De avond begint om negen uur als presentator en wereldkampioen luchtgitaar Michael 'The Destroyer' Heffels de eerste band aankondigt: Club Guarana. De negen personen tellende band brengt zomer in de winter door verfrissende Latin muziek te brengen. Je zou er acuut je Hawaii-blouse voor uit de kast halen. Ook de zaal vindt dit, al transformeert zij niet in een swingende menigte. Muzikaal gezien zit de band goed in elkaar. Relax-muziek met weinig ontbrekende factoren. De zang is heel zuiver, van alle drie de vocalisten. Alle nummers worden heel mooi aan elkaar 'gemixt' met een prachtig geheel als resultaat. Helaas mag elke band maar maximaal een half uur spelen waardoor iets voor half 10 de band het podium verlaat onder een nietszeggend applaus. Na kort om te hebben gebouwd start rond tien voor tien de tweede band. The Feromones stonden in december al in het voorprogramma van We Are Scientists in De Effenaar, kleine zaal wel te verstaan. Vorig jaar deden ze overigens nog mee onder de naam Jilt, dus een Nu Of Nooit ontmaagding heeft de groep al gehad. De indie/pop band doet me al vrij snel denken aan Franz Ferdinand, alleen dan iets vrolijker maar minder gecompliceerd. Met een lekker geluid uit de synthesizer kom je een heel eind. Jammer genoeg is de band niet heel goed in het aan elkaar praten van de nummers. Hierdoor vallen er veel stiltes en moet er zelfs een nummer geschrapt worden omdat er te weinig tijd over is. De ‘catchy’ muziek is er, de energie zeker ook. Alleen mag er nog gewerkt worden aan de teksten. Keep going! Net na half elf is het de beurt aan Candy In Helsinki. Op het affiche aangegeven met het genre Pop, al neigt het meer naar Punk toe. De bassist en gitarist zullen nog wat energie over moeten houden om met hun andere band Red Zone Cuba later nog in actie te komen. De muziek blijft in je hoofd hangen, wat meestal een positief teken is. Goede afwisseling tussen rustig en snel, hard en zacht wat resulteert in een goed optreden. Een hoog Yeah gehalte, echte meezingnummers, Presidents Of The USA deden het voor! Green Dream is de op een na laatste band van de avond. Het halfuur van deze band gaat in om elf uur twintig. Erg indrukwekkend kan ik het niet noemen. Het ‘Toreador’-achtige pak van de zanger snap ik niet helemaal. Alles klinkt heel compleet, ze gaan dan ook al meer dan tien jaar mee, maar erg vernieuwend klinkt het niet. Het hoogtepunt van het optreden was een nummer waarbij de bassist de zang overnam. Prima muziek, dat wel, maar op Pinkpop zie ik ze niet staan. Het is net 8 januari als de laatste band het podium mag betreden. Twee man van de drie koppen tellende band stonden zoals eerder vermeld al op het podium, en met nog genoeg energie over start de Belgisch/Nederlandse band. Garage-trash wordt het, al zal het niet zo snel in de prullenbak verdwijnen. Goede gitaarriffs, klinkt goed in de oren. Echter van de zang is weinig tot niets te verstaan, maar dit maakt het niet tot een minder optreden. Verder klinkt het lekker snel en worden er op de achterwand mooie animaties vertoond. Een meer dan waardige afsluiter van de avond. Foto's: Bart Notermans en Erik Luyten