Nieuwe eeuw, nieuwe wave. De afgelopen vijf jaar worden we, vooral vanuit Groot-Brittannië, de VS en Scandinavië, overspoeld met nieuwe wavebands. Allen beïnvloed door The Smiths, The Cure, The Clash, Joy Division, Gang Of Four, Echo & The Bunnymen, XTC, PIL, Gary Numan, A Flock Of Seagulls, Soft Cell en meer van dat soort stemmige muziek. Commerciëlere exponenten waren er in de jaren '80 in de vorm van OMD, Eurythmics, Duran Duran en Nik Kershaw. Minder 'mainstream' was de Deutsche Neue Welle - met een controversiële act als DAF (de blauwdruk van Rammstein) - of andere meer elektronische substromingen van new wave, als darkwave en electrowave. Depeche Mode is een nog steeds populaire band uit dat circuit. Stijlgenoten Fad Gadget en Anne Clark zijn dat in mindere mate. Toch trok Anne Clark een volle zaal in De Nieuwe Nor. De veelzijdige Duitse muzikant Rainier von Vielen vormt het voorprogramma van Anne Clark. Von Vielen zit overigens in de begeleidingsband van Anne Clark, maar wanneer hij alleen met een drummer op het podium staat blijkt hij een hogere entertainmentwaarde te hebben dan Clark gedurende haar hele show. De Duitser doet qua uiterlijk en houding sterk denken aan Gregg Alexander, ooit de zanger van de band New Radicals (bekend van de hit 'You Get What You Give'). Von Vielen is vooral sterk met zijn up-tempo nummers. Tijdens de ballades zakt de aandacht van het publiek weg. Voor de set van Anne Clark kan eigenlijk hetzelfde gezegd worden. Het is duidelijk dat een groot deel van het publiek komt voor het dansbare materiaal van de darkwave-dame. Helaas bevat haar optreden ook veel recenter materiaal, dat erg rustig is en weinig heeft van een nummer als 'Our Darkness'. Dat is natuurlijk de tragiek van veel artiesten die dankzij een revival weer hip zijn. Velen kennen wel de (kult)hits van toén, maar het latere en vaak slappere of minder spannende materiaal is bij slechts een select publiek bekend. De performance van Clark is echter wél typisch jaren '80. Mevrouw staat stokstijf achter haar microfoon met een ongeïnteresseerde blik, warrig haar en net iets teveel mascara op. Bij de up-tempo nummers is haar band gelukkig wel fanatiek, maar zodra er weer een rustig nummer volgt bewegen ze nog maar net zo statig als hun frontvrouw. De rustige, veelal (semi-)akoestische nummers staan dan ook in schril contrast met de up-tempo 'crowd-pleasers'. Het verschil tussen Anne Clark en haar stijlgenoten van Depeche Mode wordt pijnlijk duidelijk: Depeche Mode heeft zich verder ontwikkeld, Anne Clark is alleen ouder geworden...