Ondergetekende had de mogelijkheid om een dag (3 september) met Concubine en crew op tour te gaan, om zodoende een beeld te krijgen van hoe een Roermondse band omgaat met het spelen op twee festivals op één dag. 09:00 – 12:00 Bassist Joost woont in Roermond en heeft aldaar een (huur)bus geregeld om de band en het materiaal te vervoeren. Het is dus een logisch gevolg dat zijn huis het verzamelpunt is voor de mensen uit Roermond en zuidelijk daarvan. Als ik aankom bij Joost is de tourmanager Ramon al aanwezig. En halverwege mijn eerste kop koffie verschijnen roadie Bas en geluidsman Jo aan de deur: We kunnen vertrekken. De eerste show voor vandaag is het Huntenpop festival in het Achterhoekse Varsselder. Op de heenweg zag de planning er enigszins omslachtig, doch verre van ondoordacht uit; Vanuit Roermond reden we naar drummer Niek en vervolgens naar het plaatsje Tienray. In Tienray is de repetitieruimte van Concubine waar ze hun instrumenten en apparatuur kunnen stallen. Gezamenlijk werd alles kundig in de bus geladen. Het paste precies en op slechts één manier. De trip zou voortgezet worden in de richting van het station Nijmegen, waar zanger Remko woont en gitarist Dennis en zijn vriendin uit Leeuwarden zouden wachten. Onderweg werd er natuurlijk ronduit gepraat onder het genot van de gezamenlijke muzikale interesses uit de speakers. Vergezeld met de niet te vermijden bandhumor. Iedere band krijgt in de loop van de jaren boekdelen vol met ´inside jokes´ en een eigen soort taalgebruik, uitdrukkingen en grappen. In eerste instantie is dit soort humor voor buitenstaanders vreemd en onbegrijpelijk. Maar na de nodige uitleg is het voornamelijk hilarisch en enorm vermakelijk. Omdat het allemaal al zo onbegrijpelijk is om het mét de juiste intonatie en gezichtsuitdrukking mee te krijgen, maakt het alleen nog maar erger mocht ik de moeite nemen om hier enkele voorbeelden te noemen. Ik weerhoud me hier dan ook wijselijk van. 12:00 – 14:30 Vrijwel zonder omwegen of problemen kwamen we in het idyllische plaatsje ‘Varsselder’ aan. Huntenpop is een groots opgezet festival met vier (podium)tenten. Concubine was opener in de ‘Vianen-tent’. Bij aankomst werden de backstage-polsbandjes geregeld en werden we doorgestuurd naar de tent waar Concubine zou spelen. Er was nog weinig te beleven backstage. Het podium werd nog klaargemaakt voor de eerste show van die dag. Dus werd de bus tegen de ‘laadbrug’ van het podium gezet en begon de band met het uitladen van de apparatuur. De technische crew van het podium liet lang op zich wachten. Dit zorgde ervoor dat de band na het opbouwen eigenlijk te weinig tijd over had om een fatsoenlijke soundcheck te kunnen doen. Bij de soundcheck worden normaal gesproken alle microfoons en kanalen getest, waarbij de geluidsman (ook wel ‘Front of House engineer’ genoemd) het geluid alvast in kan stellen. Kort werden alle instrumenten nagelopen en na het spelen van een half nummer en een aandringende stagemanager, moest de band zich klaar maken voor het optreden. De band werd aangekondigd en Concubine betrad het podium voor een redelijk lege tent. De bezoekers van Huntenpop moesten duidelijk nog wakker worden. Er had zelfs een groepje van vijf toeschouwers het lef genomen om te gaan zitten. Maar na de eerste paar nummers van de set vulde de tent zich langzaam tot een respectabel niveau. Het geluid was hard, maar vulde je hele lichaam met een bindende explosie van energie en strakheid. De zon staat op haar hoogste punt boven het festivalterrein en vult de tent met een benauwende warmte, wat duidelijk aan de vier muzikanten van Concubine af te zien was. Na een strakke en knallende (ingekorte) set van drie kwartier verlaat de band bezweet het podium. Meteen duiken de roadies op het instrumentarium om plaats te maken voor de Duitse meiden van AK4711. Op festivals is het een kwestie van zo snel mogelijk het podium te ontdoen van je apparatuur om vervolgens buiten de tent op je gemak alles af te breken en in de flightcases te hijsen. Daarna was het wederom de beurt aan Joost om zijn Tetris-kunsten te tonen door de bus op een veilige manier te vullen. 14:30 – 16:30 De eerste show was een feit en er werd kort overlegd met de tourmanager wat het vervolg van de planning zou zijn. Er werd besloten om op Huntenpop wat te eten. We hadden dan ook eetbonnen gekregen en er moest toegegeven worden dat het erg gezellig was backstage. Het eten bestond uit een quasi-lopend buffet met een paar lappen vlees, rauwkost, salades en stokbrood; Ergo: De bekende festival-catering. Na het eten was er nog een half uurtje voor een sigaretje en een biertje alvorens we vertrokken in de richting van Veldhoven (Kioskpop). 16:30 – 20:45 Wederom met hetzelfde enthousiasme als op de heenweg reden we gezamenlijk in de richting van het Brabantse Veldhoven, naar een voor ons onbekend festival: Kioskpop. De weg bleek redelijk eenvoudig tot aan Veldhoven zelf. Hoe groot kan het stadje zijn? Nou, groot genoeg om tot tweemaal toe de plattegrond te moeten bekijken. Maar we hadden meer dan tijd genoeg, dus de stress bleef uit. Het festival bleek te bestaan uit een kleine tent naast een verloederde kiosk op een plein. Achter de tent was een ruimte gelaten voor de backstage. Hier waren twee caravans geparkeerd die dienst deden als kleedruimte voor de bands. Op het Huntenpop festival had Concubine ook een backstageruimte ter beschikking, alleen hebben ze hier geen gebruik van gemaakt, omdat de tijd toch te kort was om hier van te kunnen genieten. In Veldhoven had de band meer dan genoeg tijd om op alle gemak wat rond te wandelen, de band voor hun te bekijken en rustig de bus uit te laden en de apparatuur op te bouwen. Het nadeel van het tijdstip van de show (20:00 uur) was dat rond die tijd de voetbalwedstrijd Nederland – Armenië plaatsvond, waardoor het voetballiefhebbend publiek thuis aan de buis gekluisterd was. Maar dat mocht de pret niet drukken want de tent was gezellig gevuld voor de show. Hetzelfde ritueel als op Huntenpop vond weer plaats; Podium opbouwen en snel soundchecken. Het was al meteen duidelijk dat de PA-installatie niet hetzelfde vermogen had als die in Varsselder. Het bandgeluid had veel minder impact, kracht en ballen. De lekkere zware dreun van Huntenpop was hier helaas ver te zoeken. De gitaren waren ongedefinieerd, maar volgens geluidsman Jo was daar helaas weinig aan te doen. De tent was uiteraard ook een stuk kleiner maar de sfeer was toch heel goed tijdens de show. Alleen begon de hitte en de tweede show van de dag tol te eisen van de band; Remko's stem werd met het nummer minder. En dat terwijl de organisatie had gevraagd of Concubine langer kon spelen dan de afgesproken drie kwartier (Voicst zou de volgende band zijn en hun zanger was ook al slecht bij stem, dus zij zouden een kortere set spelen). Helaas zat de verlenging er bij Concubine niet in (het was ondertussen 1-0); De band maakte de afgesproken set af en verliet vermoeid het podium na vijfenveertig minuten. 20:45 – 03:00 “En nu gaan we zuipen”, waren vrijwel de eerste woorden van drummer Niek na de show. En meteen kwam de organisator van het festival, lyrisch over de show, aanlopen met een dienblad bier. Er wordt een vluchtig biertje gedronken, maar nog heel even roept de plicht van het opruimen van het instrumentarium. En voor de derde keer mocht Joost zijn stapel-kunsten tonen met het inladen van de bus. Remko moest het feestgedruis helaas eerder verlaten en nam de trein terug, terwijl de rest van de band (op de chauffeurs na) zich dankbaar stortten op het gerstenat. Na Concubine zou Voicst spelen en Racoon zou het Brabantse festival afsluiten. Het was duidelijk dat de voetbalwedstrijd was afgelopen, want de tent stroomde nu tot aan de nok (niet letterlijk) vol. Voicst speelde echter toch meer als achtergrondbandje voor een kletsend publiek, terwijl Racoon de harten van menig meisje een tandje sneller deed kloppen. We kwamen wel tot de conclusie dat vanaf de zijkant van het podium het veel leuker is om het publiek te bekijken dan de band zelf. Na de vermakelijke show volgde de terugweg, met het omgekeerde ritueel van de heenweg, op de tussenstop in Nijmegen na. Toch moest de weg naar het agrarische Tienray gevolgd worden om daar alle instrumenten weer in de repetitieruimte te plaatsen. Dit alvorens Niek thuis af te zetten en vervolgens door te rijden naar de thuishaven Roermond. Een dag als dit maakt het leuk om muzikant te zijn; Puur genieten, puur plezier, puur bandleven en puur Rock’n’Roll. gezien: zaterdag 3 september 2005 – Huntenpop, Varsselder en Kioskpop, Veldhoven tekst & foto’s: Twan Bakker