Epiphany bestaat uit drie leden: drummer Paul van den Hof, Olaf Demas op Basgitaar en Remco Lebon als gitarist en leadzanger. De demo, ‘’Enter our Kingdom’’, is onlangs uitgebracht en bevat een vijftal (autobiografische) nummers en zit dus boordevol punkrock en ligt lekker in het gehoor. Vooral het nummer ‘’emotions in a minor’’ heeft potentie om een hit te gaan worden. Een gesprek met Remco Lebon over hun dromen, idealen en over zijn Britney Spears - imitatie. Hoe zijn jullie bij elkaar gekomen? Olaf en ik zaten bij elkaar op school, we waren vrienden. Toen wilde ik samen met hem een bandje beginnen. Ik speelde al gitaar, en Olaf basgitaar. We hadden nog een drummer nodig. Paul zat bij mij in de brugklas en ik had hem al eens horen drummen. Ik heb hem gevraagd of hij mee wilde spelen in de band en vervolgens hebben we in de pauze op school gerepeteerd. Vanaf toen zijn we niet meer gestopt. Wat is de betekenis van de bandnaam? We heetten eerst JAB!. Toen zijn we een na tijdje gestopt omdat we het te druk hadden en we erachter kwamen dat er een andere band was met dezelfde naam. Om problemen te voorkomen hebben we, toen we weer bij elkaar kwamen, een nieuwe bandnaam verzonnen. Dat werd Epiphany. Het betekent letterlijk: “goddelijke openbaring”. Religie speelt dus wel een rol: Religie is voor ons welke interpretatie je er zelf aan geeft, iedereen heeft zijn eigen religie. Ook betekent het "Drie Koningen”. Hiervoor hebben we gekozen omdat we ons op het podium koninklijk voelen. We willen echter niet dat mensen van tevoren gaan denken dat ze een openbaring zullen meemaken voordat ze onze CD gaan luisteren. Dit mag natuurlijk wel, maar het is niet de intentie van de band. We willen niet arrogant overkomen. Schrijven jullie alle nummers zelf? Ja; Ik schrijf zelf de meeste teksten en muziek. Ik schrijf de gitaarpartij, zanglijn en tekst. Vervolgens wordt dit allemaal in de repetitieruimte verder genomen naar een nummer. Olaf schrijft alle baspartijen gebaseerd op gitaarpartijen. Daarnaast schrijft hij ook zijn eigen teksten. Paul zet eigen drumpartijen eronder. Hij doet verder niet veel aan songwriting, dat ligt dus bij Olaf en mij. De drummer staat bekend als redelijk hyperactief, is dat moeilijk te combineren als band zijnde? Ja en nee; Als band zijnde wel, als punkrockband zijnde niet. We willen een geheel zijn, maar wel met drie eigen persoonlijkheden. Het gedrag van Paul hoort daarbij, net als het gedrag van mij en Olaf. Iedereen is zichzelf, en laat dat ook zien. Dit is voor ons geen nadeel, zelfs een voordeel. Juist omdat Paul zo actief is, is hij enthousiaster en dat is ook weer motiverend voor de rest van de band. Het levert vaak ook grappige momenten op. Dat actieve hoort gewoon bij Paul, het is niet alleen de a.d.h.d. maar ook een aspect dat bij zijn persoonlijkheid hoort. Ik weet ook nu hoe ik ermee moet omgaan door bijvoorbeeld rustig met hem te praten en hem op een ontspannen manier te benaderen. Wat hebben jullie tot nu toe bereikt? Ik ben zelf in persoon enorm gegroeid als muzikant (songwriter). Dit merk ik aan steeds bredere inspiratie, nummers die eruit komen, reacties van het publiek, opnames en meer fans. We trekken steeds meer publiek en krijgen positieve reacties van mensen. De media begint ook interesse te tonen. Het publiek is zeer enthousiast. We spelen ook op grotere podia, maar dat is niet noodzakelijk. Bijna iedereen die ons gezien heeft, is tevreden over ons. Een belangrijk aspect van ons dat gemaakt heeft tot wat we nu geworden zijn, is dat we naast een band een echte live band zijn. We denken erbij na dat het publiek niet versuft moet raken en besteden veel aandacht aan de manier waarop het publiek opgezweept moet worden. Als jij als muzikant staat te suffen op het podium, is er een grote kans dat het publiek dezelfde reactie geeft. Hoe meer moeite je doet, hoe meer je de betrokkenheid van het publiek vergroot. We hebben allerlei dingen verzonnen om het publiek te entertainen. Dit doen wij in de vorm van drie mensen op een podium die continu dingen doen die uit een onverwachtse hoek komen, zoals een gastoptreden van Britney Spears waarin ik haar imiteer. Toen hebben we ‘I’m not a girl not yet a woman’ gecoverd met als achterliggende gedachte dat ik een man was. Heel veel mensen dachten dat ik van het podium af was gegaan omdat ik mijn hoofd had gestoten, maar dat was in scène gezet. Toen heb ik me snel omgekleed. Zelfs als ik weg ben verveelt het publiek zich niet, want het publiek doet ook actief mee in de vorm van karaoke. Het komt ook voor dat Paul en Olaf een cover maken van een cartoon zodat het publiek zich niet verveelt. Het publiek wordt dan ook uitgedaagd actief deel te nemen aan de show. Het is heel belangrijk dat je het publiek bezig houdt, anders valt de climax waar je naartoe werkt weg. Dit is allemaal vaak gebaseerd op improvisatie. Entertainen staat dus hoog in vaandel. Niet alleen muziek, ook entertainment zoals karaoke, attributen en humor. Het is zonde als je er niets mee doet; Hoe meer opties je neemt hoe completer je show wordt. Het is net dat beetje extra dat een band bijzonder maakt. Dat kan voor sommige mensen het entertainment-onderdeel zijn, voor anderen is dat juist de rustige zang in onze muziek. Ben je niet bang dat mensen jullie niet meer serieus gaan nemen doordat jullie zo gericht zijn op entertainment? De muziek nemen we serieus, maar live zijn we een ander soort band. De CD bestaat uit punk en andere stromingen. Ook experimenteren we graag op de CD, live willen we meer lol maken. We zijn tevreden als mensen het naar hun zin hebben. We willen dat ze waar krijgen voor hun geld. Ze komen erachter dat we serieus zijn op plaat, live niet. Je kunt het qua insteek ook met de Heideroosjes vergelijken. Zij hebben serieuze boodschappen over bijvoorbeeld omgangsvormen en verliezen de humor tegelijkertijd niet uit het oog. Dat hebben wij ook; Lachen maakt mensen gelukkig. En dat zien wij graag. Wat willen jullie nog bereiken met de band? Op korte termijn willen we regionale bekendheid op gaan bouwen. We willen op een hoger niveau komen dan nu. Daarna hopen we bekendheid op te bouwen in de rest van Nederland, België en Duitsland. We willen uiteindelijk proberen om van de band ons werk te maken. Het is ons doel om mensen te entertainen, dat is de kracht van Epiphany en dat vinden we ook het allerleukste om te doen: Mensen entertainen en laten lachen. Hebben jullie last van obsessieve fans? Tot nog toe zijn er nog geen situaties voorgekomen waar we niet mee konden omgaan. Ik weet ook niet waar je de grens trekt tussen groupies, obsessieve fans en gewone fans. Ik denk dat je op ons niveau nog niet echt last kunt hebben van obsessieve fans, want die mensen maken waarschijnlijk meer reclame voor je band dan jijzelf. Zijn er bands die jullie inspireren? Natuurlijk zijn er artiesten en bands die ons inspireren of geïnspireerd hebben, maar om precies te vertellen welke, vind ik erg moeilijk. Want dan gaan mensen meteen gelijkenissen zoeken met andere bands en liedjes. Maar als je dan toch een aantal namen wilt weten dan denk ik dat de grootste invloeden voor Epiphany de volgende artiesten/stromingen zijn: Billy Joel, The Offspring, oude rock en veel (skate)punk natuurlijk. Hoe willen jullie gezien worden door het publiek? Vanaf de eerste rij. Maar je kunt natuurlijk moeilijk een hele zaal op de eerste rij zetten. Wij zijn op het podium, naar eigen mening, een erg energieke band. Alle details, grapjes etcetera maak je heel anders mee als je op de eerste rij staat. Wij willen het liefst dat het publiek ons ziet als een punk-rock band met ballen, maar op het podium moet werkelijk ieder onderwerp kunnen vallen met een dikke lach, zonder dat het publiek zich verveelt. Mensen die ons een keer gezien hebben, hebben naast de muziek altijd een grap, attribuut of iets dergelijks in hun achterhoofd als gedachte aan Epiphany. Daarnaast denk ik dat het publiek een beetje de typisch Nederlandse houding: "Ken ik niet, moet ik niet" af moet leren. Er zijn nog maar weinig mensen benieuwd en op zoek naar nieuwe leuke bands; Ze houden het liever bij het bekende recept. Daardoor worden geen avonden meer georganiseerd, want er komt in Maastricht toch meestal niemand kijken, er is te weinig publiek. Op deze manier is het erg moeilijk om een band neer te zetten in het clubcircuit. Willen jullie een bepaalde boodschap aan het publiek overbrengen? Ik ben nooit zo'n boodschaptype geweest. 'Rage against the Machine' en dat soort bands; De muziek is leuk, maar de politieke lading had voor mij niet gehoeven. Misschien omdat ik daar te kortzichtig voor ben. Maar het is niet mijn doel als muzikant om aan andere mensen te vertellen hoe ze moeten denken, hoe ze moeten doen of dat ze een staatsgreep moeten plegen. Als er al een boodschap is, dan is het wel dat je gewoon lekker jezelf moet zijn en dat je andere mensen met evenveel respect moet behandelen als je zelf behandeld wilt worden. Speciaal voor de lezers van dit interview beloof ik plechtig dat Epiphany de volgende keer een boodschap voor het publiek heeft.