In 2002 kwam de CD ‘The Union’ uit, jullie laatste wapenfeit, op de website staat dat in de eerste helft van 2005 Arabesque een nieuwe CD uitbrengt, kunnen we het album al kopen bij de CD-boer? (René Ubachs, hierna R) Nou nee en de release is niet vertraagd maar uitgesteld. Lion Music, onze maatschappij, is voornemens de CD begin 2006 op de markt te brengen. Plus we hebben in de tussentijd wel nog voor 3 tribute-cd’s, te weten ‘Gary Moore’, ‘Jimmy Hendrix’ en ‘ Ritchy Blackmore’ voor ieder één song opgenomen en deze zijn ook al uitgebracht. (Katia Salemi, hierna K) Van de nieuwe CD zijn de opnames wel al in een ver stadium, de basistracks zijn allemaal al klaar, nu nog de toetspartijen, zang en de extra’s die het straks helemaal af maken. Dus dat gaat Lion een paar centen kosten? (R) Dat valt allemaal wel mee, ik heb een eigen studio wat ook mijn day-job is en we (Katia en René) wonen er vlak boven, dus om met Arabesque hier op te nemen is vrij eenvoudig en flexibel. (K) Nog een groot voordeel van het feit dat de drums, bas en gitaar al staat, is dat René zijn toetspartijen en ik mijn zang op elk moment en zonder dat de rest van de band aanwezig is, kan opnemen. (R) Lekker geen druk en je kunt vreselijk veel aandacht aan details besteden, wat dat betreft zitten we in een ideale positie. (K) Dat zal je straks ook goed terug horen. Gaan we straks ook een vernieuwde Arabesque horen? (K) Dat kan bijna niet uitblijven, als je kijkt naar het aantal en de diversiteit van de muzikale projecten waar alle Arabesque muzikanten nu uitbrengen of aan meewerken (zie lijst onderaan), dan sijpelt dat zeker door in onze nieuwe songs. Ik zelf zit nu in mijn laatste jaar van het Conservatorium, Jazz. En kijk nu heel anders naar muziekstructuren als een paar jaar geleden, trouwens een metal-head ben ik nooit geweest. (R) Ja, bij mij is het de laatste paar jaren van dance/drum ‘n bass tot funk tot semi-industrial gegaan, al die opgebouwde kennis en smaken worden zeker meegenomen als ik voor Arabesque partijen inspeel of aan de productie werk. Let wel, het blijft wel weer vet uit je speakers knallen, de basis blijft toch prog-metal georiënteerd. (K) Metal, een hokje, we maken Arabesque-songs. Tegenwoordig wordt de productie van een CD de band meer en meer aangerekend, anno nu varen veel bands op hun vette sound, hoe gaat Arabesque hier mee om? (R) Toen ‘The Union’ in 2002 uitkwam hebben we veel lovende kritieken ontvangen, waar men voornamelijk iets over aan te merken had, was de drumsound. Eigenlijk logisch, als je nagaat dat we in een studio hebben opgenomen die nog in aanbouw was. Dat is allemaal verleden tijd; De studio is nu een professionele, uitgebreide studio waar ik van ‘s morgens vroeg tot ‘s avonds laat in werk Zo heeft bijvoorbeeld Callenish Circle er net hun CD-opnamen beëindigd, deze worden nu in Denemarken afgemixt. Enfin, ik heb nu heel veel mogelijkheden, tijd en middelen om Arabesque te laten klinken zodat we ons met de rest van de wereld eenvoudig kunnen meten. (K) De basistracks zullen je al verassen, die klinken niet afgemixt al erg goed, een plezier om hier overheen te zingen. Hoe gaat het met jullie live optredens, gebeurt er nog veel? (R) we hebben sinds het uitkomen van ‘The Union’ niet meer als band op het podium gestaan, het ziet er ook niet naar uit dat we dit zeer binnenkort gaan doen, ik verwacht dit pas weer bij het uitkomen van onze nieuwe CD. (K) Het wordt ook steeds moeilijker optredens te regelen, het is voor programmeurs ook niet zo eenvoudig ons te plaatsten op een festival en het jongere publiek staat best ver van de muziek af die Arabesque live brengt, veel verbaasde gezichten bij de kids. Geldt in deze scene nog steeds het thema: Muzikanten voor Muzikanten? (R) Vaak wel. (K) Je haalt ze in het publiek er wel zo tussen uit, dat hoeft natuurlijk niet slecht te zijn. Je krijgt wel veel waardering, respons van de rest van het publiek wordt alleen steeds milder. Nog een nieuwtje over Arabesque? (K) Onze eerste zangeres, Nicole de Serriere du Bizournet (prachtige naam) gaat een aantal tracks op de nieuwe CD mee inzingen. Ik heb een tijd lang met Nicole samen in Arabesque gezongen, met haar voelt het perfect aan dus ik verheug mij op de samenwerking. Is er leven buiten of na Arabesque? (K) Ja dat heel zeker, toen je mij over de telefoon vroeg of Arabesque nog steeds jullie kindje was, heb ik er nog even over kunnen nadenken. En ja, het is nog steeds ons kindje, maar niet meer ons enige kindje! Ik word gevraagd mee te gaan naar de studio om daar wat tracks van de nieuwe CD te beluisteren. Gelijk het eerste nummer is het raak, er werd niet overdreven, dit klinkt in de ruwe basis-mix al erg goed; Een strak groovend nummer wat heel erg ‘2005’ klinkt, loopt erg lekker voorbij en er wordt nergens ingehouden. Ook een voorproefje van twee andere tracks (één is rustig, sfeervol en ook knap gearrangeerd) maken duidelijk dat de band nog steeds relevant is. We zien 2006 graag tegemoet. Voorts krijg ik als eerste buitenstaander een korte sneak preview van de nieuwe Callenish Circle (die gaat hoge ogen gooien). René en Katia zijn nog niet klaar, er worden maar liefst twee CD’s met daarop tracks van bands, projecten en eigen producties van zowel René, Katia en diverse Arabesque leden, kort door de speakers geduwd. I’m impressed. Voor de lezer nu een opsomming waar de diverse leden muzikaal allemaal mee bezig zijn, voor zover hier internetlinks van bestaan, kan men deze terug vinden op de Arabesque-site. Joop Wolters: Joop Wolters solo project (gitaar kunststukjes op zijn best), Vivien Lalu (een Parijse zanger waar Joop zijn CD van gitaar heeft voorzien), Shadrane een band project waar ook een CD bijna van klaar is. Katia Salemi: New Tongue samen met René (zeer sfeervolle muziek), Mo and the Family T 70’s funk voor wapperende broekspijpen. René Ubachs: New Tongue, Mo and the Family T, Shadrane, Full Flavered Dipp, De-Funkstand, Dolfinx, diverse dance en D&B-projecten, speelt vaak bij producties in zijn studio zelf als muzikant mee of werkt aan de arrangementen. Marc van Mierlo: Everlong (de ruigere rockcovers). Frank de Groot: Everlong, Madow, Gonzo Gang. tekst & foto's: Marthè Hoekstra