Met nog het gepiep en gesuis van de smartlappen in de oren van de avond ervoor, over naar nog meer kabaal en geschreeuw maar dan op een andere manier. Molenrock Indoor 2005 begint het festival met Charlie Adler voor een nog redelijk lege zaal. Noem het een mix van mathcore, metalcore en deathmetal. Invloeden van bands als Dillinger Escape Plan, Converge en High On Fire maken het tot een wisselvallig geheel. Van zacht, voor zover deze muziek zacht te noemen kan zijn, naar hard en naar gestructureerde chaos. Leuk optreden maar geen band die groot zal worden maar dat zal ook niet hun intentie zijn. (JC) Ik noem het samplehardcore. De muziek van Verona Beach is op die manier vernieuwend omdat ze hardcore maken met samples erin verwerkt die neigen naar de gothic-stijl. En die mix is nog niet vaak voorgekomen. De zanger is vooral een screamo die ook af en toe probeert te zingen maar kan dat beter niet te vaak doen. Het geheel zit strak in elkaar en de drumster weet de touwtjes strak in handen te houden met haar drumslagen. Het publiek kan het wel waarderen en wanneer bij het voorlaatste nummer de zanger van Desentizised even meescreamt wordt er voor het eerst door een paar man gemoshed. (JC) Misschien toch enigszins een vreemde eend in de bijt in dit programma is de band Morning. Neigt de rest van de bands allemaal richting hardcore, deze band maakt droommetal in de stijl van The Gathering, Ayreon maar ook met invloeden van Soilwork en Killswitch Engage. Met haar vaste, heldere stem weet frontvrouw Saskia het publiek stil te krijgen maar veel beweging zit er verder niet in. Overigens is het publiek deze avond sowieso erg kalm en nauwelijks tot bewegen aan te zetten. Wanneer het tijdens de cover van Nightwish de fout ingaat laat de band zich niet uit het veld slaan en gaat bijna automatisch door met het volgende nummer. Strakke band. (JC) De enige band van buiten Limburg deze avond is het Eindhovense Isle Of Man. Was Charlie Adler al redelijk complex, de songs van deze band zijn nog complexer met alle metalstijlen die je je maar kunt bedenken, erin verwerkt. Grootste invloeden zijn toch wel voornamelijk bands van het Relapse label dat zich richt op het betere metal- en hardcorewerk zoals Mastodon, Dillinger Escape Plan en Nile. Zelfs System Of A Down is terug te herkennen in een nummer als PigRoast dat handelt over de bio-industrie. Live gaat de band deze avond er helemaal voor, voornamelijk de zanger probeert het publiek over te halen tot een grote moshpit die helaas uitblijft. Hij gilt en kotst zijn teksten bijna letterlijk uit zijn strot over de hoofden van de aanwezigen. een geweldige show van een band die deze avond helaas zijn voorlaatste gig speelde. (JC) De afsluiter van deze muzikaal gezien snoeiharde avond is metalcoreband 37 StabwoundZ. Ging het de week ervoor de mist in -café Smileys tijdens Scorpiofest- vanavond gaat het er stevig aan toe. De band lijkt lekker in zijn vel te zitten, het geluid is goed wat overigens bij alle bands zo was maar het gemis van een bassist bij 37 StabwoundZ blijft wel aanwezig. Maar wie weet dat dat weer ooit een keer goedkomt. In ieder geval weet de band nog altijd te overtuigen alhoewel ook hier het publiek de kat uit de boom kijkt en lauwtjes reageert. En dat terwijl de band een strakke show neerzet waarbij vooral Servé, de gitarist zich flink uitleeft. Hij maakt ruim gebruik van de ruimte op het podium en rent bijna letterlijk tegen de muur op. Erg vermakelijk om te zien en een waardige afsluiter van de avond. (JC) Op zondag 27 november gaat het festival verder waar het op zaterdag is gestopt; Met harde muziek. Het is aan Jedi Mindtrick om de kleine oogjes van de bezoekers weer open te trekken. Dat doen ze met een Cross-over van Nu-Metal en Hardcore. Jedi Mindtrick is een doorstart van Void en is typisch zo’n band die beeldbepalend is voor een groot deel van de Limburgse amateurscene: hard en log en in dit geval een beetje passé. Natuurlijk heeft zanger Art Nelissen hier en daar een graantje meegepikt van de Emo-hype, maar dat verbloemt het gebrek aan nuance in het geheel niet. (KB) Het Is funk en toch ook niet. Zo ver zit Disfunk eigenlijk niet van Jedi Mindtrick vandaan als het om genre-beschrijving gaat. Toch bekt ‘Terrorfunk’ even heel anders dan een ‘Cross-over van Nu-Metal en Hardcore’. Het gaat hier over meegaan met je tijd. Én over retestrak spelen natuurlijk, want op basis daarvan bevinden we ons aan het andere eind van Limburg. Het gezelschap uit Parkstad plukt, pulkt en frunnikt op eigen wijze een aantal vreemde nummers tot een retestrakke set. Daarbij danst en springt Tim Bahnen als een soort van Rude Boy met reuzepassen over het podium. (KB) De driemansband Red Zone Cuba speelde zaterdag 19 november in Heythuysen in de Tom Tom (of Tom Tom Club, voor 80s fetisjisten). De recensie van die show is hier te lezen (zie rechts in het beeld voor link naar de recensie). In feite was dit optreden niet anders dan dat in de Tom Tom. Ook op Molenrock waren er de geprojecteerde fragmenten uit horrorfilms en eveneens sloot Red Zone Cuba af met de cover ‘Ring Of Fire’ van Johnny Cash. Voor eenieder die van garage-trash houdt is Red Zone Cuba zeker een aanrader. Tenzij je een zwakke maag hebt, want er komt wel veel bloed voor in de projecties van de horrorfilms. (PO) Of we nu willen of niet, we komen er hier niet onderuit om weer Concubine en Sideshift Harry te noemen op deze website. De band Subliem bestaat namelijk uit Dennis Peters en Joost Peeters van Concubine, aangevuld met Bjorn van Zwamen van Sideshift Harry. Hun pay-off is: ‘your favorite Sublime cover band’. Subliem beleeft op Molenrock haar vuurdoop. Het is het eerste optreden van de band en ze hebben er zelfs pas drie repetities opzitten. Het is dan misschien ook niet zo heel verstandig om nu al het podium op te gaan voor publiek. De eerste paar nummers zijn rommelig en gaan niet bepaald foutloos. Toch slagen de mannen erin om er nog een aardig optreden van te maken. Halverwege de show trekken ze aardig bij en weten ze het publiek op hun hand te krijgen met de lekkere nummers van Sublime en de bijdehante opmerkingen van drummer Bjorn. Het is een ‘Roermonds onderonsje’ en dat maakt het amusant. Maar er moet nog veel gerepeteerd worden als ze met Subliem even goed willen worden als hun voorbeeld. Dit mag uiteraard niet ten koste gaan van Concubine en de Harries, want dat blijven leuke bandjes. (PO) Ctrl+x, ctrl+v, ctrl+x, ctrl+v (Knippen en plakken, knippen en plakken) is niet alleen handig als je vanavond nog even snel dat werkstuk voor morgen af moet maken. Maar geldt ook als dé werkwijze voor leuke en soms onnozele popmuziek sinds Odelay! Emotional Elvis heeft behalve naar Beck Hanssen’s meest succesvolle album gelukkig ook naar eerder werk van hem geluisterd en blijft dus op CD verrassend waar de grote meneer op zijn laatste album Guerro met name in herhaling valt. Inherent aan verrassend is wisselvalligheid, en dat geldt vandaag net zo hard voor Emotional Elvis. ‘Welcome to the party’ is een geslaagde intro die het pad zou moeten effenen voor een gevarieerde set. Maar gaandeweg blijkt dat alles vandaag vooral hapert en pruttelt als een oude Cadillac in de sneeuw. Als excuus mag je dan wél verwijzen naar het ontbreken van je vaste geluidsman. Maar je mag het niet lopen van je set nooit op het publiek afreageren en zingen: “En de sfeer zit er vandaag helemaal niet in”. Ook al is dat zo en heet je Elvis, het is en blijft foei! (KB) Wie houdt van bands als Coldplay, Elbow en Feeder zal ook niet vies zijn van Sofa, een band die deels afkomstig is uit Tilburg en deels uit Roermond. Het eerste optreden van Sofa na de zomer was in het Tilburgse café Cul De Sac, tijdens het verjaardagsfeestje van onze Tilburgse 3VOOR12-collega’s. Nu dus op hun andere ‘native ground’, de Azijnfabriek in Roermond. Veel gitaren op het podium en een zanger die precies klinkt zoals hij eruit ziet. Als Chris Martin en Francis Healy. Een tenger mannetje met een iele stem, geheel in de traditie van de Britpop. (PO) Een paar jaar geleden was er het bandje SuperGroover. Na hun oprichting in 1999 ging het allemaal vrij snel met de band. In 2002 opende ze Pinkpop en later dat jaar bereikte SuperGroover de finale van de Grote Prijs van Nederland. Helaas mocht het succes niet lang duren en de band werd opgeheven. Zangeres Brenda Nijsen kwam begin 2005 bij Slow Poke Rodrigo terecht. Wederom een danceformatie, wiens muziek haar oorsprong vindt in jungle, drum&bass, 2-step en electro. Ook elementen uit soul, ambient en techno zijn terug te horen bij Slow Poke Rodrigo. Deze band weet het publiek goed aan het dansen te krijgen en de opkomst is tijdens dit optreden hoger dan de rest van de dag. Onder het mom: ‘Het is hier binnen beter dan buiten’. Een waardige afsluiter van twee dagen Molenrock Indoor. (PO) Verslag Molenrock Indoor Azijnfabriek, Roermond; 26 en 27 november 2005 Verslag: Jerome Crutsen (JC), Pierre Oitmann (PO) en Kees van den Berg (KB) Foto’s: Bart Notermans