Marthè Hoestra; bassist van Sons of the Rain en ex-voorzitter van de Stichting Popmuziek Limburg benoemt zijn vijf favoriete albums allertijden: Zoals je zal verwachten is het ook voor mij moeilijk om uit een paar honderd albums 5 favorieten te kiezen. Ik heb uiteindelijk gekozen de lijst zo op te bouwen dat de #1 het eerste album was wat voor mij niet alleen een kentering in mijn muzikale smaak heeft bewerkstelligd, maar ook naar ontelbare speelbeurten nog steeds een waanzinnig album is en regelmatig nog door mij gedraaid wordt. #1 Van Halen - Van Halen Laatst nog eens geluisterd, klinkt als vorige maand opgenomen. Uiteraard Eddie Van Halen, wat was dat een openbaring, wat een gitarist! Maar nog meer, de geweldige ruige nummers met perfecte zang en samenzang was eigenlijk ongekend. Drums (3-basdrums!) en bas klinken als een pompende locomotief die zowel Eddie als David (Lee Roth) nummer voor nummer naar eenzame hoogte tillen. Hardrock maar dan anders. Soms wat blues(sie) dan weer de eerste stapjes naar de metal. Na 150.000 keer draaien en de gitaarsolo van de opening “Eruption” hebben mij destijds doen besluiten om toch maar bassist te worden. #2 Metallica - Kill ‘m all Samen met de #1 het meest gedraaide stuk vinyl uit mijn collectie, letterlijk kaler gedraaid. Nadat in het begin van de NWOBHM er nieuwe bands opstonden die allemaal net iets sneller speelde als wat er op dat moment te koop was, kwam daar opeens Metallica. Het album, in Brussel gekocht, was voor mij een stuk Marthè wat ik altijd al miste. Weken niet meer van de draaitafel geweest. Speed-metal was geboren en ik ook een beetje. Snelle unieke meesterwerkjes. Een fusie van Europese metal en Amerikaanse punk-rock. Clif Burton’s bassolo, Pulling Theeth, liet mij inzien dat de beslissing zoals gemaakt bij #1 de juiste was. #3 Ministry - Psalm 69 Ruig, ruiger, ruigste, Ministry. Toegegeven, ik was niet meteen om. Vrienden Theo Ploeg en Mike Kramer wisten het eerder dan ik. Ministry had al diverse albums op de markt en veranderde met ieder album weer iets verder richting metal. Psalm 69 was voor mij eigenlijk de volgende stap in mijn muzikale smaak,. Just One Fix, mijn god, muziek die adrenaline aanmaakt tot de macht 3. Ik heb er luidsprekers mee vernield en vrienden mee gemaakt. Ik heb destijds in een platenzaak te Heerlen een onwetende moeten uitleggen waar de muziek op Psalm 69 mee te vergelijken was. Ik vertelde ‘m dat ie Slayer maar moest combineren met House (van toen). De platenboer (Housefan) verklaarde me voor gek. Jaren later kwam de soundtrack van Spawn uit, ’t klopte toch redelijk. #4 The Chemical Brothers - Exit planet dust Ik was meteen verkocht, Het nummer Leave Home. Wouw Chemical Beats. Niets cooler dan een muziekstroming naar je eigen bandnaam vernoemd zien worden. Ook bekend als; Big beats. Lekker vette funky basloopjes (meestal door hen zelf ingespeeld) en perfect gekozen drumsamples met de tel op 1. Voor hun eerste cd combineerde de broertjes alles wat ze in hun Londense club op de draaitafel gebruikte en wat ze tijdens hun DJ periode in Maimi hadden opgepikt. Het album was bij de cd-shops meestal te vinden in de bakken “dance” wat maar gedeeltelijk de lading dekt. Ja, je kan er op goed op dansen (je moet wel, zo aanstekelijk) maar ’t zijn stuk voor stuk onafhankelijke nummers, waarbij afwisseling hoog in het vaandel staat. Samen met Prodigy zeer geaccepteerd door de metal-scene. Niet meer door hen zelf evenaart. #5 Crystal Method - Tweekend Hun 2e album. Misschien niet zo relevant als Vegas hun 1e (waarvan je zowat alle nummers terug zijn te vinden op div. videogame’s, films en zelfs op de eerste Southpark cd) maar is wel de ruigste. De muziek, American Break Beat, wordt op dit album op z’n vetst neergezet en niet in de laatste plaats door de producer RATM’s Tom Morello, die ook vrijwel alle gitaar-rifs zeer verdienstelijk heeft ingespeeld. ABB is in Europa nooit echt groot geworden, jammer, als je ziet dat de meeste Engelse helden (zie #4) hier wel de mosterd vandaan hebben. Ook van Tweekend hoor je de nummers overal terug, het bekendst is misschien de promotrack van Blade 2. Dit is mijn ideale auto cd, met een paar goede speakers op 9, gegarandeerd 120 rijden waar je 50 mag. Sony’s game bouwers weten dat ook. Vet.