De Stichting Popmuziek Limburg (SPL) houdt in oktober een aantal discussie avonden en organiseert daaropvolgend drie cursussen voor de medewerkers van concertzalen. Die moeten uitmonden in een aantal nieuwe initiatieven bij de vijf belangrijkste poppodia in de provincie. De belangenorganisatie hoopt hiermee het in het slop geraakte Limburgse popcircuit een nieuwe impuls te geven. Eerder schreef 3VOOR12 al dat de De Bosuil in Weert, de Spuugh in Vaals, Fenix in Sittard, Perron 55 in Venlo en de Azijnfabriek in Roermond het heel zwaar hebben. De stichting trok uiteindelijk vorige maand aan de noodrem nadat de pas verbouwde Spuugh uitstel van betaling moest aanvragen. Ferme woorden werden er gesproken. “Zo kan het niet langer” klonk er uit de keel van SPL-consultant Joery Wilbers. Maar na een gesprek met de Provincie eind vorige maand is hij weer vrolijker gestemd. Geen stakingen, barricades of bezettingen van gemeentehuizen. Wel zeven discussie-avonden in oktober en begin 2005 een drietal cursussen om de podia de kennis te bieden die ze missen. Wilbers is zeer tevreden over het resultaat: “We beginnen. Er gaat iets gebeuren. Eindelijk.” Een groot deel van de problemen ligt bij de gemeenten, denkt de consultant. “Geen interesse, geen geld, strengere regelgeving, noem maar op. Via de Provincie en gesprekken met de gemeenten hopen we daar verandering in te brengen." Verantwoordelijk gedeputeerde van Odile Wolfs van die Provincie is echter een stuk terughoudender. Zij was er tijdens de gesprekken met SPL niet zelf bij: "Eerst wil ik persoonlijk een keer met de stichting in gesprek om een en ander nog eens goed door te nemen voor ik een poging doe de gemeentes aan te sturen," laat zij via een perswoordvoerder weten. Een belangrijke oorzaak van het stagnerend popcircuit ligt volgens Wilbers ook bij de podia:: “Hun publiciteit en promotie is vaak niet op orde, slechte subsidieplannen worden ingediend of helemaal niet geschreven. Er is geen besef van het slechte imago, laat staan dat ze door hebben dat het negatieve gevolgen heeft. Een echte visie ontbreekt meestal.” Dat de popzalen al deze kennis niet hebben, is een harde constatering, beseft ook Wilbers. Keiharde acties gericht tegen de gemeente zijn daarom ook niet de oplossing denkt hij. Cursussen die deze gaten opvullen wel. “De zalen zijn de aangewezen partner voor samenwerking met schouwburgen, festivals en andere evenementen in een stad. Maar dan moet er wel aandacht zijn voor hun problemen en moeten ze de kans krijgen professioneler te worden. Een mondiger podium kan ook beter het gesprek of gevecht aan met de gemeente. Nu gebeurt dat bijna niet, een zaal die naar de burgemeester stapt en zegt dat het helemaal fout loopt en ook kan uitleggen wat er niet goed is.” Hij ziet geen heil in blinde investeringen in pretentieuze nieuwbouw van podia: “Fenix voor een miljoen euro verbouwen en onder dezelfde naam voortzetten? Ik weet het niet. Perron 55 een nieuwe zaal die twee keer zo groot is, ik twijfel. Kijk naar De Bosuil in Weert. Een geweldige zaal, maar vervolgens wil de gemeente geen geld stoppen in het benutten ervan. Of De Spuugh in Vaals. Een half jaar na een geweldige verbouwing moet de zaal uitstel van betaling aanvragen. Daar schiet het podium en de gemeente niks mee op.” Eerst leren rijden voor je een auto krijgt, lijkt zijn devies. De eerste bewijzen van die rijvaardigheid moeten eind 2005 in de vorm van door de cursisten georganiseerde projecten zichtbaar zijn. De betrokken podia waren niet bereikbaar voor een reactie.