Geen beter moment om een protestpunkband te zijn dan rondom de verkiezingen, zou je zeggen. Alhoewel, de formatie zou waarschijnlijk een biertje gooien naar de knar van elke electoralisme-fetisjist. Het is in ieder geval een druk en daverend concert, waarbij ook ouders met kinderen meedoen, net als de oude witte mannen waar ze hun pijlen zo graag op richten. Toursupport Zeldzame levert helaas een lauwe performance met wel een paar mooie lichtpuntjes - en niet alleen van de zwaaiende mobieltjes.

Zeldzame

Ruige diamant

Zeldzame is het voorprogramma voor de aankomende reeks optredens van Hang Youth. Hij zit trouwens bij het label van de zanger, maar opent dit concert redelijk tam. Bewust ingetogen en droge braggadocio met minimale opsmuk in backing is een stijlkeuze die geslepen toegepast moet worden. Het werkt niet in de lauwe aftrap, maar de tweede uitgeklede track over de vrees hoe het leven kan verskeren, wordt gretig meegedaan door de frontlinie. Ook de songs waarmee hij de spot met zichzelf drijft mogen soms onder de slijptol om ze wat scherper te maken, maar de blijdschap klinkt door in het memorende 'PUNKBAND' en de smaakvolle samples en wazige woordspelingen in 'SURVIVAL OF THE LITTEST' zijn uitmuntend. Het is de piek van de set, ook qua opporren van de toeschouwers. 

De wisselwerking met het publiek verloopt niet altijd even soepel, waarbij hij een energie verwacht die hij niet van te voren gezaaid heeft, en ook het moshverzoek had tot een hardere track moeten wachten. We eindigen met een droge drietrapsraket van 'WHIPPIN DE FLIPPEN' (oplichtende telefoons in de lucht over hese monoloog op piano), 'VOL PASSIE' (zichtbare ironie) en '1 MILJOEN BIER' (de sensorische ervaring van een alcoholwaas). Het kak hebben aan conventies werkt wisselend wel en niet, maar dit is echt een artiest die je meer op waarde gaat schatten als je het thuis terugluistert. 

Hang Youth

Onweerstaanbaar en verstaanbaar

Hang Youth is een protestband die floreert aan de vooravond van de verkiezingen, en presenteert hun eigen partijprogramma in de vorm van een aan elkaar getapete setlist met zo'n zesendertig punten. De zaal is een stuk voller, met naast jongeren ook ouders met kids en het type oude witte man waar de formatie hun pijlen graag op richt. Veel bandshirts, een paar keffiyehs, maar voor de rest een heel gewoon aanzicht. Wat ook helpt, is dat (in tegenstelling tot veel punk acts met zeer korte nummers) hun teksten makkelijk te verstaan én mee te zingen zijn. Het proletariaat moet immers ook tunes mee kunnen schreeuwen, en de frontman laat ook bewust pauzes vallen hiervoor. Bijna niets hoeft gesouffleerd te worden.

Een middelvinger naar het gebruikelijke rijtje rechtse politici. Ouders die daar nog harder op gaan dan hun kroost, het is een heel schattig tafereel. Het is echter goed dat ze voor het balkon gekozen hebben, want de dansvloer is een waar golfslagbad van springende mensen. 'WAAROM IS ALLES ZO KANKERDUUR' vertolkt woede over inflatie, maar onder de fans deprecieert de energie allerminst. Bij een schandpreek over de staat, voelen we ons allen even soeverein burger, en de mosher naast ons staat in voor de deurwaarder die het moet ontgelden. De lichtshow lijkt bedoelt om je irissen te folteren. Nummers volgen elkaar op met een snelheid die meer een medley lijkt. 

(De tekst gaat verder onder de afbeeldingen).

Inclusieve exclusie

Of er iemand zin heeft om te neuken. Alsof het optreden al niet platvloers genoeg was van het aanstampen van de ondergrond. De band kan niet alleen maar bozige pretpunk maken, het kan ook hitsig, met een baslijn die zich zwetend door de tracks gutst. Er staat een waar drankkabinet naast het drumstel voor als de bandleden even wat verkoeling nodig hebben, en bij een spontane spuit champagne is het vlug wegduiken ter bescherming van m'n kladblok. Er zijn ook af en toe wat garage-smartlappers die wat neigen naar Sophie Straat, een smeekbede om liefde die eindigt in een geluidsfragment van de snotterende Sloveense wijsgeer Žižek. Tijdens 'GENOCIDE' wordt er op het balkon een Palestijnse vlag ontvouwen, want velen in de zaal zijn niet tevreden met slechts een gammel staakt-het-vuren.

Je kan velletjes vol schrijven over alle onderwerpen uit Hang Youth's politieke programma, qua muziek is het echter iets minder onderscheidend. Een opgewekte track over vervuiling biedt een flierefluiterige adempauze en aan een reggae-twist over consent geven we graag toestemming. Als de zanger ons pitcht om een piramidespel te starten voor het genezen van toxische masculiniteit, heeft het nieuwe nummer 'BANGE MANNEN' meer weg vaneen roast dan een excommunicatie. We meuren inmiddels redelijk naar eau de travail, maar hebben nog genoeg stem voor een staaltje stochastische terreur met 'LEG DE ZUIDAS IN DE AS'. Samengevat een performance met weinig uitschieters, maar met een zaal vol shooters hoeft dat ook niet. Kon je op 29 oktober maar Hang Youth stemmen.