Wij kunnen niet wachten tot de Popronde weer losbarst in Leiden. Slecht slapen… eindeloos alle bandjes luisteren. Diverse optimale routes uitstippelen. Voorproeven in Gouda. Nog even in Den Haag langs om een selectie van de 3voor12 landelijk talenten eens genadeloos objectief te aanschouwen. En al dat actie- en desk onderzoek delen we dan weer met jullie via gerichte aanbevelingen (watch this space!). Maar zelfs dat is niet genoeg voor jullie, onze Leidse muziekvrienden. Dus togen we naar Den Haag om de eens wat Haagse acts aan de tand te voelen: My Girlfriend!

Nog een Zeeheld

Honderd meter scheiden ons van de koffiebar waar we vorige week met Sea Foam Grey zaten: de Haagse Zeeheldenbuurt heeft ongetwijfeld een indrukwekkende hoeveelheid koffiebarretjes. “Ik kwam hier graag toen ik nog in de buurt woonde”, zegt Gijs Schouten met lichte melancholie. Wij klagen niet, want de koffie is zeker goed, net als ons gesprek met Gijs (zanger/frontman) en Pim Buitenhek (drums).

Al snel praten we over wat Popronde de band brengt. “Veel optredens!” zeggen ze in koor. Gijs: “We worden echt beter als band. Je zit op elkaars lip. Dat moet werken. En dat doet het bij ons, en niet alleen wat betreft onze muziek. We worden ook beter in het doen van nieuwe dingen zonder te repeteren. Dus als we de intro een keertje willen veranderen of zo, dan doen we dat nu.” Gijs kijkt er oprecht blij bij als hij dit vertelt. Veel energie en intense ogen. Pim, duidelijk rustiger, vult aan: “We moeten altijd met twee auto’s qua apparatuur. We worden dus als band ook beter in logistiek. Aan het eind van een optreden helpen we elkaar ook met opruimen. Ook daardoor worden we hechter.”

Blokken

Het gesprek beweegt naar wat de band zoal heeft meegemaakt aan pieken en dalen tijdens de Popronde. Gijs en Pim laten zich enkel uit in positieve klanken. Een oprechte dankbaarheid om mee te mogen doen aan de Popronde wordt uit elke porie geademd. Met zichtbaar plezier vertellen ze over de shows die achter hen liggen. Vorige week nog in Utrecht, in Café België: volle bak en goed publiek. Hun goede ervaringen rijgen zich aaneen als parels aan een ketting.

Dat het positief blijft, komt ook doordat de band er rekening mee houdt dat de aanwezige techniek nog wel eens tekort kan schieten. Dus hup, extra kabels en de hele drumkit mee. Daar lonen die toegevoegde logistieke planningscapaciteit en de twee auto’s. Maar als alles goed is, is niets bijzonder? Nu ja, de vele gigs natuurlijk. Maar meer? Pim: “Wat ik echt gaaf vind, is dat mensen zo op dat blokkenschema leven. Het ene moment sta je rustig op te bouwen voor een lege zaal en twee minuten voor je begint staat het stampvol.” Over het blokkenschema gesproken vindt Gijs dan toch een klein minpuntje: “De band voor ons liep uit. Dan gaan die blokken wel knellen. Doordat wij later begonnen, liep ons publiek halverwege weg. Het hielp ook niet dat we de laatste act waren op die locatie.”

The Boss

Dat My Girlfriend als band steeds hechter en beter wordt, daarvan kunnen de liefhebbers donderdag in Boulderhal Krachtstof getuige zijn. Maar betekent het ook dat Gijs als oprichter en frontman niet meer The Boss is, zoals Bruce Springsteen? Gijs lacht wat ongemakkelijk en Pim schiet te hulp: “De dynamiek is wel aan het schuiven. Gijs is niet The Boss maar meer de basis. Hij maakt bijvoorbeeld een demo, superkaal, van anderhalve minuut. Daarmee gaan we als band dan aan de slag. Daarbij: een band zijn is ook samenzijn, rijden naar gigs, marketing etc. Dat ligt echt bij iedereen.” Gijs kijkt blij en opgelucht tegelijk: “Daar ben ik zo blij mee, want anderen zijn in veel dingen zoveel beter dan ik. Dus ik ben geen boss. In het begin deed ik dat wel, maar daar werd het niet beter door. My Girlfriend is echt een stuk minder als ik alles doe.”

Volle ruimte

Als je vraagt naar inspiratie, kun je bij artiesten ook gewoon de bio lezen tegenwoordig. Op hun Facebook-pagina: “Drawing inspiration from indie rock icons like The Wombats, The National, and The War on Drugs, the band walks the line between playful charm and emotional depth.” We weten niet helemaal hoe we dat moeten rijmen met de bij My Girlfriend dominante synths en de opvallend afwezige gitaar. Gijs: “Dat is denk ik omdat we iets anders doen. Er is niet echt één band op de Popronde die klinkt als wij. We zijn zowel speels als serieus, niet in een stroming te vangen: we passen niet in een hokje.” Pim: “We zijn als kleren van de HEMA. Die kun je ook niet in een hokje passen.”

Voor de mensen die toch in een nummer redelijk duidelijk willen hebben wat ze kunnen verwachten van de band: luister naar ‘Red Eyes’ van The War on Drugs. Die energie en zo’n beetje dat ritme met een groot geluid eroverheen – “rousing” staat er zelfs in de bio. Een beetje zoals we kennen van die andere Haagse band Son Mieux? Pim kijkt peinzend voordat hij zegt: “Als je ons daarnaast legt… ja, we hebben wel een soortgelijke opbouw. Een trein die start en niet meer stopt.” Gijs vult aan: “Dat grote geluid is niet echt een doel. Iemand zei dat ooit van ons en toen hebben we dat maar overgenomen. Toch denk ik wel dat onze liedjes beter werken in een grootse ruimte. En met een groot publiek.” In lichte verwarring brengen we naar voren dat ze een paar dagen geleden toch met plezier Café België in Utrecht platspeelden. Als daar honderd mensen in staan, is het echt wel vol. Gijs: “Mmm, nou ja, dan eigenlijk meer een volle ruimte waar mensen los kunnen gaan. We gaan hard als we onze energie kunnen overbrengen op het publiek en andersom.”

Gijs (links) en Pim (rechts)

Precircled

Popronde wordt algemeen gezien als een grote stap voor acts. Maar waarheen dan? Sommige bands zijn een paar jaar na Popronde verdwenen. Sommige mensen deden al drie keer mee met verschillende bands. Wat ligt in het verschiet voor My Girlfriend?

Pim toont zich, net als bij de logistiek, hier ook weer de nuchtere. Alsof hij het over een netto-nuleconomie heeft, zegt hij: “Wij willen verantwoorde groei. Zo snel als we kunnen zonder kwaliteitsverlies, duurzaam.” Gijs stemt in, gesteund door retrospectie: “We hebben ons al twee keer eerder aangemeld voor Popronde. Nu ben ik blij dat we toen niet meededen; het was te vroeg geweest. Nu kunnen we het waarmaken qua optredens.”

Waar waarmaken?

Als je het waar kunt maken, wat kun je dan nog meer waarmaken? Gijs: “Ik zou het heel vet vinden om een festivalzomer te hebben. We zijn wel ready voor Oerol, The Great Wide Open.” Pim voegt een duurzame-groeikant toe: “Ook al zijn we wel klaar voor Lowlands qua geluid, als band zijn we denk ik nog niet klaar. Wat levert dat op? Dan word je een lullige band in een lege zaal. Eerst maar die following hebben.” Gijs: “Ja! Dat mensen het Lowlands-boekje pakken en dan gelijk een cirkel om onze naam zetten. Zo van: die willen we zien. Dat is onze ambitie; we willen precircled worden!” Pim: “Dus ons doel is om in 2027 op Lowlands te staan.” Gijs, lachend: “Maar als het Pinkpop wordt, of Torhout Werchter, dan moet dat maar.”

"Onze muziek is als een trein die start en niet meer stopt."