Funky artpoppunk Funky artpoppunk

Hoe klinkt 10 Ct. Pistol zonder geluiddempers? We hoorden de band in februari 2024 al onversterkt tijdens Gluren bij de Buren, maar vandaag kunnen we ze beluisteren zoals het eigenlijk hoort. Tenminste, als het geluid meewerkt. De eerste helft van hun optreden is er echter zo’n hevige distortion-brom dat alles, op Paolo’s gitaar na, vervlakt – het klinkt vooral hard.

In het tweede deel kan de band beter laten horen hoe veelzijdig die is, van een uptempo punknummer (‘Ghost’) naar een ballad (‘Succubus’) naar een classic rocksong in 1960-americana-stijl (‘Dog on his back’). Drummer Bart leidt dat nummer in met bijna koebelachtige tikken met zijn sticks. Paolo’s solo’s vallen nu meer op, diens bluesinspiratie is beter te horen en Sergio’s wat rauwe rockstem komt er beter bovenuit. Bassist Fabienne beweegt zich nu vrij over het podium en swingt mee. Hun teksten gaan vooral over een heksige ex (“You are evil!” – metalachtige songtitels als ‘Power of pain’, ‘Nail in my coffin’ en ‘Succubus’ zijn trouwens ook aanwijzingen). Halverwege december gaat 10 Ct. Pistol de studio in voor de opname van hun debuut-EP, vertelt Sergio, dus we horen volgend jaar vast meer over haar.

Op 16 november staat 10 Ct. Pistol in de eerste voorronde van bandwedstrijd Alphen on Fire. Die is vanaf 21:00 uur in Jongerencentrum ’t Stek in Hazerswoude-Dorp. Toegang is gratis.

“No light without darkness”, stelt Oh Hazar zich voor, en dat laten ze zien in hun zwarte outfits. Drummer Imanishi draagt een zwart zijden overhemd. Frontvrouw Imke heeft zwarte oogcosmetica op en alle drie de snaarinstumentalisten dragen doorschijnende bovenkleding. De dames dragen daar iets onder, zodat het niet te spannend wordt. Sensueel zijn de drie wel, in combinatie met teksten als: “Feeding all of my fantasies” en “Your body, so close to me”.

Het geluid en de balans tussen de instrumenten is bij dit optreden trouwens uitstekend, met zelfs een goed hoorbare bas. De muziek van Oh Hazar is verrassend, verfrissend en moeilijk te omschrijven. Post-punk past er nog het beste bij, maar is te beperkend. Er zitten namelijk ook invloeden van pop, indie, psychedelische rock en stoner in, plus invloeden van andere kunstvormen. 3voor12 Gelderland beschrijft de Nijmegenaren kortweg met “alternatieve artpop”. Dat komt er het dichtst bij.

Imke (leadzang, gitaar, tamboerijn) danst sur place met sierlijke armgebaren. Haar blik is strak als van een VULVA-bandlid. Bij het derde nummer, 'Stapler's', laat ze de zangmicrofoon in de standaard met haar mee zakken tot bijna op de grond. Naast en achter haar buigen gitarist Stefan en de Duitse bassist Pauline zich over hun instrumenten, headbangen en verzorgen de tweede stem. Het gezicht van de (prima) drummer Imanishi verandert in een masker van rockgenot. Kortom: dit is een band die weet hoe je een show maakt en weet wat het wil uitstralen.

IVYVOX is three rock chicks and a rock guy die vrolijke en energieke bubblegumpunk maken. “Dit doet me denken aan Paramore”, zegt fotograaf Cor, en inderdaad, maar dan met een snufje Eden en Guano Apes. Ze hebben de fun van funk door de pun van punk (“IVYVOX? Draag Ivysocks!”). De snarenspelers springen in het rond, frontvrouw Bianca glimlacht veel. De spring-in-’t-veld bassist Irene beweegt vrij en enthousiast; een kwart van haar donkerbruine haar is witgeverfd, zodat het zowel van opzij als van voren half wit, half donker is, als yin en yang. Gitarist Irina en zij springen op een bepaald moment precies synchroon. Dichterlijke drummer Dylan Thoma draagt zijn petje achterstevoren. Zijn solo doet denken aan het Japanse drumcollectief Dadadadan Tenko.

Sethoogtepunt is ‘DAMMIT’, “een nummer om helemaal op los te gaan,” knipoogt zangeres/gitarist Bianca naar Dylan. In dat nummer  valt de zin die de hij-figuur schokt, “He fucked her”, a capella precies in de drop. Ook een cover van nineties-klassieker ‘Teenage Dirtbag’ (“een van onze guilty pleasures”) komt voorbij. Door hun energie, beweging en plezier treft de bliksemschicht van hun logo doel.