Donderdag 24 oktober streek het Popronde festival weer neer in Leiden en wij trokken rond met camera en pen om de selectie beginnende bands uit Nederlandse steden die niet Leiden zijn te bekijken, beluisteren, beschrijven en beschieten. Zo zagen wij zonen en dochters, dieren en dokters, Rotterdammers en Dokkumers. Scroll snel verder!

Lola’s Dice

Bij de Waag staat de openingsact van de Popronde Leiden. Lola’s Dice speelt aanstekelijke world-funk. Dat is gelijk al een fijne ontdekking. Toeschouwers kijken lachend toe en hier en daar gaat op de vroege avond zelfs al een voetje van de vloer. De muziek laat de regen zachtjes landen en we vergeten met de zomerse deuntjes voor een half uurtje dat het herfst is. (EO)

AC Berkheimer

In Plato speelt AC Berkheimer. De Rotterdammers spelen stevig. “Dit is een goeie binnenkomer,” roept een toeschouwer van dichtbij in mijn oor. “Vette bas en heb je die drummer zien rammelen? Lekker hoorrrrr!” De band is zelf ook tevreden over het miniconcert. “We worden niet veel gevraagd bij dit soort evenementen. Misschien omdat onze “noise” minder toegankelijk is. Vandaag is te gek. We krijgen goede reacties uit het publiek. Spelen op een gekke plek, zoals vandaag in een platenzaak, is sowieso leuk om te doen.” (EO)

Nele Needs A Holiday

"Als ik gelukkig ben, kan ik niet schrijven" laat Nele van Nele Needs A Holiday ons weten na haar performance in Hudson. En daarmee is de crux van haar bezieling ook perfect beschreven. Duidelijk is dat de artieste, die vanavond overigens zonder haar ensemble optreedt, de inspiratie voor haar werk haalt uit 'het vallen en opstaan' in haar leven. En dan vooral het vallen, want "stront is de beste meststof," aldus Nele. Op een vrolijke, bijna aanstekelijke manier vertelt ze openlijk over uiteenlopende moeilijkheden in het leven van een volwassene - want ook volwassenen hebben het moeilijk en zijn wel eens niet blij. Het gaat onder andere over de mislukking van haar muziekcarrière, dat alleen haar moeder van haar houdt, dat mannen haar niet leuk vinden omdat ze niet mooi genoeg is, en over 'geghost' worden na een tijdje daten met een kerel. Het doel van haar muziek is om mensen te laten zien dat ze er niet alleen voor staan. Dat is vanavond wel op een leuke manier duidelijk geworden. Door haar optreden waant het publiek zich in een wereld van ultieme zelfreflectie op levenskeuzes, met een vleugje sarcasme en een hint van zelfmedelijden. Het geheel van Nele's optreden is een prachtige mix van muziek, theater en cabaret. Het doet lachen, en het ontroert. En het is mooi. (BD)

Dan August

Voidcrawler

Voidcrawler trapt de avond in de WW af en hard ook. De gedeeltelijk Leidse hardcore-/metalband weet de hele kroeg vol te krijgen, wat niet geheel verrassend is. Met een volledig nieuwe agressieve sound weet de band zich van anderen in de (erg hechte) scene te onderscheiden. Het nummer ´Down´ is als het ware een soort anthem: “I will take you down, I will take you with me”. Met deze woorden kun je de band dan ook perfect omschrijven; een grote middelvinger naar de mensheid. Het publiek zweet en probeert te bewegen, maar een echte pit komt er niet van. Deze jongens weten een strakke en energieke show neer te zetten, eentje waar de WW eigenlijk veel te klein voor is. (MvdV)

Dr. Justice and The Smooth Operators

Funked Up host het podium bij de Waag, dus daar is de zelfomgeschreven sexy discofunk van Dr. Justice en cohorten op zijn plaats. Technisch gezien is het een buitenpodium, maar je trekt toch al snel je jas uit als het tempo erin gaat. De dokter zelf speelt op keytar, de Smooth Operators zijn drie zangeressen die de man begeleiden waarbij de zonnebrillen niet af gaan.

‘Selfie’ als openingsnummer is het signaal om de act te Instagrammen. Er zijn vanavond maar liefst twee live debuten. De aangename wisselwerking tussen de dokter en zijn assistenten maakt van ‘She thinks I’m hot’ de beste van de twee. En het is leuk om te zien dat voor de danspasjes en het meezingen de boel een keer niet stilgelegd hoeft te worden.

‘Booty on lock’ en ‘Sexy disco lover’ schroeven het tempo omhoog en zijn daarmee de sterkste liedjes uit het repertoire. ‘Body positivity’ is net iets te zoet voor de toon van de set, en tijdens ‘Guys with guns’ worden er bellenblaasgeweren tevoorschijn gehaald die vervolgens niet gebruikt worden, een vreemde misser. Wel weer een leuke gimmick is dat je bij elk optreden van de band verschillende stickers kan kopen om de binnenkant van de platenhoes op te vullen, een goed excuus om vaker te funken. (BK)

TESSEL

SWEETGODANIMALS

Helemaal vanuit Dokkum naar Leiden om te spelen in Café Rembrandt. Dat doet SWEETGODANIMALS. De band heeft dit jaar een album uitgebracht. Joke vindt het eigenlijk maar niets. Ze is vaker in het café en zit op een barkruk. Op tafel staan flessen bier. Haar hond ligt onder de hoge tafel te slapen en haar man staat tegen de muur geleund. “Wat is dit allemaal? Het is hier normaal gesproken heel rustig en nu is er ineens een band en allemaal jonge mensen. Ik hou niet van die herrie, maar van Nederlandstalig.” Even later staat ze verrassend genoeg samen met de jonge mensen te dansen op de groovy-achtige new wave single ‘Values’. Goed werk van de band. De hond doet tijdens het concert de ogen niet open. De bassist vertelt later dat het zijn eerste live-optreden is met de band. “Dat ging best goed toch?” Jazeker! (EO)

Electric Company

Zeker geen onbekende bij de Popronde is Electric Company. De band mag voor de tweede keer mee en dat staat ze goed. Met maar liefst 25 shows op de teller mogen ze zich nu een van de meest populaire acts van deze editie noemen. De band rondom de charismatische zanger en liedjesschrijver Zac Chapman maakt melodieuze britpop, met een alternatief randje. Vooraan in ‘t Praethuys wordt door een aantal meiden al een tijdje gedanst. Op het podium ziet het er vooral gezellig uit. De set gaat gemakkelijk, alsof ze het al jaren doen. Vooral nummers 'Problem (just for today)' en 'Happy daze' vindt het publiek, net als wij, heerlijk om de voetjes op los te laten gaan. Zac benoemt nog even dat er ook tijd is voor een aantal nieuwe liedjes in de set, wat hopelijk betekent dat er een nieuw album uit gaat komen! (MvdV)

Despicable Heroes

Metal is niet het meest toegankelijke genre en daarbinnen is de tak met invloeden van emo en hardcore ook nog eens het ondergeschoven kindje. Menig slamdancer wordt de pit uitgewerkt op het moment dat hij of zij de karakteristieke karatetrappen vertoont. Bij Despicable Heroes mag je echter wel molenwieken, en twee trouwe volgers van de band doen dit dan ook tijdens de hele set. De heren waren bij de Metal Battle 2018 de lieveling van bezoekers én jury, maar Rockcafé Lazaru’s is geen thuiswedstrijd helaas.

Het is een mooie muur van geluid, instrumentaal in topvorm en er zit showmanship in, met een zanger die het voetbal op de televisie op de achtergrond tussen de nummers door becommentarieert, dus daar ligt het zeker niet aan. Tijdens het tunen voor een volgend lied mag iemand uit het publiek een mop vertellen, terwijl gitaar en drum met opzet een haal geven waardoor je de clou niet hoort. Soms moet je er maar een stukje theater van maken. (BK)

Hypergoods

Gumbo Kings

Hilbrandt

“Laat je door middel van beukende, dansbare synthrock, snerpende autotune en troostende odes verlossen van je ambities en genezen van het wakker liggen.” Zo staat Hilbrandt aangekondigd op de website van Popronde. Dat lukt helaas niet tijdens het optreden bij Augustinus in Leiden en dat ligt misschien niet aan de band. Het harde volume en de erbarmelijke afstemming van het geluid in combinatie met de zure ondoordringbare lucht in de soos van de studentenvereniging maken toeschouwers duizelig en misselijk. Slechts een handvol studenten houdt het uit op de natte kleverige vloer. De overige bezoekers verlaten beleefd één voor één de zaal en halen buiten opgelucht adem. (EO)

Paterzonen

Om middernacht begint Paterzonen aan hun concert in de kleine zaal van Gebr. de Nobel. De Rotterdamse band bestaat ruim twee jaar en overtuigt. Onlangs beschreef The Daily Indie hun stijl als verrassende, duistere garagerock. Dan heb je een idee wat je hebt gemist. De zaal is goed gevuld en er wordt gedanst. De band heeft fans die nummers meezingen. Het professionele podium met fijn geluid en licht is overigens een welkome afwisseling met de charmante geïmproviseerde podia van de Popronde in de stad. Het helpt de band in ieder geval bij het goed voor de dag komen. Van Paterzonen zullen we nog wel horen de komende tijd. (EO)