De kleine zaal van Gebr. de Nobel is zo goed als vol. Een gemengd publiek - jong en oud, hipster en rocker en kleurige zomerbloesjes naast donkere t-shirts met onleesbare blackmetal bandnamen - staat klaar om overdonderd te worden door de muren van stoner, doom en sludge waarmee Jahmean en Monolord de ruimte van de zomerzon afsluiten.

© Ruben Verheul
© Ruben Verheul

Distortion. Veel distortion en veel feedback, geproduceerd door zanger/gitarist Gavino en bassist Guus Reijken. Temidden van dit geweld klapt drummer Mitran Kaul het eerste nummer af; Jahmean is begonnen. Op het eerste oor klinkt het begin wat rommelig, maar binnen enkele minuten is het duidelijk; hier staat een sludgebeest. Overrompelende ritmes, dissonante gedowntunede gitaren en bastonen die je beter voelt dan hoort. De energie en passie gieren even hard het podium af als de hoeveelheid lage oversturende fuzz tonen.

Te snel volgt een korte pauze, waarin het publiek geïnteresseerd de merch van beide bands bekijkt. Er zijn maar weinig muziekgenres waarbij fans zo trouw en vol overgave de muziek consumeren en de artiesten steunen als de zwaarderde, donkere uitersten van rock.

Ook het Zweedse Monolord betreedt het podium vol ruis en dissonantie, zij het luider; een oorverdovende muur van echo, fuzz en bas vult het hele hoorbare spectrum, zo lijkt. Vanavond spelen zanger en gitarist Thomas V. Jäger, bassist Mika Häkki en drummer Esben Willems in het teken van hun vorig jaar verschenen album ‘Rust’. Het is inmiddels de derde langspeler die het Gothenburgse trio volstopte riff na riff aan stoner en doom, welke door een duidelijk aantal effecten gaat. Het zijn ook die effecten die vanavond vooral voelbaar zijn; stoner hoort te baden in zware bastonen, maar de eerste nummers verzuipen er bijna geheel in. Het zal enkele nummers duren voordat de balans gevonden is, maar dan is de kracht van Monolord ook goed te horen; ijzige zang, traag rollende, scheurende gitaren, een volle rommelende bas op een strak, consistent headbang-comfortabel ritme.

Wie geen oordoppen inhad kan misschien de tweede pinksterdag een paar decibellen missen, maar dat mag de pret niet drukken. Donker, melancholisch en toch euforisch, en vooral een avond van catharsis in geluid. Heel veel geluid.

© Ruben Verheul