De fans moeten nog even geduld hebben, want eerst mogen The Blind Roofers het podium betreden. Gelukkig blijkt de band de rol van zoethoudertje ruimschoots te overtreffen. De jonge jongens spelen vlotte, energieke en vrolijke rock met een licht bluesrandje, wat enigzins doet denken aan acts als Little Feat. Bij aanvang is de zaal zo goed als leeg, maar wanneer The Blind Roofers’ eerste swingende noten klinken, stroomt het toch behoorlijk vol. De mannen hebben er zichtbaar plezier in en raden het publiek halverwege de set aan lekker te gaan dansen. “Een enorme dooddoener, maar wel waar”, spreekt zanger Antonie Harms. En wij geloven hem. De mannen tonen hun potentie, en een rol als hoofdact in Vera zal hen in de toekomst zeker niet misstaan.
Alamo Race Track geeft prachtshow weg in Vera
Amsterdammers hebben het nog steeds in zich
Al sinds 2001 maakt Alamo Race Track deel uit van het Nederlandse muzieklandschap. De oudgedienden draaien echter nog op volle toeren en brachten dit jaar nog hun nieuwe album Hawks uit. Gewapend met een compleet nieuwe ritmesectie mogen de Amsterdamse heren donderdagavond in Vera laten zien wat ze waard zijn.
Aan Alamo Race Track om deze energieke performance te overtreffen. Om maar meteen met de deur in huis te vallen: ze slagen hier met vlag en wimpel in. Ralph Mulder en de zijnen hebben door de jaren heen een indrukwekkend oeuvre van nummers opgebouwd en dat betaalt zich vanavond uit. Het ene sterke lied wordt door het volgende overtroffen. Aanvankelijk worden er een paar nummers van ongeveer hetzelfde tempo gespeeld, waardoor het optreden het risico loopt een beetje te gaan slepen. Gelukkig blijken deze nummers slechts de opmaat naar wat een zeer sterke en gevarieerde show zal blijken. Zowel de oude als nieuwe liedjes doen het vanavond erg goed bij het publiek: er wordt onafgebroken gedanst en gejuicht.
Variatie is de heren niet vreemd. Bassist Jelte van Andel heeft een orgeltje bij zich waar hij regelmatig op speelt en gitarist Leonard Lucieer neemt zo nu en dan een pedal steel gitaar bij de hand. Mulder is uitstekend bij stem en zijn gitaarriffs weten telkens te verrassen. De avond begint gaandeweg steeds meer op een meergangendiner te lijken; telkens krijgt het publiek weer iets voorgeschoteld dat het voorgaande overtreft.
Valt er dan niets te klagen vanavond? Nou vooruit, de interactie tussen de band en het publiek is minimaal. Maar wie het muzikaal zo goed weet te compenseren, komt hier gemakkelijk mee weg. Het lijkt er dan ook niet op dat het publiek zich hier iets van aantrekt. Wanneer de heren zijn uitgespeeld, wordt er door de hele zaal geschreeuwd om meer. Als in de toegift vervolgens de oude hit Black Cat John Brown wordt ingezet, kan de avond helemaal niet meer stuk. Ze kwamen, zagen en overwonnen. “Black Cat John Brown, your time will come”, zingt Mulder. Laten we hopen dat dit voor Alamo Race Track nog lang niet opgaat.