Voor Jungle by Night staat niemand stil

Vrolijke én zwoele afrofunk zet de dansvloer van Vera in vuur en vlam

Tekst: Maud Nass Foto's: Jan Westerhof ,

In april brachten Pyke, Pieter, Tienson, Jac, Gino, Bo, Sonny, Peter en Ko hun tweede album The Hunt uit. Naast Afrikaanse beats zijn er op het nieuwe album van Jungle by Night ook andere exotische invloeden te horen. Het publiek in Vera valt als een blok voor de negen getalenteerde muzikanten, en danst grijnzend met ze mee.

In het voorprogramma warmt Hunting the Robot de zaal alvast een beetje op. In maart kwam hun debuutalbum Celebration Moderation uit. De Amsterdamse band werd eerder dit jaar benoemd als 3FM Serious Talent. Ze zijn instrumentaal goed. Zo geven zanger Elvin Usidame en drummer Lloyd Usidame achter één drumstel samen een indrukwekkende drumsolo weg in het nummer Trip the Light Fantastic. Als frontman lijkt de ijdele Elvin Usidame echter nauwelijks geïnteresseerd in wie er in de zaal staat. Qua live performance kunnen ze nog veel leren van het grijnzende hoofdprogramma dat na hen komt.

Terwijl het donker wordt in de zaal, lichten er op het podium drie paar kattenogen op. Het zijn Bo Floor, Pieter van Exter en Ko Zandvliet, die op hun trompet, saxofoon en trombone de eerste tonen van het nummer Empire blazen. Vanaf het moment dat de andere instrumenten bijvallen, staat het opgewarmde publiek niet meer stil voor Jungle by Night. Kort daarna joelen toeschouwers ook alle kreten met de band mee: ‘eeee!’ ‘oooo!’ ‘eeee!’

Alle negen muzikanten grijnzen als ze zien wat voor energie er in de zaal loskomt. Dat is voor hen een teken om nog enthousiaster in te zetten. Bij het vijfde nummer Ethiopino van het eerste album Hidden danst zowel de band als het publiek ongeremd. Het plezier op het podium is zo groot dat je er als toeschouwer het liefst tussen zou gaan dansen. 

Vanavond wordt er echter niet alleen maar feest gevierd. Sommige nummers van het nieuwe album hebben een donkerder en rustiger geluid, met meer electro en psychedelische klanken uit het orgel van Pyke Pasman. Heupen wiegen tijdens die nummers nog wel, maar armen blijven even omlaag, en er wordt niet geschreeuwd en gejoeld. Bij het nummer Tasmatica gaan de ogen zelfs dicht.

Ko Zandvliet roept uit dat ze al eerder wisten dat het publiek in Groningen leuk was. En vanavond klikt het dus weer. Aan de jarige Peter Weening - programmeur van Vera - dragen ze het nummer Hannoman op.

Vrolijke afrobeats zwepen de zaal voor een laatste keer op. Bij het nummer The Move introduceert conga-speler Gino Groeneveld de unieke Jungle-by-Night-armzwaai. In een mum van tijd staat het publiek minutenlang de band toe te zwaaien. Het blijft noemenswaardig dat de gemiddelde leeftijd van de bandleden 21 is. Dat negen adolescenten een zaal zo op zijn kop kunnen zetten met hun instrumentale beats is verbazingwekkend.

De jonge meisjes in het publiek zetten gillend het slotapplaus in. Nog voor het applaus klaar is, zijn een paar van hen naar de concertposters aan de muur gerend. Nahijgend van hun danspassen trekken ze de posters van de muur om zichzelf van een souvenir te verzekeren. Dit is een avond om nooit te vergeten.