Als de Jeppe van Schier met bijna veertig man nokvol zit, is het aan de singer-songwriter Arthur Adam uit Enschede de eer om de eerste avond van WinterWelvaart af te trappen. Samen met zijn Excalibur en een stem die elke kant op gaat, speelt hij vanavond liedjes die uiteenlopen van country naar blues, naar pop en weer terug. De manier waarop hij zijn gitaar bespeelt, is intrigerend en de noten die hij gebruikt, zijn op zo’n goede manier bedacht dat je volledig in de muziek mee wordt gesleept. Bovendien staan ook de teksten als een huis waardoor het nóg fijner is om te luisteren naar zijn liedjes. Wanneer het begint te regenen en de druppels op het dek van de boot vallen, wordt het optreden zo intiem dat kippenvel onvermijdelijk is. Met vier albums op zak heeft Arthur Adam liedjes genoeg om te spelen, maar woorden schieten te kort om dit warme optreden te beschrijven. Drie kwartier is onvoldoende tijd voor hem en na een optreden van bijna een uur sluit hij af met zijn eigen versie van Have A Merry Little Christmas. (EK)
WinterWelVaart Dag 1: Amerikaanse muziek uit Groningen klinkt door het A-kwartier
Country en Folk voert de boventoon op vrijdagavond
WinterWelVaart werd gisteren knallend geopend met massaal getoeter van de deelnemende schepen. De geprogrammeerde muziek klinkt gelukkig iets subtieler. De eerste avond van WinterWelVaart 2014 wordt gekenmerkt door volksmuziek met een Amerikaans randje, zij het in de vorm van de countryballads van Sascha Elisah of de swingende banjo-punk van Reverse Cowgirls.
Arthur Adam
Joost Dijkema
Hij kon geen parkeerplek vinden, is te laat en vergeet even zijn tekst, maar toen Joost Dijkema er één keer in zat, maakte hij grote indruk. De opkomst bij Dijkema’s optreden is helaas gering, maar degenen die op kwamen dagen hebben daar geen spijt van gekregen. Met zijn uitstekende gitaarspel en rafelige zang weet hij het publiek vanaf het begin muisstil te krijgen. Dijkema speelde verschillende covers van americana-klassiekers zoals Song for a Deck Hand’s Daughter van James McMurtry. “Ik vind muziek van anderen altijd mooier dan die van mezelf, en als ik het zelf zing vind ik het nog mooier”, zegt hij gekscherend. Mag hij dat zeggen? Ja dat mag hij zeggen. (JvdM)
Marlene Bakker
Popmuziek in het Groningse dialect; iets wat misschien naar voren komt als een apart idee, maar des te verrassender klinkt het. Marlene Bakker opent in Voorwaarts Voorwaarts met de vertaalde cover van Hometown Glory van Adele: Wondern Van Mien Stee. Hoewel het voor een niet-Groninger enigszins vreemd kan klinken, is deze versie op zijn minst fascinerend te noemen. Marlene wordt begeleid door een toetsenist en een gitarist, en de cellist geeft de liedjes nét dat beetje extra waardoor alles één mooi geheel wordt. Ze zingt allebei haar singles die het afgelopen jaar zijn uitgebracht: Heufd As Helm, gebaseerd op een gedicht van Fieke Gosselaar en Loat Grunnen Nait Zakken over de aardbevingen in Groningen die moeten stoppen. Naast een ‘gloeperdnieuw’ nummer dat ze deze week nog af heeft geschreven, covert ze ook nog Naast Me van Eefje de Visser in het Gronings. Marlene Bakker heeft vanavond bewezen dat ze tot één van de bijzondere Groningse artiesten behoort. (EK)
Sascha Elisah
In de volledig akoestische setting van de Willem Jacob zijn de eerste tonen van Sascha Elisah genoeg om de volledige aandacht te krijgen. Met haar gitaar, zoete geluid en vele persoonlijke (liefdes-)liedjes tilt Sascha Elisah country naar een nieuw niveau. Hoewel haar gitaarspel niet altijd waterdicht is en haar stem (door ziekte) soms wat trillerig is, weet ze alsnog een fijn optreden neer te zetten. Ze vult de avond met bijna alleen maar eigen nummers, en covert een nummer van de televisieserie Nashville: A Life That’s Good. Als ze na bijna drie kwartier wil stoppen, roept het publiek om een toegift. Ze sluit af met de cover Mama’s Broken Heart van de Amerikaanse country singer-songwriter Miranda Lambert. Een volleerd muzikant is ze nog niet, maar dat is ook niet zo gek gezien haar 23 jaar. (EK)
Reverse Cowgirls
Later op de avond mocht Joost Dijkema nog een keer optreden, deze keer om met zijn band Reverse Cowgirls te spelen. En spelen kunnen ze. Dat het publiek er aanvankelijk even in moet komen, ligt zeker niet aan de Groningse country-punkrockers. Het trio gooit van meet af aan de beuk erin. Binnen korte tijd spelen de Noord-Nederlandse cowboys het dak eraf en wankelde de boot door de dansende mensen. In een razend tempo stormt de band door zijn setlist heen en op het eind blijft het publiek schreeuwen om meer. Na twee toegiften vinden ze het dan toch genoeg. Met wankele zeebenen verlaten de mensen de boot; Reverse Cowgirls heeft het dek met ze gezwabberd. (JvdM)