Met hun tweede langspeler Our house On The Hill deden The Babies, ooit begonnen als een side-project maar nu een echte band, goede zaken in Groningen. In een stad die van oudsher iets heeft met garagerock en aanverwante zaken vallen de vlot lopende liedjes, met een garage tic en lekkere koortjes, zoals het bijna hoort in de smaak. Muziek die trouwens weer helemaal bij de tijd is na de Californische garagepop golf die ons land de afgelopen maanden heeft aangedaan. Denk aan Mikal Cronin en Ty Segall, terwijl hier lokaal Traumahelikopter van zich doet spreken. Die laatste band is trouwens aanwezig in het goed gevulde Vera. Net als veel mensen nieuwsgierig geworden na de "buzz" die toch wel is ontstaan over the Babies. Maakt de band dat ook waar?
The Babies: garagepop met een randje in Vera
"Leuk maar niet legendarisch"
Vorig jaar kwamen The Babies met een hier in Groningen goed ontvangen plaat. Deze deed veel mensen reikhalzend uitkijken naar het eerste live optreden van de band in Vera. Maken The Babies de hooggespannen verwachtingen waar?
Het begin is gewoon goed. Hier staat een band die op een losse manier de best aanstekelijke popliedjes het publiek in slingert. Kevin Morby is een goede zanger-gitarist die veelal vocaal ondersteund wordt door Cassie Ramone. Zij treedt zelf af en toe ook op de voorgrond. Bijvoorbeeld als er een ode wordt gebracht aan Dead Moon, de legendarische undergroundband uit Portland die Vera zo'n beetje als Europese thuisbasis had.
Dan slaat het noodlot toe in de vorm van een flesje bier dat omvalt in de Fender buizenversterker van Morby. Deze brengt nog slechts gebrom voort. Het duurt lang - te lang - voordat er een vervangende versterker op het podium is en de band, enigszins van de leg, de set kan hervatten. Dat deze versterker, oh toeval, de basversterker is van Toody Cole (Dead Moon) maakt het weer een beetje goed. De gitaar klinkt er trouwens niet eens zoveel minder door. Toch komt het concert daarna wat moeizaam weer op gang. Pas tegen het eind klinkt de band weer zelfverzekerd en wordt er in de toegift toch nog een pakkend slot gedraaid aan het optreden. "Leuk, maar niet legendarisch" is het nuchtere commentaar van iemand in het publiek. Waarvan akte.