Tinariwen is misschien wel de grootste rock-’n-roll band van dit moment. De band bestaat uit Toeareg muzikanten die jarenlang door de eindeloze Sahara trokken. In een vluchtelingenkamp in Libië werd onder leiding van Ibrahim Ag Alhabib de band opgericht. Na het zien van een cowboyfilm waarin de hoofdpersoon gitaar speelde raakte de muzikant geïnspireerd. De wapens werden aan de wilgen gehangen en ingeruild voor gitaren.

Tegenwoordig is de Toeareg rock alom gerespecteerd. Tinariwen was de eerste band die binnen het genre internationaal door wist te breken. De explosieve mix van Afrikaanse ritmes met gitaargeweld werd geïnspireerd door Westerse artiesten als Muddy Waters, Jimi Hendrix en Led Zeppelin. Na voorprogramma’s van Red Hot Chili Peppers en bezoeken aan festivals als Roskilde was nu de Oosterpoort aan de beurt.

Na een moeilijk te volgen voorprogramma van het experimentele Zun Zun Egui komen, iets voor half tien, de zeven muzikanten van Tinariwen het podium op wandelen. Begeleid door een mysterieus klinkende fluit openen de artiesten a capella het optreden. In combinatie met hun dreigend uitziende traditionele gewaden is de juiste sfeer meteen gecreëerd. Van de muzikanten is niet meer zichtbaar dan enkele een streepje voor de ogen tussen de zogenaamde Tagelmust, een sjaal die het hoofd volledig bedekt, door.

De fluitist wandelt het podium af om de rest van het optreden niet meer terug te keren. Dat hindert niks, want de rest van de band grijpt een instrument. Begeleid door een hypnotiserende drum en funky basgitaar klinkt de muziek gelijk bezwerend door de zaal. Hoewel op de achtergrond nog een extra elektrische gitarist aan het werk is, worden de nummers gedragen door de afwisselende hoofdgitaristen.

Een Toeareg in lichtblauw gewaad wisselt voortdurend van plek met een collega in donkerblauw en paars gewaad. Ieder van de drie heeft een eigen rol binnen de nummers. De man in lichtblauw lijkt het meest op leeftijd te zijn. Desondanks ontpopt hij zich snel tot publieksfavoriet dankzij zijn verscheidene dansjes. Het zijn helaas ook deze dansjes die ervoor zorgen dat de band vanavond tegen de grens van een gimmick aan schuurt. De man in paars zorgt voor de hoogtepunten vanavond. Zijn gitaarspel heeft een opgefokte sfeer en doet het meeste aan voorbeeld Hendrix denken.

Tinariwen speelt vanavond erg akoestisch. De twee muzikanten die even geen gitaar spelen, weten door in hun handen te klappen het ritme steeds meer op te zwepen. Zelfs op de akoestische gitaar speelt de hoofdmuzikant heerlijke solo’s. De drum en zang hypnotiseren, het gitaarwerk is spectaculair en voor je het weet is de Toeareg extase alweer voorbij.