Op de tweede donderdag van de maand is het in Groningen tijd voor het rondreizende muziekfestival Popronde. Met zo’n vijftig verschillende, opkomende acts op 24 locaties door de stad, biedt het festival ook dit jaar weer voor ieder wat wils. In onder andere het Grand Theatre, het Pakhuis, de Buckshot, Klup de Dag en het Concerthuis viel Popronde-talent te spotten. Een diverse avond met veel muzikale hoogtepunten.

LOE. rockt!

LOE. maakt Nederlandstalige sprookjespop. De vijfkoppige band laat in het Grand Theatre een indrukwekkend intro horen, waarna LOE. zingt over chaos. Ze gaat op in het zingen, laat een vaste, dromerige stem horen met een fijne vibrato en zet een stoer optreden neer. Het rockt. Tussen liedjes als Zij Bepaalt en Stem van de Zee door vertelt ze over het vast zitten in patronen die je niet kunt doorbreken. En over hoe een chaoshoofd de connectie met de mensen waar je van houdt in de weg kan zitten.

Dan vraagt ze het publiek mee te zingen. Het is mooi om te zien hoe de band gedurende de set mee danst en op gaat in de muziek. Als ze de liedjes zingt die op de singles staan die ze sinds 2022 uitbracht, horen we met name stevige rock en hier een daar een knappe gitaarsolo. We aanschouwen hoe LOE. zich op het mistige podium met gemak staande houdt in het losbarstende gitaargeweld. Ze zingt over volwassen worden en laat een song horen waarop slechts de synthesizer haar begeleidt. Ook horen we de meest recente EP Kersenbloed.

Renee Rose zet de Buckshop op z’n kop

De Haarlemse Renee Rose is vanavond voor het eerst in Groningen, maar zet met het grootste gemak de Buckshot op z’n kop. Met energieke Nederlandstalige rock- en gitaarmuziek zingt ze over dag en nacht, haat en liefde en licht en donker. Renee bracht sinds 2024 maar liefst zeven singles uit. Vanavond speelt de driekoppige band met een ongekend gevoel voor ritme de meesten hiervan. Renee’s podiumpresence staat als een huis. Ook de bezeten drummer en gitarist, die zich bij Renee meldden na een oproepje op Instagram en nu haar band vormen, verdienen een pluim voor hun muzikale overgave.

Renee vertelt dat ze zich van de studio naar de werkelijkheid wil bewegen. Tijdens het spelen van het liedje Serotonine vraagt ze het publiek mee te zingen. Ze beweegt natuurlijk met de muziek mee en steekt het publiek aan. Renee zingt onder andere over haar middelbare schooltijd, waarin ze werd geslutshamed. Dit heeft haar gebroken, om zichzelf te helen is ze muziek gaan schrijven. Ze kondigt de band intens af, regelt een klapmomentje met het publiek en speelt dan nog de singles Zomerstorm en Slapeloze Nachten. Als iemand uit het publiek haar een borreltje aanbiedt steekt ze resoluut haar middelvinger op. Alle punten voor deze 24-jarige, onverschrokken Nederlandstalige popchick.

Badminton

Intussen staat het Pakhuis bomvol met mensen die zijn gekomen voor Badminton; een vierkoppige alternatieve rock/garagepunkband uit Enschede, geleid door producer en songwriter Luca de la Haye. Vanaf het eerste moment speelt Badminton vol overgave en energie en hierdoor weten ze zelfs hier op het kleine podium van de kroeg een sfeer te creëren alsof ze elke toeschouwer persoonlijk willen laten dansen. Hoewel ze stevig in de punk/garage punk hoek zitten, verwerken ze ook alternatieve rock en zelfs dansritmes in hun optreden, waardoor hun set niet alleen maar lawaai is, maar ook dynamiek kent. Een kleine moshpit wordt geopend en de sfeer is goed. Badminton speelt energiek, ruw en met een drive die je meeneemt. Een fijne nieuwe ontdekking en voor liefhebbers van punk/garage/alternatieve rock honderd procent aan te raden.

SKINC scoort

Ook dit jaar is er weer een podium te vinden in de Klup de dag. In deze kledingwinkel zou vanavond Trxz optreden, maar door ziekte kon dit helaas niet doorgaan. Hierdoor werden de mannen van SKINC 's middags nog gebeld of ze vanuit Amsterdam last minute naar het hoge Noorden af konden reizen. Het was even haasten, maar ze staan er en dat is zeker niet voor niks geweest.

Met hun aanstekelijke enthousiasme en catchy nummers zetten deze vier mannen hier een show neer die iedereen in de Klup de dag aan het dansen krijgt. Associaties met de Jeugd van Tegenwoordig, Goldband of Yung Internet zijn snel gemaakt, maar ondanks dat hun muziek herkenbaar voelt, geven ze wel een eigen draai aan het optreden. De muziek is zowel dansbaar als tekstueel interessant. Ze zitten mooi op de grens van genres, met de flexibiliteit om nummers te maken die zowel vermaken als raken. Een boybende die niet bang is om alles te geven. En een invaller die eigenlijk niet op de bank hoort te zitten. 

Wabi Sabi hypnotiseert met een aangename set

Wabi Sabi neemt iedereen in Chaplin's Pub mee met haar hypnotiserende muziek mee naar hogere sferen. De zangeres is op de voorgrond duidelijk te zien, de andere drie bandleden zijn verdwenen in de mist van de rookmachine. De band laat een steady sound horen, die hier en daar wat Nana Adjoa-achtig klinkt. Het publiek danst tijdens de aangename set mee op liedjes zoals Infinity en de zangeres wisselt gedurende de gig soms van toetsen naar basgitaar.

Onder het uiten van krachtige uithalen van de zangeres, dans ze zelf mee op de dromerige klanken. De toetsenist speelt een belangrijke rol in de set. Tussendoor geeft de zangeres een grote shoutout naar de band en speelt de band I’ll Never Know. De nacht en de sterren zijn een inspiratiebron voor de psychedelische muziek van Wabi Sabi. Bij het laatste liedje gaat de band helemaal los. Wabi Sabi bracht de debuutsingle Out of Mind en hopelijk volgt er spoedig meer. Met de woorden: “Hopelijk tot een andere show. Doei!” sluit de band de set vrolijk af.

Daarmee komt onze tocht door de binnenstad tot een einde. Vermoeid, maar tevreden en met een hoofd vol frisse klanken verlaten we de gezellige massa. Het was een avond vol afwisseling en verwondering en opnieuw een bijzondere en geslaagde editie van de Popronde. We dansten, moshten, en lieten ons raken door de muziek.

© Donald van Tol