Enkele dagen voor dit gesprek liep Joost Dijkema onherkenbaar door het zwembad, high van een joint en zonder bril, zonder pet en zonder gitaar. "Ik voel me daar compleet oncomfortabel, normaal ga ik nooit heen. Nu wel, en high. Het was een beproeving, man!" Het verhaal tekent de fase waarin Dijkema zich bevindt. "Ik ken mezelf nu, ik heb nu nergens moeite mee." Met het afronden van de plaat heeft Dijkema een rotperiode afgesloten. Het was een periode waarin hij drank afzwoer en volledig ging voor het enige dat hij kan: muziek maken.
Joost Dijkema rekent op debuutplaat af met voorbije jaren
"Deze plaat, dat ben ik"
De Groningse muzikant Joost Dijkema maakt een paar jaar nadat het roer omging de balans op. Drank is de verslagen demon, muziek is het anker. Hij geeft zichzelf bloot met zijn debuutplaat Sacred Revelations. In de aanloop naar de presentatie aanstaande vrijdag in Vera vertelt Dijkema over oprechtheid, opgroeien op het podium en het zwembad.
Drank en muziek
Liever een loner
“Ik ben opgegroeid op het podium. Op vierjarige leeftijd werd ik door mijn ouders meegenomen naar een optreden van Lefthand Freddy. Van dat optreden gaat nog een mooie foto rond waarin wij elkaar op dertig centimeter afstand in de ogen kijken. Jaren later heb ik dit aan hem verteld, dat vond ik erg speciaal. Mijn roots liggen in De Amer, waar ik werkte. Wanneer een band of artiest uitviel, stapte ik het podium op. Sinds mijn vijftiende loop ik in Vera rond. Ik heb een tijdje de programmering in De Walrus gedaan en twee jaar heb ik het open podium in O'Ceallaigh gehost. Ja, je kunt wel zeggen dat ik mijn interesse in muziek niet veins.” Met Loud Squirt en het nog steeds actieve Reverse Cowgirls en Recipees toont de fingerpicker aan niet in één hokje te passen. Aan hokjesgeest heeft hij bovendien een broertje dood. “Groningen kent veel scenes, fantastisch! Maar ik wil niet tot één gerekend worden. Ik kijk liever vanaf de zijlijn toe dan dat ik volop meega in een groep. Ik ben geen product, meer een loner.”
Parels
Dat Dijkema uiteindelijk een plaat opnam, is een logische stap. “Ik ben er erg trots op, vooral omdat het gelukt is om een persoonlijke plaat te maken. Deze plaat, dat ben ik.” Met overwegend instrumentale nummers ligt de vraag voor de hand wie Dijkema dan werkelijk is. “De gitaar vertelt mijn verhaal.” Uren, dagen en maanden heeft Dijkema als een maniak de nummers geschreven. Tel daar de maanden, dagen en uren bij op die hij heeft geïnvesteerd in zijn gitaarspel en het is helder dat de gitaar meer kan zeggen dan dat Dijkema in tekstregels kan vatten. Zijn vingervlugheid heeft een plaat met meerdere parels opgeleverd, de titeltrack als meest glanzende van allemaal.
Samenwerking
Naast Dijkema is Heta Salkolahti op viool te horen. Voor het overige geluid speelde Dijkema alles zelf. Mede-muzikant Hans Hanneman tekende voor de productie. Cutting Loose is een mooi voorbeeld van de samenwerking tussen de drie: “De vioolpartij moest er in één take op. Hans was in de weer met de effecten, terwijl ik op hetzelfde moment aan de volumeknoppen zat te hengsten.” Behalve de muzikanten speelt broer Jeroen een grote rol. “Hij moedigde me aan om de plaat te maken en heeft 'm uitgebracht op zijn label Twin Dimensions Records. Heeft-ie speciaal voor deze plaat opgericht.”
De specht en de gier
In zijn zoektocht naar muzikale voorbeelden kwam hij in de jeugdjaren uit bij Sepultura, The Rolling Stones en Treble Spankers (“ja, dat mag je noteren”). Nadien hebben de platen van Townes van Zandt, Leo Kottke en Michael Chapman een onuitwisbare indruk bij Dijkema achtergelaten. “Zij mogen nooit vergeten worden.” Hun invloeden zijn terug te horen op Sacred Revelations. “Het vrolijke Woodpecker, bijvoorbeeld, is een echt Kottke-nummer.” De paden op, de lanen in met een grasspriet in de mondhoek, want: “In de afgelopen jaren zaten ook zeer mooie momenten, hoor. De specht op de achterzijde van de hoes symboliseert die.” De gier - hel en verdoemenis - is vertrokken en heeft Dijkema niet achter zijn deur vandaan gekregen. De specht klopt aan: het is tijd voor Dijkema om te vertrekken. “Een mijlpaal op mijn levenspad.”
Vrijdag 2 december presenteert Joost Dijkema zijn debuutplaat Sacred Revelations in Vera. Seabuckthorn, David Lamain en John Hekert laten ook van zich horen. Aanvang 21.00 uur - entree € 1,-