Tijdens het interview is de sfeer ontspannen en is het duidelijk dat er door de jaren heen een hechte groep is ontstaan met Pascal, Bertran en Marieke als oudgedienden, en George, Hugo en Koen als nieuwere garde. Dat hier twaalf jaar geleden geen sprake van was blijkt als dj en producer Bertran, alias Fre4knc, vertelt over de prille dagen van Break-Fast: "Ik had destijds zelf wel eens gedraaid op Subsonic in Simplon, maar daar draaiden voornamelijk echte headliners. Er waren destijds veel amateurdj's in Groningen die ook wel eens een plaatje wilden draaien, maar daar was gewoon geen plek voor. Dus toen dacht ik: laat ik eens een oproep doen op een drum-'n-bassforum. De eerste meeting was met twintig man. Niemand kende elkaar. Chaos."
Een eerste rommelige vergadering als kickstart voor een feest dat nog steeds bestaat. Duidelijk is dat de eigenzinnige klanken van de drum-’n-bass de mensen bij elkaar gebracht hebben. Pascal vertelt enthousiast: "Het was gewoon een gedeelde liefde: drum-’n-bass. We wilden daar meer van en probeerden een feest te organiseren. Je regelt draaitafels, een geluidssysteem, decoratie. Maar tijdens dat regelen zie je toch wel dat sommige lui harder werken dan anderen. De mensen die het meest geven, blijven over." Geleidelijk kromp de grote groep naar een kleinere kern, vertelt Bertran: Teize (Flat Mike), Wim (Wizmatics), Sander (Sublazer) en Egbert (Amplicon).
Break-Fast kiest haar eigen tempo
"We hebben het altijd voor de lol gedaan"
Break -Fast kan zich het langstlopende drum-'n-bassfeest in de stad Groningen noemen. Twaalf jaar terug vormde een chaotische maar enthousiaste vergadering het startschot voor een hecht collectief. Sindsdien heeft dit collectief met haar feesten steevast een eigen geluid weten uit te dragen binnen de bedrijvige Groninger dancescene. Met de komende Break-Fast editie op 28 mei in het vooruitzicht sprak 3voor12 groningen met de zeskoppige organisatie over een dik decennium aan feesten, zwoegen en vriendschap; alles in het teken van eigenzinnige drum-'n-bass.
Ondanks het succes van bijvoorbeeld Noisia blijft de drum-n'-bass een relatief specifiek en klein genre, zeker de stroming die op Break-Fast gedraaid wordt. Veel financiële winst heeft Break-Fast daarom ook niet gemaakt. De Break-Fasters zijn er niet rouwig om, wat tekenend is voor hun liefde voor de muziek. De werkelijke voldoening komt volgens Break-Fast vooral uit het opzetten van een bruisend feest en het genieten van de muziek. Pascal: "We zijn gewoon als vreemden bij elkaar gekomen omdat we een gezamenlijke liefde hadden en dat is uitgegroeid tot een vriendschap. We hebben nooit echt ambities gehad om er geld aan over te houden." Op nuchtere toon voegt Marieke toe: "We hebben er alleen maar geld in gestopt." Pascal: "Ja echt, wat dat betreft hebben we er eigenlijk nooit echt geld aan verdiend. We hebben het altijd voor de lol gedaan, gewoon leuk om een feestje te hebben met eigen muziek." De groep barst in lachen uit als Marieke tot besluit toevoegt: "En een backstage met een gratis kratje bier."
Na begonnen te zijn met een aanbod van voornamelijk lokale en Nederlandse namen wist Break-Fast langzaam grotere namen binnen te halen en een vaste lokatie te vinden. Pascal en Bertran blikken tevreden terug: "De eerste buitenlandse naam die we hebben geboekt was Break. Teebee hebben we in 2005 nog gehad in Club 29." Bertran: "Toen met Teebee in Club 29 was het een volle bak en wisten we: nu is het gevestigd." Na een jaar of drie feesten te hebben georganiseerd op diverse locaties vond Break-Fast een permanente thuisbasis in de grote zaal van Vera. Bertran legt uit: "Noisia had Sin, de voorloper van Machtig in Vera, maar op een gegeven moment gingen zij naar Simplon. Thijs van Noisia heeft ons toen aan Vera geïntroduceerd en sinds 2007 zitten we er." Dat Break-Fast en Vera al bijna tien jaar een goede combinatie zijn blijkt als Pascal zijn waardering uitspreekt: "Vera is echt een warm bad: hele goede geluidsmensen, alles is gewoon goed geregeld. Ze hebben inmiddels zelfs een speciale Break-Fast setting qua geluid. Vera zelf is ook heel fijn: het is een oud gebouw, er zit heel veel atmosfeer en geschiedenis in. Het voelt ook gewoon echt cool om daar deel van uit te mogen maken."
Waar Break-Fast in het begin toch vooral een podium was voor lokaal talent veranderde dat door de jaren heen. Marieke geeft eerlijk toe dat afnemende bezoekersaantallen geen onbelangrijke reden waren voor deze koerswijziging: "We moesten natuurlijk wel zorgen dat onze feesten goed bezocht werden." Ook besloot Break-Fast om minder frequent feesten te geven, wat ook te maken had met een wildgroei aan andere drum-'n-bassfeesten in de stad. Marieke: "Je had Noisia Invites, Machtig, Bassface, Elevated, Submerge..."
De toename van drum-'n-bassfeesten in de stad Groningen is inderdaad opvallend. Maar toont dit als je het positief bekijkt niet aan dat de drum-'n-bassscene in Groningen levendiger is dan ooit? Bertran plaatst een kritische noot: "Ja, maar het is ook een beetje té veel. Kijk in Utrecht, daar heb je Black Sun Empire dat Blackout geeft, en daarnaast één of twee andere feesten. Utrecht is veel groter dan Groningen maar toch heb je hier ongeveer zeven organisaties. Het zou niet zo erg zijn als de feesten goed bezocht zouden worden, maar dat valt dus tegen." Marieke bemerkt ook een verzadiging in het type drum-'n-bass dat op veel Groningse feesten gedraaid werd: "Er was een tijd dat er alleen maar keiharde drum-'n-bass gedraaid werd: goedkoop en keihard." Des te meer reden voor Break-Fast om zich te kunnen onderscheiden, vindt Pascal: "Wij wilden toch wel meer van de diepere drum-'n-bass; wat rustiger, wat meer breaks".
Vooral in de laatste jaren is Break-Fast synoniem komen te staan voor een bepaald drum-'n-bassgeluid: subtieler en technischer dan wat er vroeger bij Break-Fast werd gedraaid. Bertran kijkt terug: "In het begin deden we echt van alles wat en draaide ik zelf ook Technical Itch en keiharde muziek. Nu doe ik dat niet meer, we hebben een eigen sound gecreeërd, een Break-Fastsound. Ik denk dat we daarom nu ook meer een vaste harde kern hebben qua bezoekers. Namen als Amoss (draait op de Break-Fast van 28 mei) zie je ook nauwelijks op andere feesten." Het huwelijk van Break-Fast en Vera blijkt ook met het laten horen van dit fijnproeversgeluid succesvol te zijn. Break-Faster Hugo vertelt niet zonder trots: "Behoorlijk wat artiesten die voor het eerst in Nederland hebben gedraaid deden dat op Break-Fast. Mefjus, Rockwell..." Bertran vult aan: "Survival, Amoss... Die lui vinden het ook leuk om voor de eerste keer in Nederland te zijn en komen dan meteen in een goede club met een goede sound. Die diepe sound die we nu hebben past ook heel goed bij de sub (speaker) van de Vera."
De oprichters van Break-Fast zijn onderhand dertigers geworden. Dit heeft nieuwe levenspaden opgeleverd die soms afwijken van de vroegere toewijding aan Break-Fast. Bij het ter discussie stellen van deze verandering kijkt de hele groep met vertedering naar Vera, de schattige baby van Marieke. Marieke vertelt over de invloed van haar moederschap op haar rol als Break-Faster: "Ik heb Vera gekregen, maar heb tijdens de vorige vergadering gezegd dat ik er toch graag bij wil blijven, omdat ik het gezellig en leuk vind om mee te denken. Maar ik wil er niet op afgerekend worden als mijn prioriteiten ergens anders liggen. Als er wat met Vera is dan gaat dat voor." De rest van de groep knikt instemmend en lijkt vooral vertederd en blij te zijn met de kleine Vera. Een jonger onderdeel van de groep is Koen, dj Septum, die vertelt over hoe hij Break-Faster is geworden: "We begonnen gewoon met posteren. Van daaruit zijn we hogerop geklommen en mochten we ook opeens meedoen met vergaderen. Zo zijn we er langzaam ingerold: waar anderen minder gingen doen, deden wij steeds meer."
Als afsluiting van het interview probeer ik nog snel een smeuïge anekdote op te vissen. Zijn de Break-Faster ooit wel eens 'star struck' geweest bij de ontmoeting van een artiest? Marieke denkt terug aan haar ontmoeting met drum-'n-bassgrootheid Dom & Roland: "Bij Dom & Roland kon ik opeens helemaal geen Engels meer praten." De rest van de groep lacht als Marieke verder vertelt: "Ik ben hem gewoon voorbijgelopen in de backstage en ik wist eerst niet dat hij het was. Toen stond ik in de zaal en dacht ik: dat was gewoon Dom & Roland! Vreselijk." Bertran grapt: "Gewoon slakkensporen..." Waarop Pascal er nog een schepje bovenop doet: "Dweiltje erachteraan..."