De harde kern van Town Of Saints bestaat uit de Groningse Harmen Ridderbos en de Finse Heta Salkolahti. Zij ontmoetten elkaar in 2010 in Oostenrijk. Ze speelden een tijd op straat totdat ze in verschillende formaties door Europa toerden. Zes jaar later is zowel de bezetting als de muzikale richting sterk veranderd, maar de live-act is nog even energiek. Opvallend aan de nieuwe singles die de band al uitbracht is dat de akoestische gitaar vrijwel verdwenen is.
Town Of Saints is klaar voor de volgende ronde
“We zijn het folky niet per se zat, maar wilden ook wel eens wat nieuws doen”
Het cv van Town Of Saints is indrukwekkend: meer dan driehonderd shows in binnen- en buitenland, voormalig 3FM Serious Talent, onderdeel van internationale gelegenheidsformatie Tour Of Tours en dat alles met slechts twee EP’s en een debuutalbum op zak. Na een succesvolle crowdfunding-campagne is de band nu terug met de plaat No Place Like This, die komende zaterdag gepresenteerd wordt in Vera.
No Place Like This, een echte studioplaat
"Daar is een goede reden voor", vertelt Ridderbos, zanger/gitarist en songwriter van de band: “De eerste plaat is wat meer ontstaan vanuit een live-situatie. De nummers op debuutalbum Something To Fight With hadden we al veel live gespeeld, meestal met akoestische gitaar. Daarna hebben we de nummers pas naar de studio gebracht. In wezen hebben we dus een liveshow op plaat gezet.” Voor de opvolger had Ridderbos een andere aanpak. Hij schreef het album No Place Like This in zijn eigen studio en is de nummers daarna met een nieuwe band gaan opnemen. “Het is nu veel meer een studioplaat, in plaats van een verzameling nummers waar een studioversie van gemaakt moest worden.”
Nieuwe band
Die nieuwe band drukt duidelijk zijn stempel op No Place Like This. Na een aantal bezettingswisselingen is Town Of Saints nu een vijfmansformatie, met naast het bekende duo Berend Rombouts op gitaar, Jesse Bosman op drums en Jukka Kiviniemi op bas. “Ik heb goed gekeken naar wat ze allemaal kunnen”, vertelt Ridderbos. “Het zijn heel andere muzikanten dan waar we eerder mee gewerkt hebben. Ze zijn technisch sterk en kunnen heel veel verschillende dingen spelen. Wat dansbare en funky nummers gaan heel erg lekker in deze nieuwe samenstelling. We zijn het folky niet per se zat, maar wilden ook wel eens wat nieuws doen."
De band zorgde ervoor dat Ridderbos creatiever ging schrijven. "Ik dacht: 'ik kan gewoon alles doen wat in me opkomt! Dat geef ik dan aan de band en dan komt er wel iets tofs uit.'"
Ruimte om te improviseren
Een nieuwe groep rondom Ridderbos en Salkolahti voelde als een noodzaak: “We zijn op zoek gegaan naar muzikanten die hier volledig voor willen gaan, en die alle tijd in de band kunnen steken.” Dat zorgt voor veranderingen, die het voor de twee soms wat makkelijker maakt. ”Heta en ik zijn gewend om met zijn tweeën de show te maken”, legt Ridderbos uit. “Die vrijheid wilden we graag behouden, maar dan wel terwijl er achter ons een fantastische band staat te spelen. Die moet staan als een huis. In die context hebben wij dan de ruimte om te improviseren en te doen wat we willen.”
Voor deze plaat schreef Ridderbos de arrangementen zelf. “Ik had van alle nummers de partijen voor bas, drums en gitaar af, maar heb soms wel aan Heta gevraagd om ergens een vioolpartij bij te schrijven.” Ondanks de nieuwe band komt het leeuwendeel van de nummers nog steeds van Ridderbos. “Ik heb wel één liedje op de nieuwe plaat geschreven,” vult Salkolahti aan, “maar dat hebben we dan samen gearrangeerd.” Het plan is om dat in de toekomst vaker te doen. “Maar het was nu noodzaak om het schrijfwerk zelf te doen", vertelt Ridderbos. “Ik heb gewoon al die ideeën, en die moeten uit mijn hoofd. En daarbij werd het na 2,5 jaar echt tijd voor een nieuwe plaat.”
Duister en dansbaar
De nieuwe plaat heeft volgens Ridderbos duidelijk twee kanten. “De eerste kant is qua muziek wat zomers en dansbaar, terwijl de tweede kant wat duisterder is, met meer gitaargeweld. Ik denk dat de thematiek over het algemeen ook wat cynischer is dan op Something To Fight With." Of dat komt door de situatie op dit moment weet hij niet precies. "Misschien komt het doordat we een tijdje hebben meegedraaid in de molen van de muziekindustrie. Dat kan soms dodelijk vermoeiend zijn. Dat zorgt wel voor een soort gelatenheid.” Toch is het geen neerslachtige plaat geworden, bewijst een eerder uitgebrachte single zoals Needle In The Hay.
Niet alleen muzikaal heeft de plaat verschillende lagen. “Er zit veel humor in de teksten," vertelt Harmen, "maar het is wat zwarte humor. Het ligt allemaal minder aan de oppervlakte. Waar ik eerst nog het gevoel had dat ik iets moest vertellen, bekijk ik de dingen nu meer van een afstandje.”
Buitenlandse tour
Opvallend aan het tourschema van de band is dat er na de plaatpresentatie in Vera voornamelijk buitenlandse shows gespeeld worden. Dat was eigenlijk niet eens de bedoeling, zo blijkt. De band zou oorspronkelijk meer Nederlandse optredens doen, toen er opeens een mailtje van een Italiaanse boeker binnenkwam. Ridderbos lacht en roept (met dik Italiaans accent): “Oh hello Town Of Saints, you great, I booked three weeks for you in a tour, okay?” Twintig optredens in drie week tijd, daar kon de band geen nee tegen zeggen. Toch hoeven de Nederlandse fans niet te treuren: de internationale tournee eindigt met een aantal optredens op eigen bodem.
Dikke hit
De focus op het buitenland is niet zo gek. “De enige manier om in Nederland geld te verdienen met muziek is als je een dikke hit hebt, en dat is maar weinig mensen gegeven”, verklaart Ridderbos. “Als die hit uitblijft, kan je beter je pijlen ergens anders op richten. Je ziet dan ook steeds meer bands naar het buitenland gaan om te spelen." Salkolahti vult aan: “In elk land heb je een andere cultuur en een ander publiek. In Hongarije worden mensen helemaal gek, die gaan helemaal los, bijna extatisch. Dan is geen week van de tour hetzelfde en is het heel erg leuk om te blijven spelen.” Echt voorbereiden op zo’n periode van intens toeren doet de band niet. “Je zorgt ervoor dat alles muzikaal goed in elkaar zit. Vervolgens moet je het gewoon over je heen laten komen. We hebben het natuurlijk ook al vaker gedaan, we kennen het klappen van de zweep wel.”
Buiten het kader
Op de vraag waar ze nou echt trots op zijn met betrekking tot de nieuwe plaat, kijken de twee elkaar even aan. “Ik vind het erg gaaf dat we in vrij korte tijd een hele toffe plaat neer hebben gezet die ook buiten het kader stapt waar we in zaten”, zegt Ridderbos. “Dat we met een hele nieuwe band eigenlijk een heel nieuw geluid kunnen neerzetten. En dit is nog maar het begin! Als we nu live spelen, klinkt het in mijn beleving nog vetter dan op de plaat.”
Veel verwachtingen van wat de nieuwe plaat gaat doen heeft de band niet. Ridderbos: “Mensen vragen vaak, is Lowlands nou je droom? Natuurlijk is dat vet, maar je moet alles in de context zien. Zolang we zorgeloos kunnen toeren en ik me geen zorgen hoef te maken over het financiële plaatje, ben ik superblij.” Salkolahti knikt instemmend: “We willen gewoon zoveel mogelijk spelen.”
Town Of Saints presenteert No Place Like This komende zaterdag in Vera. Kaartjes zijn 11 euro plus een maandkaart (à 1,50) en de deuren gaan om 20:30 open.