Koen ter Heegde en Niek Hofstetter van Subroutine Records
Niek Hofstetter en Koen ter Heegde zijn de mannen achter Subroutine Records.
Beste Groninger release van 2016
Niek: De onvolprezen My Friend Television kwam met een hele boeiende cassette, vol mooie songs, toetsen en hier en daar wat experimenten in sfeer, zoals Bowie dat in z'n Berlijnse periode deed. Maar Lezboys maakten dit jaar met een toffe cassette vol rammelende lo-fi indierock mijn favoriete Groninger release van 2016: simpel, lekker ongepolijst, maar uiterst doeltreffend en daardoor koren op m'n molen.
Koen: De debuutsingle van The Kryng op het onvolprezen Kogar Records. Catchy nieuwe turf-nuggets uit Heavy Meppel. Hits uit het Noorden.
Beste optreden van een Groninger band
Beide: Firebirds tijdens The Sound of Young Holland in O'Ceallaigh. De Lost Boys van de rauwe garage.
Volgens het Gronings poparchief bestaat de band 25 jaar in 2016, maar daar was weinig van te merken. De kroeg was te klein, het publiek liet zich opzwepen door de wilde garagesurf en voorman Titus stond op de bar te spelen. Oud-testamentische taferelen. Onvergetelijk.
Beste Groningse act
We hebben de nummers van de nieuwe WOLVON-plaat gehoord en die gaan beyond dat wat ze tot nu toe gedaan hebben. Het is een spannende plaat geworden, met pakkende nummers vol geweldige gitaarpartijen, die worden aangejaagd door de stuwende ritmesectie. Het tomeloze van de band is vervangen door krachtige songs, wat WOLVON een nieuw gezicht geeft.
Beste nationale release
Zonder andere bands waar we dit jaar mee werkten te kort te doen, is Nachtschade van The Avonden onze favoriete plaat van dit jaar. Tevens onze eerste Nederlandstalige release, die met veel lof werd ontvangen. Die plaat kan alle jaargetijden mee.
Beste internationale release
Niek: De beste internationale release van dit jaar was van Nap Eyes. Beide platen (die van The Avonden en Nap Eyes) liggen een beetje in elkaars verlengde, want beide redelijk, maar op een klasse manier voortbordurend op dat wat The Velvet Underground zo goed heeft voorgedaan. Beide platen met intelligente teksten, drijvend op een subtiele begeleiding. Heel mooi.
Koen: Noem het geen comeback, maar het muzikale vaarwel van A Tribe Called Quest is er eentje die stevig binnenkwam. The Sweet Release of Death staat voortaan in de basis. Car Seat Headrest ook. En Bowie.