Maison du Malheur, geworteld in Groningen en Amsterdam, maalt niet om een optreden meer of minder. In krap vier jaar tijd stond het achtkoppige gezelschap enkele honderden keren op de bühne. Het begon ooit als soloproject van Jeroen Mesker, na zijn dagen bij sixties garageband The Skidmarks. Van een soloproject is allang geen sprake meer. "Hoewel ik de vrijheid heb om te schrijven wat ik wil, kan ik niet alles doen en laten. We zijn een band en al die muzikanten om mij heen zijn door de wol geverfd, eigenwijs en eigengereid. Dat betekent knokken, bikken, luisteren, vallen en opstaan totdat je iets hebt dat werkt," zegt Mesker (zang, gitaar, banjo). Is het dan alleen maar zwoegen? "Dat niet, soms gaat het allemaal vanzelf. Het is gelukkig niet altijd een slagveld."
Dat geknok, gebik en gemak leidde eerder al tot twee puike platen, Waiting For Trouble To Come en Wicked Transmission. Nu dus de derde. Een bandproces, waarin ieder z’n zegje had. “Voor het schrijven van de nummers hebben we een jaar de tijd genomen. Dat gaf de gelegenheid om veel tijd in het geheel te steken. Op Stomping Ground hebben we een verdieping gevonden waar voor iedereen wat meer ruimte en lucht is.” Een nieuwe richting is Maison de Malheur niet ingeslagen, en uitontwikkeld is de band evenmin: “We zijn verhuisd van een kelder naar een souterrain met uitzicht op een tuintje.”
Derde plaat van Maison du Malheur belooft veel goeds
"We zijn van een kelder verhuisd naar een souterrain met uitzicht op een tuintje"
Op 30 oktober brengt Maison du Malheur zijn derde album uit. Stomping Ground verschijnt op platenlabel Excelsior Recordings. Jeroen Mesker, kapitein op het schip dat pendelt tussen Amerikaanse rhythm ’n blues, jazz, soul, jump, jive en rock-'n-roll, verklaart de plaat nader.
Knokken en bikken, vallen en opstaan
Leukste
Mesker en de zijnen borduren dus voort op wat geweest is. De pechvogels in de wereld vormen een dankbaar thema, dat met een levendige mix van chaotische New Orleansjazz, hardwerkende rhythm and blues en liederlijke honky-tonk van vrolijkheid wordt voorzien. Relativerende ellende, zullen we maar zeggen. Mesker daarover: "Ach, ik hoop gewoon dat de muziek iets met je doet." Staan de minder fortuinlijken over wie hij zingt model voor hemzelf? "Ik weet niet of ik een geluksvogel ben. Ik voelde me er in ieder geval wel één toen ik de testpersing van de plaat op m’n krakkemikkige installatie draaide."
Het voortgaan op de ingeslagen weg betekent absoluut geen stilstand. "Wanneer ik de opnames luister, hoor ik gewoon dat we als band zijn gegroeid." Daarnaast ontdekt Mesker nog dikwijls voor hem nieuwe muziek. "Onlangs kreeg ik van iemand een plaat van Jabbo Smith, een trompettist uit de jaren twintig van de vorige eeuw. De swing van die plaat ga ik uitpluizen met Martin (de Ruiter, drummer) en daar geven we vervolgens onze eigen draai aan."
De muzikale snoeppot is nog lang niet leeg en ook het geluid blijft ongewijzigd. De band nam de plaat live op. ‘Iedereen klaar? Band loopt!’, dat idee. Een aardige puzzel met acht eigenwijze muzikanten, waarbij het even duurde voordat iedereen z’n plekje had gevonden. "Maar dan heb je ook wat," stelt de zanger. Een goede voorbereiding bleek méér dan de helft van het werk. De band had niet veel opnametijd nodig. Mesker: "In vier dagen stond het erop. Als ik zo terugkijk, horen de Stomping Ground-sessies tot de leukste die ik heb gedaan."
Live
Op het uitbrengen van Stomping Ground volgt ook een toer door Nederland. Wie Maison du Malheur live heeft gezien, kent de energie die vrijkomt tijdens de optredens. Een stel vrijbuiters dat op het podium zijn eigen vrijplaats creëert. Die energie laat de band met gemak overslaan op het publiek. Op het podium is de band het meest in zijn element. "Iedereen doet op het podium z’n eigen ding. De ene keer zoek ik veel interactie met de rest, de andere keer zit ik juist in m’n eigen bubbel. Ik vind het fijn om in de monitor van Hans (Sulmann) te hangen wanneer hij een sax-solo blaast. Ik weet eigenlijk ook niet waarom ik dat doe. Dat ding staat altijd loeihard!"
Stomping Ground ligt vanaf 30 oktober in de winkel. Maison du Malheur gaat na de presentatie meteen op toer. Op 23 december staat de band in Vera.