Vikings in Tibet: een nieuwe single, een nieuwe stap

De band gooit alles overboord en begint helemaal opnieuw

Tekst: Esmée Koeleman Foto's: Jan Westerhof ,

Zelfs nog voor het allereerste optreden van Vikings in Tibet releasede de band in september 2013 de debuut-EP Petrichor. De EP werd goed ontvangen en zorgde voor een reeks live shows in onder andere Vera en Paard van Troje en op festivals als Eurosonic en Incubate. Nu, zo’n anderhalf jaar later, brengen de postrockers hun eerste officiële single White Room uit. We spreken met Joe Wilcox en Jeppe en Marijn Gooskens. Drummer Niels de Jonge is er niet bij vandaag.

Ruimte en rust

Na de debuut-EP had Vikings in Tibet de smaak te pakken en maakte grootse plannen. Er werden nummers bedacht en er werd hard gewerkt om nog binnen een jaar een nieuwe single en zelfs een debuutalbum uit te brengen. Maar toen ze met producers Geert van der Velde (The Black Atlantic) en Matthijs Herder (The Black Atlantic, Sväva, Orange Skyline, The Future's Dust) aan de slag gingen, kwam de band erachter dat het niet geheel onverstandig zou zijn om wat gas terug te nemen. De band ging dankzij de samenwerking heel anders en veel gestructureerder te werk en die nieuwe werkwijze mondde uit in de single White Room.

Hoewel White Room duidelijk te herkennen is als een single van Vikings in Tibet, was dit niet de eerste insteek van de band. "Het was niet zozeer de bedoeling dat de single een logisch vervolg zou zijn op de reeks nummers die we tot nu toe uitgebracht hebben. We wilden juist helemaal opnieuw beginnen. Loslaten wat we tot nu toe gedaan hadden en hoe we altijd werkten", vertelt zanger en gitarist Jeppe Gooskens. “Bepaalde elementen en structuren van oudere nummers zijn nog wel te herkennen, maar daar hebben we niet specifiek over nagedacht”, vult broer en gitarist Marijn Gooskens aan. De titel van de single slaat op ruimte en rust in je hoofd. Om te kunnen doen wat je wilt; in het geval van Vikings in Tibet is dat muziek maken. “Het is eigenlijk de plek waar niks van buitenaf binnenkomt, om zo iets heel nieuws en eigens te kunnen creëren”, legt bassist Joe Wilcox uit. “Het klinkt misschien wat cliché,” zegt Jeppe, “maar je kan het zien als een wit vel papier: iets wat nog helemaal openstaat voor alle mogelijkheden. En het artwork van de single, gemaakt door Ricardo Gómez Wildeman, symboliseert deze white room.”

Do It Yourself

Door de samenwerking met de beide producers is de band op een andere, meer professionele manier gaan werken. Geert heeft niet alleen geholpen met de muziek, maar ook met alles eromheen; praktische zaken zoals PR, begrotingen, enzovoort. Daarvoor was de band min of meer een Do It Yourself-band. De vier mannen hadden namelijk zelf al een studio en ook de mogelijkheid tot opnemen. Zo konden ze zonder hulp of feedback van buitenaf gemakkelijk nummers creëren. De structuren van de nummers werden bepaald door de computer en meteen vastgelegd, er werd gezocht naar leuke details en passende harmonieën, en zo had de band in principe alweer een nieuw nummer. “Maar dan weet je nog helemaal niet of het nummer live wel werkt. En dan is het nog de vraag of je het überhaupt op die manier live kunt spelen”, legt Marijn uit.

Anders werken

 “Met Geert en Matthijs begonnen we met de single als een heel simpele demo met piano en zang, zonder dat we op de computer de structuur al vast hadden gelegd. Vanuit die demo hebben we veel verschillende versies gemaakt, om feedback gevraagd en bleven we het nummer aanpassen totdat we de ‘juiste’ versie hadden gevonden”, vertelt Jeppe.

Geert heeft de lat voor de band hoger gelegd door een erg strakke planning voor de single op te leggen. “De planning was al gemaakt voordat we ook maar iets van een demo hadden, waardoor het soms wel als een grote gok voelde. We hebben twee à drie maanden lang heel intensief aan het nummer gewerkt, maar omdat je veel met elkaar bent en je je maar op één nummer hoeft te richten, hadden we veel meer rust en overzicht dan voorheen”, zegt Joe. “De planning en de producers voelen als een soort stok achter de deur, waardoor je er helemaal voor kunt gaan”, vindt Marijn.

De samenwerking met Geert heeft er tevens voor gezorgd dat de band nog meer als een collectief te werk gaat. Waar Jeppe en Marijn normaal gesproken samen de nummers bedachten en vervolgens de meningen van Joe en drummer Niels de Jonge erin verwerkten, worden de nummers nu pas verder uitgebouwd als de basis voor iedereen goed voelt. “Door deze manier van werken is de single ook veel meer van ons allemaal, in plaats dat het overgrote deel van Marijn en mij komt”, aldus de zanger.

Toekomst

De band is van plan om het debuutalbum, dat waarschijnlijk in het voorjaar van 2016 uitgebracht wordt, op dezelfde wijze te maken als de single. Maar na de zomer komt er eerst een EP die, samen met de single, als een soort opstapje naar het album moet dienen. “De planning is net zo strak en misschien nog wel intensiever dan de vorige, omdat we nu met meerdere nummers tegelijkertijd gaan werken. We gaan elkaar pushen”, zegt Jeppe.

Maar geduld is voor de band een schone zaak, dus wil het viertal niet zo snel mogelijk een album maken – zoals eerst de insteek was – maar een zo goed mogelijk album. Daarom ligt de releasedatum ook nog niet vast. “We hadden in 2014 gewoon een lijst met nummers en als je dat bij elkaar optelde had je een album, maar dat voelde nog niet als een geheel. Nu laten we al dat materiaal eerst liggen, om er vervolgens met een frisse blik naar te kunnen kijken”, legt de bassist uit. “Helemaal opnieuw beginnen is best moeilijk, maar we gaan nu iets maken dat een geheel moet vormen en voor iedereen goed voelt”, vult Jeppe aan.

Eerste keer

Vijdag staat Vikings in Tibet in de finale van de POPgroningen Talent Award, waar de band de single voor het eerst live ten gehore zal brengen. De oudere nummers heeft de band door de vele optredens feilloos in de vingers, waardoor de mannen de nieuwe single vrijdag in Vera kunnen gebruiken als de kers op de taart. “Het is fijn dat we na de twee voorrondes iets nieuws kunnen toevoegen. We vinden het ook niet echt eng om de single voor het eerst te gaan spelen, maar het zorgt wel voor de nodige gezonde spanning”, vertelt Joe.

“Of we gaan winnen? Dat hangt heel erg af van de jury. Maar we kunnen met onze single laten zien dat we bezig zijn met iets nieuws en dat we dus nog niet op ons eindpunt zitten als band. We hopen onze identiteit te laten zien en indruk te maken. En als we winnen, kan het voor een extra zetje zorgen dat we wel kunnen gebruiken”, zegt Jeppe.

Het viertal wil uiteindelijk een goede live band worden, maar doen first things first: “Je kunt niet én met videoclips bezig zijn én een album opnemen én optreden. Maar er komt natuurlijk een moment waarop we met alles klaar zijn, en dan willen we ook echt spelen. Onze prioriteit ligt nu op het opnemen en daarna zien we wel wat er op ons pad komt”, sluit Marijn af.

Vikings in Tibet staat op vrijdag 24 april samen met Marble Heart, Hans Hannemann en Oes in de finale van de POPgroningen Talent Award in Vera. Deuren open om 20.00 uur. Entree gratis (plus maandkaart van €1,50).