We hebben met Miglokomon afgesproken in Het Concerthuis. Wanneer we binnenkomen springt ze op en schudt ons joviaal de hand. Ze is een opvallende verschijning. “Ik heb geen make-up opgedaan,” zegt ze, terwijl ze in de camera kijkt. “Ik blijf liever mezelf.” De toon van het gesprek is gezet. Voor Miglokomon is niets belangrijker dan authenticiteit en het uitdrukken van haar persoonlijkheid.

“Het is belangrijk om jezelf te blijven en niet te doen alsof. Ik kom graag onvoorbereid naar een optreden, zo blijft het puur. Ik improviseer vaak. Ik vind het leuk om de dingen die ik voor hand heb te gebruiken om een optreden te geven. Het gaat om risico’s nemen.” Ze kijkt even om zich heen, plukt dan een bloem uit een vaas en houdt die voor haar ogen. “Kijk, zoals dit. Dit kan ik gebruiken.”

Ze is een uitbarsting van creativiteit, maar toch is het even stil geweest rond Miglokomon. Wat ze maakte hield ze voor zichzelf, verder reisde ze veel. Tot ze in Frankrijk kwam. “Ik werkte twee weken in Frankrijk. Zodra ik klaar was met het werk, ging ik het bos in om even alleen te zijn. Het was zo fijn daar, het was er helemaal stil. Ik ging dan ergens zitten en begon zo wat voor mezelf te zingen. En ineens dacht ik: ik wil weer iets creëren.”

Het album gaat Power Egg heten en zal tien nummers bevatten. Die produceert ze allemaal zelf, ze gebruikt samples en speelt de instrumenten zelf in. “Ik weet niet precies hoe ik de muziek moet noemen. Het heeft iets van elektro, soul, jazz en triphop. Sommige mensen noemen het avant garde, maar dat weet ik niet. Ik gebruik oude en nieuwe dingen door elkaar. Zo heb ik in één liedje bijvoorbeeld samples van oude speelgoedgeluiden gebruikt. Het is vintage en karakteristiek.”

De naam Power Egg slaat op het creatieve proces en haar performance. “Ik zat in een bubbel, een soort ei. Toen ik besloot om een album te gaan produceren, kwam ik uit dat ei. En als ik optreed wil ik ook een bubbel maken, waarin mensen volledig zichzelf kunnen zijn. Zoals ik dat ben op het podium.” Wanneer we vragen wat ze precies bedoelt met zo’n bubbel, zegt ze: “Wanneer je muziek hoort, kom je in een speciale omgeving terecht. Ik wil mensen uitnodigen om binnen te komen en samen met mij in die roes te raken. Niet met drugs – met muziek. Muziek is een natuurlijke drug.”

Sinds kort treedt Miglokomon ook hier op. Groningen is volgens haar bij uitstek geschikt voor creatievelingen, ze heeft het er naar haar zin. “Ik heb mijn vrienden hier en er is zo’n vrije sfeer. Deze stad is uplifting. Ik voel me hier heel vrij.” Ze heeft een hele tocht afgelegd, van Litouwen naar Leeuwarden en van Leeuwarden naar Groningen. Tussendoor nog even naar de Verenigde Staten en Frankrijk.

“Ik begon op mijn achttiende met optreden en produceren, en dat zette ik op MySpace. Daar werd heel goed op gereageerd, dus ging ik moderne jazz aan het conservatorium studeren. In 2012 kon ik voor een stage naar de Academie voor Popcultuur in Leeuwarden. Dat heb ik gedaan. En daarna ging ik naar Academie Minerva, maar daar doe ik beeldende kunst.”

Want Miglokomon is van alle markten thuis. Ze componeert en produceert de nummers zelf, ze zingt en bespeelt meerdere instrumenten. Maar de artieste maakt ook beeldende kunst, is videograaf, actrice en schilderes. Al deze elementen komen samen wanneer ze optreedt. Ze past in een muziekzaal, op een poëziefestival, op een kunsttentoonstelling.

Ze kijkt ons vriendelijk aan. “Op 21 november treed ik op in The Free Café, tijdens Let’s Gro. En op 29 november op Pandvol Festival. Kom je kijken?”