Parow schiet overeind als het optreden in Groningen ter sprake komt: “Ik heb eerder in Vera gestaan, I fucking like Groningen. Zij hebben de mooiste posters. De enige poster die ik ooit heb ingelijst, is van toen ik in Vera stond. Nu hebben ze ook weer een hele toffe gemaakt, met een toekan."
Na tien minuten doet hij zijn zonnebril af. “Sorry man, ik had helemaal niet door dat ik ‘m nog op had. De glazen zijn versterkt, dus soms realiseer ik me helemaal niet dat ik dat ding nog draag.” Onder de zonnebril komen twee felblauwe ogen in een getekend gezicht tevoorschijn. “Ik begin nu pas een beetje aan het artiestenbestaan te wennen”, zegt Parow, die in februari 32 werd. “Ik heb geleerd dat je niet meer na elk optreden fucking wasted moet worden.” Hij is ook gestopt met blowen, nu hij een dochtertje heeft met bikinimodel Jenna Pietersen. Vol trots laat hij een foto van zijn tweejarige dochter Ruby zien. “Zij is zo cool, heel expressief. Als ik haar vraag hoe haar dag was, reageert ze met een heel verhaal waar ik niets van versta, maar het is echt the cutest thing ever.”
'Kletsrymer' Jack Parow voelt zich thuis in Nederland
"Ik heb eerder in Vera gestaan, I fucking like Groningen"
Met een diepe zucht gaat Jack Parow zitten. Het is gisteravond weer een latertje geworden, bij BNN’s radioshow Freaknacht. Gelukkig is hij vandaag vrij, op dit interview na dan. Later volgen nog optredens in Gent, Utrecht, Hellendoorn (op Dauwpop), Breda en Amsterdam en dat alles in één week. Zaterdag 31 mei staat hij in Vera.
Dat hij door zijn tour door Nederland, België en Duitsland de verjaardag van Ruby mist, doet hem pijn, maar toch klaagt hij niet. “De ontvangst was weer lekka”, zegt hij in een mengelmoes van Engels en Afrikaans. “Ik voel me bevoorrecht dat ik hier zo vaak kan komen.” Sinds 2010 heeft Parow zo’n beetje in elke zaal en op elk festival gestaan die België en Nederland rijk is. “We komen van dezelfde bloedlijn”, zo legt hij de populariteit van Zuid-Afrikaanse artiesten zoals hijzelf en Die Antwoord uit. “Afrikaans stamt af van het Nederlands, hetzelfde geldt voor onze humor. Daarom voel ik me hier, naast Kaapstad, het meeste thuis. Ik kan hier tegen iemand zeggen: you’re a cunt, or whatever, en dan lachen jullie. Jullie weten dat ik een grapje maak, maar als ik dat in de Verenigde Staten doe, schieten ze gelijk in de stress. Mijn nummers zijn voor een groot deel gebaseerd op dat luchthartige gevoel voor humor, dus dat is ook een reden waarom ze hier aanslaan.”
Nag Van Die Lang Pette heet zijn laatste album. De titel is een referentie naar de Nacht van de Lange Messen, een gevreesde massamoord van het blanke gedeelte van de Zuid-Afrikaanse bevolking. Belachelijk, noemt Parow die angst. “Ik vind het leuk om de angel uit zoiets te halen. Ik kan alleen lachen om dat soort rechtsextremistische angsten, so I kinda just fucked with it.” Volgens Parow kent het Zuid-Afrika van nu andere problemen. “Zuid-Afrika gaat gewoon verder, we zijn een soort cowboyland. De overheid doet wat ze wil, maar dat doen wij ook. Het is gek, maar het werkt wel op de een of andere manier. Het enige waar we echt van af moeten, is corruptie. Dat is echt een enorm probleem. We hebben politici nodig die er voor het land in zitten en niet voor zichzelf, maar dat is niet makkelijk te vinden in een land waar die politici uit een verleden van armoede komen. Zij zien de president in een Mercedes rondrijden, dus willen zij dat ook.”
Op Nag Van Die Lang Pette, Jack Parow’s vierde album, zul je hem echter niet horen over politiek. De eerste helft van het dubbelalbum kenmerkt zich door typische Parow-lichtvoetigheid als Bloubek en P.A.R.T.Y. Op de tweede cd slaat hij echter weldegelijk een nieuwe weg in met louter akoestische nummers. Dat levert herinterpretaties op van oudere hits als Byelville en Dans Dans Dans, maar ook nieuw werk als Tema Van Jou Lied. Een radicaal anders geluid voor een artiest die het voorheen moest hebben van elektronische muzikale ondersteuning en in your face-raps. “Ik werd ongeveer een jaar geleden gevraagd voor een soort Zuid-Afrikaanse MTV Unplugged. Ik had zoiets nog nooit gedaan dus ik was een beetje huiverig, maar ik ben toch maar gegaan en het was echt heel cool om te doen. Nummers die ik al een miljoen keer had gedaan, voelden aan als nieuw.”
Parow besloot de studio in te duiken, maar durfde het toch niet aan een volledig akoestisch album uit te brengen. “Dat zouden mensen toch vreemd vinden. Ik wil het graag laten horen want ik ben er hartstikke trots op, maar ik vond dat ik het moest combineren met een elektronisch album.” Een geslaagd experiment, dat misschien nog wel een staartje krijgt. “Ik loop al een tijdje rond met het idee een bluesalbum te maken. Nu ik zoveel positieve feedback krijg op die akoestische plaat, zou dat wel eens mijn volgende project worden.” Maar eerst is Groningen aan de beurt. “Ik kom met mijn volledige band, dus verwacht veel energie en gekkigheid. DJ DNA en EJ von LYRIK openen voor me, so ja, it’s going to be fine as fuck.”