Oorspronkelijk komen ze allemaal uit Stadskanaal, behalve drummer Frank Drok. De band oefent bij hem thuis in Pekela. “Elke keer als we daar heen rijden, kunnen we een flinke snuif nemen van de mestlucht”, zegt Van Loon lachend. Volgens Bresters moet de oefensessie wel altijd om tien uur ’s avonds afgelopen zijn. “Anders staan de buren met hooivorken en brandende kruizen voor de deur.”
The Anti-D’s blijven achter eigen geluid staan
“Anders sta je straks key combo jazz te spelen”
Na de breuk van The Return besloot gitarist Martin van Loon eind 2012 als songwriter samen met drummer Frank Drok een nieuwe band te beginnen: The Anti-D’s. Al snel sloten gitarist Niek Vondeling en bassist Jan Bresters zich aan. Aanvankelijk speelden de bandleden melodieuze popmuziek, maar nu kiezen ze voor een postpunkrevivalsound. “Onze eerste single Jungle Boy vinden we een beetje gay.” Op 27 maart strijden The Anti-D’s voor een plekje in de finale van de POPgroningen Talent Award. EP Episodes Of Fake Romances verschijnt eind april.
Op zaterdag 1 maart speelden The Anti-D’s in de voorronde van de POPgroningen Talent Award in Jongerencentrum Express te Uithuizen. “Het was heel raar”, zegt Bresters. “Er stonden beveiligers bij de voordeur. We hebben maar zo vaak mogelijk gezegd dat het publiek tof was.” Toch was er volgens Van Loon een groot verschil met de avond ervoor. “De Walrus in Groningen stond goed vol, ook met onze eigen vrienden. Ze zongen lekker mee. Dat is het mooiste, onze optredens moeten een feestje zijn.” Bresters prefereert sowieso normale optredens. “Het is veel relaxter. Je hebt een langere set om de nummers te spelen, zonder geforceerd te letten op uitstraling en contact met het publiek: ‘hey, gaat het goed jongens?’”
Een beetje gay
De inspiratie voor de bandnaam The Anti-D’s kwam volgens Van Loon van het nummer Anti-D van The Wombats. “Anti-D’s zijn natuurlijk antidepressiva, pilletjes tegen depressie”, zegt de frontman. “Of we zelf dan zo positief in het leven staan? Die pillen hebben ons in Uithuizen in elk geval geholpen”, zegt Bresters lachend. “Het was mooi geweest als we een goede quote hadden, maar er zit geen achterliggende gedachte achter.”
The Wombats zijn voor The Anti-D’s één van de vele invloeden. Arctic Monkeys, The Strokes en Biffy Clyro passen ook in dat rijtje. De band speelde eerst vooral popmuziek, zoals het nummer Jungly Boy. “Maar we vinden dat nummer een beetje gay”, zegt Van Loon. Langzamerhand hebben ze een ontwikkeling doorgemaakt naar een postpunkrevivalgeluid. In het schrijfproces is dat geleidelijk gegaan volgens Van Loon. “We vinden nu onze draai. De sound is wat heftiger en donkerder. We houden niet echt van vrolijke nummers.” Bresters vat het samen als “een voorliefde voor mineurmuziek.”
Key combo jazz
De invloed van Arctic Monkeys komt vooral door de frontman. “Daar heb ik een kleine verslaving aan gehad.” Volgens Bresters wordt het de band afgeraden. “Op Flinke Pink, Rooie Oortjes en in de voorronde kregen we te horen dat die invloeden wel erg goed te horen zijn. Maar ik vind het eigenlijk wel meevallen.” Ook Van Loon vindt het niet erg. “Alex Turner is voor mij een echte held. En in de halve finale proberen we meer met nieuwe elementen te spelen.” Zo maakt de band nu ook een tijdje gebruik van een keyboard, bespeeld door Vondeling. Bresters vindt dat de band wel achter het eigen geluid moet blijven staan. “Als je hoort dat je te veel op Arctic Monkeys lijkt, kan je al die elementen er wel uithalen. Maar op een gegeven moment sta je dan voor de zekerheid key combo jazz te spelen.”
Momenteel zijn The Anti-D’s bezig met het opnemen van de eerste EP, die ze eind april af hopen te hebben. She Took Your Name en Jungle Boy - de twee enige nummers op Soundcloud - staan niet op de plaat. De EP nemen ze op bij Floris Glasbeek van Limbo Studios. “Ons budget is niet groot, dus moeten we heel aardig voor hem zijn en hem noemen”, zegt Bresters lachend. “Qua sound wilden we naar een geheel werken en ik denk dat we nu wel toffe nummers hebben geschreven”, aldus Van Loon. Bresters heeft Van Loon wel af en toe geholpen met de Engelse teksten. “Ja, anders zaten de steenkolen tot aan het plafond.”
Tegeltjeswijsheden
Van Loon schrijft observerend. “Over mensen uit Stadskanaal en Groningen, maar meestal over chicks.” De EP krijgt dus niet voor niets de titel Episodes Of Fake Romances. Bresters haalt ook andere dingen uit de teksten. “Dorpelingen proberen zich te spiegelen aan mensen in de stad. Ze zijn niet zichzelf en zetten een act op. Jongeren die zich gangster of popie jopie voordoen. Het is een toneelstuk, pretentieus geneuzel.” Volgens de bassist zijn daarom sommige mensen liedjeswaardig. “Soms staan ze zelfs heel hard mee te klappen en zingen.”
Door POPgroningen hoopt Van Loon meer naamsbekendheid te krijgen. “Inmiddels kent iedereen Orange Skyline en ze kunnen dus overal ook spelen.” Bresters denkt wel dat het ‘rete’ moeilijk wordt om daadwerkelijk te winnen. “Maar als je niet meedoet, kan je ook niet winnen”, zegt de bassist met gevoel voor tegeltjeswijsheden. “Ik heb haast zo’n overmoedig gevoel dat het wel gaat lukken.”