Met deze vraag in zijn achterhoofd ging Bosgraaf zich gedragen als een kluizenaar. Hij sloot zich op, ging muziek maken en zocht samples van liedjes die beschreven zoals hij zich voelde. Zo kwam hij uit bij Lianne La Havas en Novo Armor voor het eerste nummer For you. “Het eerste nummer zet meteen de toon voor de rest van de plaat”, stelt Bosgraaf. “Het is rustig en inhouden, maar ook heel melancholisch.” De stem van La Havas zijn de eerste vocalen die je hoort op het album, en dat was een bewuste keuze. “Wat La Havas zingt, is precies wat ik dacht; ik wilde op mijn vriendin wachten totdat ze alles weer op een rijtje had.” De tekst benadrukt dit inderdaad: Never fear / I’ll be close behind / My only love / I’ll follow behind you / Won’t go without you. 

Een volledig conceptalbum met acht nummers in ongeveer drie maanden tijd neerzetten is ook niet niks. Wat de releasedatum moest worden, was voor Bosgraaf vrij snel duidelijk: haar verjaardag op 30 juni. “Er is maar één fysieke cd van het album, en dat werd haar verjaardagscadeautje. Precies op tijd op de bus naar Amsterdam gegaan. Een reactie kwam er niet, maar die had ik ook niet verwacht. Daarnaast interesseert me die ook niet. Je begint aan zo’n album met de gedachte aan haar, maar je eindigt met de gedachte aan jezelf. Uiteindelijk maak je de muziek ook voor jezelf. Dit album maakte ik puur voor mezelf om me eroverheen te kunnen zetten.”

Bosgraaf vond dus heil in de muziek, maar moest wel de nodige maatregelen nemen om tot een geraffineerd album te komen. “Normaal onthoud ik altijd alles wel als ik iets bedenk, maar voor dit album heb ik een notieblok gekocht en haast elk nummer volledig uitgeschreven.” Bang om in de chaos van het verdriet het overzicht te verliezen, probeerde Bosgraaf hierdoor orde te scheppen. “Voor het nummer Transient bijvoorbeeld ben ik nog even op zoek geweest naar de finishing touch.” Bosgraaf had tijdens het mixen van het nummer steeds het gevoel dat er nog iets miste na de break en dacht daarbij aan een jiddisch viooltje. Dat vond hij in een nummer van Oi Va Voi, waar hij vroeger veel naar luisterde. De vioolpartij van Sophie Solomon is dan ook goed te horen. Bograaf zegt hierover: “De viool paste perfect. Dit is één van die dingen die heel doelbewust gingen. Opeens had ik een ingeving van dit nummer.” Maar daar waar hij deze ingeving eerst gewoon onthield, schreef hij het nu toch op. “Ik was bang om dingen te vergeten.”

Naast deze veranderde werkwijze en een (waarschijnlijk) eenmalige onderwerpkeuze is er nog een klein ander verschil in dit album ten opzichte van vorige platen: Bosgraaf heeft alles alleen geschreven, opgenomen en gemixt. De plaat is alleen van hemzelf en alleen voor hemzelf. Hulp heeft hij wel gevraagd, maar door omstandigheden is dat er niet van gekomen. Achteraf vindt hij dat helemaal niet erg. “Er zitten natuurlijk in dit album heel veel referenties aan haar, en dan met name hoe ik haar zag en hoe het tussen ons was. Dat is echt iets tussen ons, en de buitenwereld krijgt daar misschien maar een klein deel van mee.”

Verder heeft Bosgraaf met dit album de focus meer gelegd op elektronische muziek en de vocalen. “De reacties zijn over het algemeen goed. Ik hoor om me heen dat het een volwassen plaat is, maar weinig vernieuwend.” Toch was vernieuwend zijn ook niet het idee van Bosgraaf; hij moest gewoon een berg liefdesverdriet van zich af gooien. Hij wilde wel meer de elektronische wereld in, en heeft daarvoor nu de basis gelegd. “Als je als artiest iets wil bereiken, moet je het live gaan zoeken.” Bosgraaf is dus ook rekening gaan houden met een live set en wat daarbij mogelijk is. Daarnaast is voor het eerst sinds zijn rapperiode zijn eigen stem weer op een plaat van hem te horen. Ook daarin wil hij een stap verder zetten: “Ik moet maar weer eens zangles nemen.”

If Love Isn’t Enough is echt een tussenalbum: ongepland maar nodig. Wel lijkt het album voor Bosgraaf een kleine verandering van richting binnen de muziek aan te kondigen. Verder kijkt hij ook nog naar andere mogelijkheden binnen de muziekwereld: “Ik heb onlangs een pitch gewonnen en trok daarmee de aandacht van een bedrijf dat muziek bij reclames zoekt. In opdracht werken kan ik namelijk ook, dus wie weet zie je binnenkort een Mercedesreclame met mijn muziek eronder. Misschien vind ik dat dan niet mijn beste werk, maar hé, het is wel mooi mijn muziek die je hoort. Alleen ik weet dat dan, maar het lijkt me bijzonder grappig.”

Het album is te beluisteren op Bandcamp en Soundcloud.