Marjolein de Man, productiemanager van poppodium ECI Cultuurfabriek uit Roermond begrijpt de frustratie van de wachtende muziekliefhebber. “Ja, festivalgangers zullen wel denken, wie zijn al die mensen die zomaar wachtrijen mogen overslaan?” Maar wat bezielt de productiemanager om helemaal vanuit Limburg naar Groningen te komen? “Kijk, er zijn een paar grote showcasefestivals, zoals The Great Escape en South by Southwest in Amerika, maar dus ook Eurosonic. Het belangrijkste doel is niet om nieuwe bandjes te zien – hier zijn er overigens wel heel erg veel – want die kan ik overal zien.”
#ESNS14: Met Marjolein de Man de rij voorbij
Muziekindustrie is in Groningen op zoek naar netwerken
Showcasefestivals als Eurosonic draaien voor bands om een grotere naamsbekendheid in de muziekwereld. ’s Middags op de conferenties en ’s avonds tijdens de vele optredens komen tal van belangrijke mensen uit de muziekindustrie een kijkje nemen. Van talentscouts en managers tot aan producenten en platenbazen. Het zijn er heel veel en ze komen overal vanuit heel Europa naar Groningen. Maar kunnen we ze onderscheiden van het overige muziekliefhebbende publiek? Onzichtbaar haast, begeven ze zich door de stroom van mensen. Zonder in rijen te staan, dat dan weer wel.
Vliegende keep
De Cultuurfabriek bestaat nog maar anderhalf jaar. “We zijn als organisatie redelijk nieuw in deze wereld en moeten dus contact zoeken met mensen.” Het gaat volgens De Man allemaal om netwerken en de belangrijke mensen komen op Eurosonic samen. “Zeker door de afhankelijkheid van subsidies enzovoort. Dan moet je gewoon de boer op, simpel. Als productiemanager ben ik als het ware een vliegende keep tussen de organisatie en de artiesten. Daarnaast zoek ik veel contact met het publiek. ”De Man weet precies waar ze mee bezig is. Ook dit gesprek met 3voor12 groningen is aandacht voor het Roermondse poppodium.
De Man komt kijken bij de Groningse band The Tightropes in de Walrus. Op de vraag of ze de funky bluesrock graag naar Roermond zou willen halen, knikt De Man instemmend. “Dat zou goed kunnen. Over het algemeen wordt harde rock wel gewaardeerd, hard met een edge.” De coördinator blijkt een duidelijke mening over muziek te hebben. “De stijl van The Tightropes is wel erg breed. Volgens mij hinken ze op twee gedachten. Of de oude blues of de hardere rock, waarbij ze aan alle kanten heerlijk uit de bocht vliegen.”
Een lange adem
Maar Roermond is een stad zonder een Hogeschool of grote bandscene en dat bepaalt erg de vraag van het publiek. “Dance werkt bij ons wel heel goed, maar ik wil ook graag een indierockminded publiek creëren.” Een band als het IJslandse Asgeir zou vooralsnog niet werken volgens De Man. “Het is te breekbare muziek, terwijl een Mozes and the Firstborn veel toegankelijker is.” Hoe ontwikkelt een stad dan een echte bandjescultuur? Het blijft even stil. “Met een lange adem, een leuk programmeringsbudget en voldoende medewerking vanuit de stad. Het moet niet alleen in Roermond zijn, maar ook van Roermond. Maar misschien is dat iets te idealistisch gedacht.”