Michiel Hoving beleeft rock-’n-roll avontuur in Nieuw-Zeeland

Sixtyniner ziet op tour een ziekenboeg, een Maori motorgang, bijzondere plekken en heel veel schapen

Tekst: Laetitia Abbenes ,

“Ik had nooit verwacht dat dit zou gebeuren. Het kwam gewoon op mijn pad.” Michiel Hoving kreeg de kans om iets te doen waar veel muzikanten slechts van dromen. Als onemanband Sixtyniner tourde hij begin dit jaar door Nieuw-Zeeland met het duo van Faster Pussycat Kill Kill. 3voor12 groningen zocht hem op voor een aantal leuke anekdotes.

Muzikant en cartoonist Michiel Hoving werkt inmiddels thuis weer aan zijn cartoon van varkentje Rund, die voorkomt in Klokhuis. Uitgelaten vertelt hij over zijn avonturen in Nieuw-Zeeland. De garagepopgroep Faster Pussycat Kill Kill uit Auckland regelde de tour. “Ik leerde Chloe Langley en Reuben Collins kennen toen zij in Groningen speelden.” De uitnodiging om met hen te touren nam Michiel graag aan, maar een paar dagen voor de reis dreigde alles in de soep te lopen. “Ik kreeg geen werkvisum. De dame met wie ik contact opnam, zei dat ik het land niet in zou komen.”

Op de gok besloot de Groninger met een toeristenvisum te reizen. 30 uur later begon de tour. ”We zaten met drie personen en een boel instrumenten in een stationwagen. Het was heel gezellig. Veel mensen dachten dat ik uit Amerika kwam, vanwege mijn Amerikaans accent. Toen ik ze vertelde dat ik Hollander ben, vonden ze dat erg grappig.’ Het viel Michiel op dat het Nieuw-Zeelandse publiek zijn teksten beter verstaan dan in Nederland. ‘Ik schrijf grappige lyrics, daar konden de bezoekers hard om lachen. Over het algemeen kreeg ik positieve reacties op mijn muziek.”

Dat de muziek van Sixtyniner in de smaak viel, bleek ook uit de verkoop van de merchandise. ”Ik durfde niet veel mee te nemen vanwege dat visumgedoe. De eerste show verkocht ik niets. De tweede show al mijn platen. Het waren er niet veel, maar zoveel raak ik niet kwijt in Nederland. Als er één schaap over de dam is.. Er komen ook veel schapen voor in Nieuw-Zeeland. Daar heeft het vast iets mee te maken,” grapt Hoving.

Bring your own

Van alle plekken waar de twee bands speelden, noemt Michiel Chick’s hotel als één van zijn favorieten. “Het is een plek met een verhaal. Een man betrapte daar zijn vrouw met haar lover. Hij schoot hen neer en pleegde daarna zelfmoord.” Een ander geslaagd optreden vond plaats in Wanganui. “Het leek op een oude fabriek. De zaal was niet groot, maar het stond helemaal vol. Toen ik ging optreden, begon iedereen te dansen. Heel tof! In sommige restaurants mag je zelf drank meebrengen. Je betaalt dan per geopende fles een bepaald bedrag. In die zaal dus ook. Er stond geen bar. Bezoekers legde vijf of tien dollar neer en dronken dan hun eigen bier. Bring Your Own. Typisch iets uit Nieuw-Zeeland.”

Op de ferry tussen het Noorder - en Zuidereiland konden de muzikanten ook een show geven. “Zo’n overtocht kost rond de 350 dollar. Maar je kon van te voren aanvragen of je mocht spelen in plaats van betalen. Dus op de heenweg traden wij om negen uur op. Op de terugweg zagen wij een grote Maori motorgang. Eén van die gasten droeg een breed gewei op zijn stuur. Ik dacht: wow! Het bleek een geschenk van iemand op het Zuidereiland te zijn en zo konden ze het gewei gemakkelijk vervoeren. Die groep zat ook in de bar en ze vonden onze muziek erg gaaf.”

Ziekenboeg

Dat bij een beetje rock 'n roll avontuur wat kleerscheuren horen, ondervond de muzikant zelf. ”In Christchurch viel ik van een sidewalk en schaafde ik een stuk van mijn teen af. Ik zag ineens dat de sterren er heel anders uitzien en toen ging ik onderuit. Ook bezocht ik een eiland boven Auckland, en daar slijt de ozonlaag. Binnen een paar uur liep ik een derdegraads verbranding aan mijn kop op. Dat infecteerde ook nog eens. Helaas heb ik dus wel een ziekenboeg gezien voor antibiotica.”

Ondanks dat Michiel veel moest optreden, ontdekte hij zelf een aantal leuke bands. “De Duitse groep Dos Hermanos uit München tourden in Nieuw-Zeeland met Delaney Davidson. Dat is ook een muzikant van Voodoo Rhythm (ook het label van Sixtyniner). Een stel hele grappige Duitsers. Ik ontmoette ook Matt Langley, een countryzanger uit Dunedain.”

Muzikanten die zelf zoiets als hij willen ondernemen, geeft Michiel Hoving het volgende advies mee: "Wie goed doet, goed ontmoet. Maak vrienden. Als je contacten hebt, kun je dingen doen. Zo kwam deze tour ook tot stand. Optredens in het buitenland regelen is moeilijk. Als ik daar bands mee help, doen zij dat ook voor mij.” Voorlopig bestaat Michiel’s planning uit het opnemen van een plaat met Reverse Cowgirls, een van zijn andere bands. “We gaan ditmaal op tape opnemen, niet digitaal. Dat klinkt ouderwetser, gecomprimeerder. Dat is de sound die ik wil bereiken. Hopelijk kunnen wij in het najaar dan door Europa touren. Daar heb ik wel zin in.”