Het ging Ter Braake redelijk voor de wind in 2012. Het was het jaar dat zijn tweemaandelijks terugkerende concept ‘Hartslag’ echt goed van de grond kwam. Daarnaast werd hij veel geboekt in en rondom Groningen, en ook de uitstapjes naar het westen van het land zijn flink toegenomen ten opzichte van de jaren ervoor. Over verhuizen naar Amsterdam denkt hij echter nog lang niet na. “Groningen is in vijf jaar tijd mijn stad geworden. Amsterdam spreekt me totaal niet aan. Het ouderwetse groeten op straat, dát spreekt mij aan. Lekker Gronings: doe maar even normaal en dan is het al goed genoeg. Sommige mensen willen per se naar Amsterdam, en ook naar Berlijn, omdat “het” daar allemaal gebeurt, maar mijn familie en vrienden zitten hier en dat is ook belangrijk. Je kan wel een droom gaan najagen, maar ik hoef geen Afrojack te worden of veel geld te verdienen.
“We zijn op feestjes om allemaal een leuke avond te hebben”
Technovoorman Harde Baas viert op zaterdag 2 februari voor de derde keer zijn verjaardag in Simplon
Martin ter Braake, in Groningen en omstreken beter bekend als Harde Baas, is nu een jaar of vijf actief als DJ in het Groningse uitgaansleven. Hij maakt daarnaast furore met zijn eigen techno-avond in Simplon, ‘Hartslag’. Over een week viert hij voor het derde achtereenvolgende jaar zijn verjaardagsfeest in het poppodium. Harde Baas over “hypocrisie in de techno-scene”, zijn liefde voor Groningen en het organiseren van een eigen feest.
Het zijn namelijk dezelfde jonge mensen die er voor zorgen dat er ieder jaar weer vers bloed is waarop de techno- en house-scene kan voortbouwen. Ter Braake draait vaak voor een studentenpubliek, binnenkort bijvoorbeeld op een groot feest van meerdere Groningse studievereningen in de Kokomo. Op de vraag of hij zin heeft om te draaien in een tent waar over het algemeen vrij platte dance wordt gedraaid, voor een publiek dat waarschijnlijk weinig zin heeft in diepe of experimentele elektronische muziek, antwoordt Ter Braake: “Ze wilden heel graag dat ik kwam. Er komt ook best wat aanhang mee. Ik zou het daarnaast te gek vinden als ik daar sta en ik draai voor mensen die nog nooit van mij gehoord hebben, maar die wel geraakt worden.”
Je thuis voelen in meer experimentele en diepere elektronische muziek is een geleidelijk proces, en het is om diezelfde reden dat Ter Braake zich af en toe kan storen aan mensen “die net een jaar met deze muziek bezig zijn, en dan al zitten te zeiken op mensen die net binnenkomen. Van die figuren,” vervolgt hij, “die dan net “in de elektronische muziek zitten,” en dan van alles gaan lopen verdedigen – net alsof ze zelf het wiel hebben uitgevonden. Dat is gewoon onzin. We zijn op feestjes om allemaal een leuke avond te hebben. Wat maakt het uit dat mensen dan shuffelen met een lolly in hun mond en een rugzak om? Ik vind het jammer dat sommige mensen zich verheven voelen boven andere mensen.”