Mary Gauthier: een levensverhaal om bij stil te staan

Sterke songs met een persoonlijk relaas

Tekst: Willemien Bouwers ,

Een avond Mary Gauthier is meer dan alleen genieten van haar prachtige, ontroerende songs. Mary vertelt je haar levensverhaal. Een verhaal doordrenkt van drank, drugs en eenzaamheid. Met haar poëtische teksten en openheid roept ze bewondering op bij het publiek. Donderdagavond doet ze dat in de kleine zaal van de Oosterpoort, vergezeld door haar vaste violiste Tania Elizabeth

Sterke songs met een persoonlijk relaas

Een avond Mary Gauthier is meer dan alleen genieten van haar prachtige, ontroerende songs. Mary vertelt je haar levensverhaal. Een verhaal doordrenkt van drank, drugs en eenzaamheid. Met haar poëtische teksten en openheid roept ze bewondering op bij het publiek. Donderdagavond doet ze dat in de kleine zaal van de Oosterpoort, vergezeld door haar vaste violiste Tania Elizabeth.

Mary Gauthier is een Amerikaanse singer-songwriter. Vanwege haar country-noir geluid wordt ze vaak het vrouwelijke equivalent van Bob Dylan en Neil Young genoemd. Pas op haar 35e schreef ze haar eerste liedje en vlot daarna bracht ze haar eerste album uit getiteld Dixie Kitchen, vernoemd naar één van de restaurants waar ze eigenaar van was. Haar derde album, Filth and Fire, werd in 2002 door de New York Times bekroond tot beste indie-album van het jaar. In 2010 bracht ze haar zesde album uit, getiteld The Foundling, verwijzend naar de trieste start van haar leven. Ze speelt veel op blues- en Americana festivals.

Vanavond brengt Mary niet alleen songs van haar laatste album ten gehore. Ze neemt je mee op reis door haar leven, en speelt daarom liedjes van al haar albums. Tussendoor vertelt ze het verhaal achter de liedjes. Zo raakte ze geïnspireerd door een man die ze op straat tegenkwam vlak na de verwoestende orkaan Katrina. Hij sprak de woorden "It’s always sad when you wanna go home and you can’t find the way". Mary schreef toen het nummer Can’t Find The Way. Het treurige Mama Here, Mama Gone gaat over de periode die ze doorbracht in een kindertehuis, nadat ze in de steek is gelaten door haar moeder. Over de ongelukkige tijd in haar pleeggezin gaat het nummer Goodbye (Could Have Been My Family Name). Gelukkig wordt er ook genoeg gelachen, want Gauthier stopt een gezonde dosis humor in haar verhaal.

Naast de ijzersterke liedjes valt ook het mooie samenspel met violiste Tania Elizabeth op. Het lieflijk ogende meisje knalt een pittige solo de zaal in en weet daarmee het publiek op te winden. Mary grapt dat Tania op Youtube een instructievideo heeft geplaatst, mocht je het thuis na willen doen. Tania speelt overigens op een vijfsnarige viool, die zorgt voor een wat donkere sound, perfect passend bij de liedjes.

De afsluiter van de avond is het gevoelige Mercy Now, van haar gelijknamige vierde album. Het is een intense uitvoering en het publiek is dan ook muisstil. Het was een indrukwekkende avond, een die je een tijd bij zal blijven.