In 2008 stopte singer-songwriter Tamar Lewis met haar studie om zich op de muziek te storten. Die keuze bleek succesvol. In 2010 won ze de jury- én publieksprijs van de singer-songwriterscontest Nootuitgang en bereikte zij de finale van De Grote Prijs van Nederland. Meerdere optredens volgden, zoals het Uitfeest in Utrecht. Afgelopen week was zij op het Bevrijdingsfestival Groningen te zien. Vlak daarvoor praatte zij met 3VOOR12/Groningen-verslaggever Ingrid de Vries over haar plannen.
Tamar Lewis kijkt uit naar haar optreden op Bevrijdingsfestival Groningen, maar vindt het tegelijkertijd behoorlijk spannend. Aangezien zij in februari moeder is geworden, heeft ze een paar maanden niet opgetreden. Lewis: "Het bevrijdingsfestival is mijn eerste project sinds die tijd en dan sta ik meteen op zo'n groot podium. Het liefst speel ik in een wat kleinere setting, maar voor nu vind ik het erg fijn om mij te focussen op het Bevrijdingsfestival Groningen. Ik vind het supertof om weer met mijn muziek bezig te zijn."
Naast dat Tamar Lewis geniet van haar zoontje Jona, heeft ze extra tijd genomen om na te denken over hoe ze haar nummers goed uit de verf kan laten komen. "De afgelopen twee jaren zijn voor mij ontzettend hectisch geweest. Ik heb veel opgetreden, maar ik vind dat ik niet alles uit mijn nummers heb kunnen halen wat erin zit. Zo ben ik er bijvoorbeeld niet aan toegekomen om liedjes op te nemen. Verder ben ik erachter gekomen dat ik niet zo nodig op allerlei podia hoef te staan. Op dat gebied ben ik kritischer geworden."
Ook haar artiestennaam heeft Tamar Lewis weloverwogen gekozen. Tamar is haar voornaam en Lewis is afgeleid van Louis, de naam van haar vader. Een andere belangrijke beslissing is haar samenwerking met gitarist Daniël Tanate. Lewis: "Daniël kende ik al een tijdje, we gaan namelijk naar dezelfde kerk. Toen ik op zoek ging naar een gitarist, heb ik hem benaderd en mijn nummer Canvas aan hem voorgelegd. Daniël zorgde ervoor dat dat lied klopte. Hij is een ervaren muzikant die goed kan arrangeren en we delen dezelfde passie voor de muziek."
Het stoppen met haar studie Communicatie- en Informatiewetenschappen is geen gebruikelijke keuze, maar heeft goed uitgepakt. Lewis: "Ik heb verschillende opleidingen gevolgd, maar mijn hart lag al heel lang bij de muziek en bij het schrijven van liedjes. Op een gegeven moment bedacht ik: ik ga dat gewoon twee jaren proberen. Als het niet bevalt, dan kan ik alsnog mijn studie weer oppakken. Inmiddels zijn we drie jaren verder."
Nootuitgang 2010 en De Grote Prijs van Nederland leverden extra publiciteit en optredens op. Hoewel Tamar Lewis positief op die tijd terugkijkt, is de kans erg klein dat ze opnieuw gaat meedoen aan een wedstrijd. "Ik vond het mooi om te zien dat mijn liedjes serieus werden genomen door de jury en door het publiek. Die erkenning was erg gaaf. Toch doe ik liever geen competitie-dingen meer, omdat er dan een lat aangegeven wordt. Ik heb het idee dat ik dan minder van mezelf kan laten zien. Bovendien wil ik mij niet door de wijs laten brengen door wat mensen willen zien."
Tamar Lewis haalt haar ideeën vooral uit de dagelijkse dingen en over de vragen die bij haar opkomen. De Australische singer-songwriter Brooke Fraser is voor haar een inspiratiebron. "Zij is iemand die staat voor datgene waarin zij gelooft. Daar heb ik bewondering voor. Haar teksten zijn heel beeldend. Muzikaal gezien zitten haar akkoordenschema's erg goed in elkaar."
Brooke Fraser en Tamar Lewis zijn allebei christen. Het is echter niet de intentie van Tamar Lewis om een boodschap of moraal in haar nummers te verwerken. Lewis: "Mijn invalshoek is om mensen een oppepper te geven, om hen te laten genieten. Dat ze stil kunnen staan bij bepaalde dingen en dat ze kunnen wegdromen. Ik schrijf graag gelukkige teksten. Sombere teksten werken voor mij niet, omdat ik niet wil toegeven aan sombere gedachten. Eigenlijk ben ik een dromer."
Nu Tamar Lewis moeder is geworden, is haar manier van schrijven enigszins veranderd. Ze geeft aan dat ze minder schrijft over gebeurtenissen die zij zelf meemaakt. "Ik ben wat meer afstand gaan nemen, omdat ik merk dat het wat dichtbij komt als ik vanuit mezelf werk. Ik ben nu bijvoorbeeld bezig met een lied over een vrouw die iets meemaakt. Dat is niet mijn eigen verhaal. Ook heb ik ooit in een ander interview gezegd: 'Ik ga geen liedje maken voor mijn baby. Dat vind ik klef.' Later heb ik toch een nummer geschreven met daarin een boodschap voor mijn zoon."
De komende periode wil Tamar Lewis meer tijd besteden aan het opnemen van nummers en daarbij alles eruit te halen wat erin zit. "Ik ga niet op zoek naar optredens, maar ik wil vooral de tijd gebruiken om bezig te zijn met mijn nummers. Ik denk dat mijn muziek beter tot zijn recht komt op een kleiner podium, vandaar dat het mij mooi lijkt om huiskamerconcerten te geven en op die manier ook feedback te ontvangen. Wie weet breng ik een EP of CD uit, maar ik ga daarover geen toezeggingen doen. De gedachte dat ik iets uit zou moeten brengen, werkt voor mij namelijk verlammend. Mijn basis is dat ik nummers schrijf en dat ik weet wat ik leuk vind."
In tegenstelling tot 2008 weet Tamar Lewis beter wat zij wil bereiken en waar zij voor staat. Lewis: "Eerst was ik heel erg gericht op het vergroten van mijn bekendheid en publiciteit. Ik wilde mijn teksten overbrengen, maar heb daarbij minder van mezelf laten zien. Nu ik meer publiciteit heb gekregen, ben ik kritischer geworden en ben ik mijn muziek meer gaan koesteren. Bij de dingen die ik doe, wil ik niet denken: ben ik hiervoor met mijn opleiding gestopt? In dat opzicht vond ik het heel mooi dat Nootuitgang 2010 in een universiteitsomgeving was. Tijdens mijn studie zag ik op het Broerplein pas afgestudeerde mensen staan met een bos bloemen. Ik zal zo'n bos bloemen niet krijgen, want ik studeer niet af. Maar toen ik de prijs bij Nootuitgang won, voelde ik mij net zo geslaagd."