Het vorig jaar uitgekomen album Philharmonics van Agnes Obel staat vol prachtige melancholische nummers. Zouden deze nummers live net zo'n indruk maken?

In het voorprogramma staat vanavond de Nederlandse singer/songwriter Yori Swart. Ze fluistert dat ze heel zenuwachtig is, maar van zenuwen is niets te merken tijdens de nummers. Ze zingt en speelt vol overgave, maar transformeert tussen de nummers in een verlegen meisje dat giechelend haar gitaar stemt. Bij haar laatste nummer probeert ze of het publiek een stukje mee wil zingen, en dat lukt. Yori Swart is een goede livezangeres die qua muziek en verlegen persoonlijkheid goed aan blijkt te sluiten bij de hoofdact.

Het laatste optreden van Agnes Obel in Nederland begint met technische problemen. Na het eerste nummer geeft de celliste aan dat haar monitor niet werkt. Zij blijft wat murmelen in de microfoon terwijl de technici het probleem proberen op te lossen. Er worden wat gortdroge grapjes in niet al te duidelijk verstaanbaar Engels gemaakt over de noodzaak van de monitor en het publiek kan er wel om lachen. Na de vervanging van een kabeltje blijkt alles weer te werken en kan het optreden echt beginnen. Al vrij snel wordt het nummer dat vrijwel iedereen zal kennen van de T-mobile commercials ten gehore gebracht: Just So. Het is een van de opgewektere nummers van de avond.

Agnes Obel is een klassiek geschoolde Deense, maar woont in Berlijn. Deze stad brengt haar kennelijk inspiratie, want het wonderschone nummer Riverside blijkt over een plek in Berlijn te gaan. Het is een van de spaarzame dingen die de bezoekers vanavond te weten komen, want er is weinig interactie met het publiek. Dat lijkt wat afstandelijk, maar doet toch niet toch te kort aan het optreden; Obel communiceert met haar muziek.

Niet alleen de dramatische uithalen van haar stem weten te raken. Ook de instrumentale nummers weten te boeien. Deze melodieën doen soms denken aan de filmmuziek van Yann Tiersen. In de niet-instrumentale nummers versterkt de prachtige samenzang van de twee vrouwen de mysterieuze melodieën. De zwaarmoedige klanken van de cello versterken de melancholische sfeer. Ook het karig maar sfeervol verlichte podium draagt bij aan deze stemming.

Agnes Obel krijgt een staande ovatie van het publiek in de Stadsschouwburg en ze voelt zich duidelijk ongemakkelijk bij het in ontvangst nemen hiervan. Laat haar maar lekker weggedoken achter haar piano zitten. Voor wie naast een kaartje voor deze avond greep, maar wel een kaartje voor Lowlands heeft weten te bemachtigen: Agnes Obel is te zien op dit festival komende zomer en dat is zeker een aanrader voor wie in de chaos van een festival even tot rust wilt komen.