Onbegrijpelijke leegte bij Akron/Family in Vera

Experimentele folk-rockers spelen voor amper 50 man

Wymer Praamstra (tekst) & Fokke Bouma (foto's) ,

Akron/Family is al een kleine tien jaar een van de beste freak-folk bands van de wereld. Met gemak vullen ze in alle landen van de wereld zalen, zonder echt door te breken. De muziek is dan ook niet erg makkelijk, zeker niet voor onvoorbereide toeschouwers, maar de bezoekers laten het vanavond wel erg afweten

Experimentele folk-rockers spelen voor amper 50 man

Akron/Family is al een kleine tien jaar een van de beste freak-folk bands van de wereld. Met gemak vullen ze in alle landen van de wereld zalen, zonder echt door te breken. De muziek is dan ook niet erg makkelijk, zeker niet voor onvoorbereide toeschouwers, maar de bezoekers laten het vanavond wel erg afweten.

Als Akron/Family zou willen, zou ze in het spoor van een aanverwante band als Animal Collective, met gemak een knaller van een album kunnen maken en vervolgens alleen nog maar in grote poptempels spelen. Maar dat is niet wat Dana Janssen, Seth Olinsky en Miles Seaton ambiëren. Mooier dan ze het zelf in We All Will zingen kan het niet gezegd worden:

Sad that we have to grow old,
With catalogue stuff from the phone,
Living off songs that we wrote.

Sad that imagination it fades,
Because everyone must get paid,
So that catalogue stuff can get made.

Ook vanavond is dit streven van de band de leidraad. Er zijn momenten dat je het gevoel hebt naar een geweldig rockende folkband te kijken en luisteren, terwijl je gedachten op andere momenten tijdens taaie instrumentale noise-erupties die vaak minutenlang voortduren gemakkelijk afdwalen. Nummers worden onherkenbaar gebracht in vaak prachtig uitgesponnen en veel experimentelere uitvoeringen, maar soms missen ze daardoor ook de kracht van het liedje. Beknoptheid en sterke refreintjes zijn voor bezoekers makkelijke momenten, je hoeft als luisteraar niet te werken om het te snappen, maar dat is niet wat Akron/Family een bijna leeg Vera voorschotelt.

De eigengereidheid van het drietal is natuurlijk hun kracht. De ongekend inventieve nummers zijn prachtig en vaak in de kern megahits en de rare teksten zijn knullig op een charmante manier, maar weten ook te verwonderen. De totstandkoming van het derde album, deze zou zijn geschreven in een hutje op een actieve vulkaan in Japan (vandaar de albumhoes met vulkaan) en opgenomen in een verlaten treinstel, zegt wel genoeg over de verbeeldingskracht van de band. En de naam liegt er ook niet om: Akron/Family  II: The Cosmic Birth and Journey of Shinju TNT… juist.

Akron/Family toont hun ware kracht vanavond. Ondanks de lege zaal betrekken ze het aanwezige publiek bij hun show en ook de inzet van de band is er niet minder om. Het is even werken om de muziek te doorgronden en om te kunnen genieten van de schoonheid van de liedjes, wat ook de reden voor de lage opkomst zal zijn geweest, maar eenmaal binnengedrongen in de wereld van Akron/Family wil je nooit meer naar huis.