Spinvis keert terug: ingetogen maar met een obscuur randje

In De Weerman combineert Erik de Jong het toegankelijke met het abstracte

Sander Nieuwenhuijsen (tekst) & Paul de Groot (foto's) ,

Eindelijk is Erik de Jong, alias Spinvis, terug op het podium. Na vele zijprojecten focust hij zich nu weer op eigen werk. In de theatervoorstelling De Weerman krijgen we in de kleine zaal van de Oosterpoort alvast een voorproefje van dit nieuwe werk, maar bovenal nieuwe interpretaties van ouder en obscuurder werk.

In De Weerman combineert Erik de Jong het toegankelijke met het abstracte

Eindelijk is Erik de Jong, alias Spinvis, terug op het podium. Na vele zijprojecten focust hij zich nu weer op eigen werk. In de theatervoorstelling De Weerman krijgen we in de kleine zaal van de Oosterpoort alvast een voorproefje van dit nieuwe werk, maar bovenal nieuwe interpretaties van ouder en obscuurder werk.

Uitgangspunt voor de nieuwe voorstelling is een verzameling cassettebandjes met geluiden die de Jong ooit kocht op een rommelmarkt. Deze geluiden, ondersteund met beelden, nemen het publiek mee in de wereld van Spinvis. Waar de Jong eerder vaak met extremen werkte op het podium – een bonte verzameling muzikanten of juist helemaal solo – koos hij in De Weerman voor een knusse setting met bescheiden band. Bescheiden in aantal, zeker niet qua talent. Afgezien van drummer Marcel van As zijn Lucas Oldeman, Cor van Ingen en Saartje Van Camphet oude bekenden van Spinvis.

In de eerste helft spelen ze voornamelijk ontspannen en ingetogen bewerkingen van bekendere oude nummers. De nieuwe nummers hebben muzikaal een opmerkelijk opgewekt karakter, een kant die de Jong eerder liet zien in zijn bescheiden hitje Wespen Op De Appeltaart. Onder de opgewekte muziek loert echter altijd een weemoedige ondertoon die in de Nederlandstalige teksten naar voren komt.

De Jong oogt op het podium van de Oosterpoort in eerste instantie een stuk ouder. Echter, gedurende de voorstelling bloeit hij langzaam op. Hij lijkt zich erg thuis te voelen in de ontspannen setting. Ook de van oorsprong minder toegankelijke oude nummers worden in deze opzet behapbare popachtige liedjes. Misschien zelfs een beetje braaf.

Gelukkig kondigt hij kort na deze gedachte een “kort gedichtje” van zijn debuutplaat aan. Hij stort zich vervolgens in het tien minuten durende monoloog Lotus Europa. De band krijgt nu volop de ruimte voor improvisaties. Er volgt een aaneenschakeling van obscure liedjes die bijna nooit eerder live te horen waren. Een prettige wending in de voorstelling, zeker voor de Spinvis-liefhebbers van het eerste uur. Erik de Jong toont in De Weerman de toegankelijke kant van zijn muziek, maar schuwt de obscure en abstracte basis niet. Spinvis is terug 'en dat is heel goed nieuws'!