De deuren van Simplon zijn nog niet eens open of er staan al mensen voor. Dat getuigt van het enthousiasme van het publiek. Geen wonder, want er staan vanavond twee hele aantrekkelijke electrificerende gerechten op het menu: Krause als amuse en Goose als het hoofdgerecht.
Voor het concert van Krause begint mag de Groningse Jay-P met zijn dj-skills de mensen die op komen dagen in de stemming brengen. Daarna is de beurt aan de elektropop act Krause (ook uit ons eigen Groningen, red.) om het publiek verder op te warmen. En dat doet ze zoals altijd met veel passie en verve, iets wat veel artiesten tegenwoordig ontbreekt. Haar onlangs uitgebrachte video Follow Me wordt ook vertoond, als onderdeel van videoprojecties, samen met de video Soaring Through The Starlight. De elektrische rockband Goose had het niet beter kunnen treffen met Krause in voorprogramma.
Met zijn debuut-cd Bring It On heeft Goose genoeg aandacht op zich bevestigd. Bring it On werd goed ontvangen en Goose zelf werd zelfs met Fischerspooner vergeleken. Echter het debuut riep ook automatisch de vraag op of Goose niet de zoveelste eendagsvlieg zou zijn. Vier jaar later krijgen wij eindelijk, in de vorm van het tweede album, Synrise, een ontkennend antwoord. Vanavond mogen de heren van Goose het in levende lijve bewijzen.
Er worden een stuk of vier à vijf synths en keyboards te voorschijn gehaald, met elk een pedaal-board met daarop een tig pedaaltjes en effects. De heren van Goose gaven zelf ooit in een interview aan dat ze alle digitale hulpmiddelen, waarvan veel artiesten tegenwoordig al te graag gebruik maken, een beetje zat werden. Dag Ableton, dag laptops, hallo back-to-basic analoog geluid.
De “doe-het-analoog” instelling heeft zijn weerslag gehad op Synrise. De nummers lijken een ingewikkeldere structuur te hebben en hebben meer geluidslagen: meer synths, veel bombastische beats en bass. Daarnaast komen er nog duidelijke retro-invloeden van de jaren zeventig en jaren tachtig bij, zoals de zweverige, futuristische geluid van Jean Michel Jarre. Zelfs de blikvangende cd-hoes van Synrise heeft een linkje naar “vroeger” – hij is ontworpen door dezelfde artiest die ook de cd-hoes van The Dark Side Of The Moon van Pink Floyd gemaakt heeft.
Goose - Synrise
Goose opent heel overtuigend de set met Synrise (de eerste track van het gelijknamige album, red.), dan komen er oude nummers zoals Black Gloves en British Mode, weer afgewisseld met nieuwe nummers zoals Can't Stop Me Now en As Good As It Gets. Het publiek laat deze kans niet schieten en maakt graag gebruik van de mogelijkheid om uit hun dak te gaan op het bombastische oeuvre van Goose. De nieuwe nummers worden door het publiek goed ontvangen, toch zijn het de oudere hits die voor snellere en betere calorieverbranding in de zaal zorgen.
De goed doordachte rook- en lichtshow is ook het vermelden waard. Het onderstreept de energieke en dansbare kant van Goose en versterkt het futuristische van de nieuwe nummers, zoals gebeurde bij In Cars. Of bij Words, die een knipoog naar de Depeche Mode's jaren tachtig hit Enjoy The Silence zou kunnen zijn. Helemaal aan het einde van de toegift laat Goose de keyboards voor wat ze zijn en pakken alle muzikanten behalve de drummer een gitaar om gewoon lekker ouderwets keihard erop te raggen. Analoog rock 'n rollen, dat is Goose.