De middag voor het optreden op het Cross-linx festival in de Oosterpoort spreken we zanger Casper Clausen van Efterklang. Nog een beetje brak van de dag ervoor, de succesvolle optredens in Utrecht en Eindhoven moesten natuurlijk gevierd worden, vertelt hij over de werkwijze van Efterklang en de bijzondere samenwerkingen op het Cross-linx festival.

“Frank Veenstra van Muziekcentrum Frits Philips Eindhoven benaderde ons afgelopen jaar met de vraag of we Performing Parades wilden uitvoeren op het Cross-linx festival in 2011. Als snel werd echter duidelijk dat door de omvang van het project, waarbij de muziek van het Efterklang album Parades werd uitgevoerd door een orkest van zo’n vijftig man, niet binnen het beschikbare budget en de opzet van het festival paste. Toch wou Frank graag samen met ons iets unieks creëren voor het festival en we kwamen op het idee om een aantal van onze nummers te bewerken voor een brassorkest. De muziek moest minder fragiel worden dan in een bewerking voor een compleet orkest, dus met meer power en waarbij we als live-band zo hard kunnen spelen als we willen. Het fijne aan blazers is daarnaast dat het allemaal erg ‘laid back' muzikanten zijn, die het gewend zijn om te improviseren. Aan het werken met een volledige klassiek orkest zitten zoveel praktische beperkingen.”

Voor de arrangementen van dit nieuwe project kwam de band al snel kwam uit bij de IJslandse componist Daniel Bjarnason. Clausen: “We hadden Daniel eerder ontmoet in New York en ik kende hem persoonlijk al via een vriend. Vorig jaar bracht hij een geweldig album uit op het label Bedroom Community. Zijn klassieke composities zijn erg creatief en verfrissend. We waren in eerste instantie van plan samen ook nieuw materiaal te schrijven, maar er ging al zoveel tijd zitten in het arrangeren van nummers van onze laatste plaat Magic Chairs. We hebben er daarom voor gekozen naast oud werk ook een aantal bewerkingen te maken van onbekendere B-kantjes.”

Uiteindelijk werd het complete gezelschap voor de vier avonden op Cross-linx gevormd. Naast de achkoppige live-band Efterklang speelt Daniel Bjarnason mee op piano en Their Messing Orchestra; een ensemble van acht Nederlandse blazers en percussionist Arnold Marinissen. “Frank Veenstra stuurde ons steeds namen door van Nederlandse muzikanten en we hebben in de aanloop naar de repetities veel Youtube-filmpjes bekeken van deze geweldige muzikanten.”

De zanger vergelijkt de werkwijze van Efterklang met het uitpersen van een citroen. “Veel bands stoppen met persen wanneer ze genoeg sap voor een nummer hebben, maar wij willen er het maximale uithalen. Het toevoegen van strijkers of een compleet jongenskoor, dat soort fantasieën tijdens het schrijven, proberen we altijd werkelijkheid te maken. De muziek op het album Magic Chairs kreeg al een nieuw leven in de film An Island en dankzij dit festival groeien de nummers weer verder.”

Na het Cross-linx festival tourt de band nog enkelen weken verder door Europa. Daarbij tonen ze de film An Island als een soort voorprogramma. De film van regisseur Vincent Moon is een registratie van de band die vier dagen verblijft op een Deens eiland. Tijdens het verblijf werken ze creatief samen met vrienden en de lokale bevolking. “Het is erg leuk om het publiek naar de film te zien kijken en na afloop hun vragen te beantwoorden. Ik ben erg trots op de film, het was voor mij ook een verrassing om het eindresultaat te zien. Als je met regisseur Vincent Moon samenwerkt is het nooit helemaal duidelijk wat het resultaat zal zijn. Maar hij is geniaal, zijn beelden bijna magisch. Het is bijzonder om te zien hoe hij die vier dagen zag door de camera lens.”

Na maart maart neemt de band Efterklang even rust. Tijd voor wat vakantie en ruimte om zijprojecten op te pakken waar de bandleden tijdens het touren niet aan toe kwamen. “Het idee is om later dit jaar weer samen te komen en dan fris aan het vierde album te beginnen. Maar ik zou ook graag buiten Nederland de samenwerking voortzetten die we op dit festival hebben opgebouwd. Juist in dit project zit nog veel potentie om verder te groeien.”

Er broeit veel creativiteit op het Cross-linx festival volgens Clausen. “We zijn als een rondreizend circus. Er zit veel potentie in dit soort festivals, dat zie je aan de uitpuilende concertzalen. Er valt overal iets te ontdekken. Het Nederlandse publiek staat er duidelijk voor open en luistert met respect. Het geeft me veel inspiratie en zegt denk ik ook iets over de tijd waarin we leven, waarin de klassieke en popwereld steeds meer verweefd raken.”