Sexton Creeps heeft al vaak opgetreden en bijna elke keer in een andere formatie en met een andere stijl. Eigenlijk kun je suggereren dat deze band een kruising van doodgraver, duizendpoot en kameleon zijn. Een interview + concertrecensie.
24 februari vond in Vera de presentatie van tweede cd The Sour Acre van Sexton Creeps plaats. Er zijn veel mensen op afgekropen om de mistige en mysterieuze muziek en aura van Sexton Creeps tot zich te nemen. Een paar dagen voor het optreden schoven we aan bij drie bandleden voor een interview: Jan Harry (zanger), Bram (drummer) en Jos (bassist).
We maken even een kennismakingsrondje met de logische vraag: Wie zijn Sexton Creeps? Bram: "Wij drieën en er zitten nog twee mensen bij, dat is de basis, de harde kern. Daarnaast zijn er nog heel veel mensen die in de loop der tijd mee zijn gaan spelen. Elke keer dat we een optreden hebben, gaan we een week van te voren kijken wie mee wil doen. Meestal staan we met zeven à negen mensen op het podium, maar soms gewoon met zijn vijven, als we daar zin in hebben." "Door het samenwerken met meerdere muzikanten blijf je ook scherp, anders kijk je steeds tegen dezelfde koppen aan. De muzikanten hebben allemaal een eigen geluid en dat is echt een toevoeging aan onze basis", voegt Jan Harry toe.
Dat is ook te merken tijdens het concert: de band begint te spelen en je hoort meteen dat het DE Sexton Creeps zijn. Ze staan deze keer met zijn zessen en soms zevenen op het podium: een violiste, twee gitaristen, bassist, mondharmonica-/banjospeler, drummer en de zanger en allemaal op elkaar afgestemd. Het valt op hoe iedereen elkaar aanvult en aanvoelt. Zelfs tijdens de lange geïmproviseerde partijen is er sprake van goede samenwerking.
Met een grote formatie, zoals Sexton Creeps soms is, kan het lastig zijn om het evenwicht te vinden tijdens het spelen. Hoe voeg je als een muzikant iets toe, zonder de ander te overstemmen? Bram legt uit: "Ja, je moet er mee uitkijken, maar bij ons gaat het tot nu toe wel goed. Ten eerste is het niet zo dat iedereen met elke nummer meespeelt, en de andere leden weten zelf ook wel wanneer ze naar voren mogen treden." Jan Harry: "Ik vind het zelf leuk dat je een beetje instrumentenwisseling hebt, dan gebeurt er net even iets meer."
Hun live optreden in Vera is het bewijs. Het is te zien dat muzikanten niet alleen goed samen kunnen spelen, maar ook weten wat ze in hun eentje moeten doen. Dat resulteert in een tof orgelspel, die de donkere, ietwat onheilspellende sfeer versterkt. Er zijn ook zweverige maar ook zwaar rockende gitaarslides of meeslepende mondharmonica solo's. Daarnaast krijgt dit alles een abstract tintje door de 'telecrofoon' (telefoon aangesloten op een microfoon) die de zanger Jan Harry soms gebruikt om mee te zingen terwijl hij aan het dansen is alsof hij in een trance is.
Sexton Creeps' muziek lijkt op een manisch-depressieve patiënt, soms met heftige agressieve aanvallen, en daarna weer rustig en passief met een donkere twist. Het ene moment wordt je als luisteraar ondergedompeld in een verzwelgende golf van zwarte blues en psychedelica, begeleid door krijsende mondharmonica en echoënde gestoorde gitaren. Het andere moment sta je weer energiek mee te veren met de op een sexy manier donkere, zwoele baslijnen en drumpartijen die heel erg goed op elkaar afgestemd zijn. Bram vatte het zelf samen als: "rock met veel noise, psychedelica en wat folk invloeden."
Deze stijl hoor je ook het meest terug op cd The Sour Acre. Doordat ze alles analoog opnemen en dus tegelijkertijd spelen klinkt het naar eigen zeggen een stuk minder statisch: "Er is een bepaalde chemie, er is genoeg ruimte om op elkaar te reageren en te improviseren." Dat is waar de kracht van Sexton Creeps in zit. Bram: "we kunnen niet anders". Jan Harry voegt toe: "De eerste cd was op een bepaalde manier wat 'poppier', het waren meer nummertjes en dit is... veel meer 'band'". Eerder hebben ze onder andere een cd met voornamelijk noise samen met Kasper van Hoek uitgebracht, maar dat hoor je minder terug op The Sour Acre.
Sexton Creeps hebben een specifieke sound ontwikkeld die in Groningen niet breed vertegenwoordigd is. Ondanks het scepsis en daaraan klevende vooroordelen is het Sexton Creeps gelukt om in Groningen en daarbuiten naamsbekendheid te krijgen. Bram: "Misschien is het zo omdat we een van de weinigen zijn die het op deze manier doen." Jos legt uit: "Als we in Groningen optreden, spelen we nooit in dezelfde formatie. We vragen verschillende muzikanten en soms spelen we akoestisch. We willen ons steeds van een andere kant laten zien." Jan Harry voegt toe: "Bij veel pop muziek weet je wat je van een concert moet verwachten: what you hear is what you get. Nou, dat doen wij nooit."
Er wordt gedacht dat Sexton Creeps te zwaarmoedig zou zijn en dan durven sommige mensen het niet aan. Geheel onterecht. Sexton Creeps’ donkere, dramatische, mysterieuze geluid en voorkomen hebben een bepaalde 'twisted’ sexappeal, met een obsessieve ondertoon die hun muziek aantrekkelijk maakt. Het publiek is het bewijs. Als je ze vraagt "wat vond je ervan?" geeft iedereen zelfde antwoord: "Tof!". Gebeten door de Sexton Creeps hebben ze de koorts te pakken.
De naam van de band – Sexton Creeps – is overigens net zo polymorf als hun muziek zelf. Die kun je op verschillende manieren interpreteren. Ten eerste, letterlijk vertaald, betekent het: "Doodgraver kruipt", 'creeps’ slaat hier op het werkwoord to creep, maar op zich kan het ook een zelfstandig naamwoord suggereren. Daarnaast was Sexton een Britse tank uit de tweede Wereldoorlog. "We zijn net een tank, we gaan gewoon door", zegt Jan Harry, "ooit heb ik het opgezocht in het woordenboek en het leek me een passende naam. Er zijn ook veel interessante mensen die Sexton heten."
Met de bandnaam komen alle elementen terug en is alles verbonden: de cd, de teksten en de hoes. De doodgraver op de lp sleeve is een echt exemplaar, hij is geplet en ingespoten onder hoge druk met epoxy-hars door Jos zelf, om het stevigheid te geven. Die doodgravers hebben ze zelf als larven gefokt en ingevroren, gewoon in de vriezer (maak je geen zorgen, in de natuur zouden ze veel eerder sterven). "Je koopt eigenlijk een collectorsitem" benadrukt Jos. Als het je niet gelukt is om aan de LP te komen, kan je nog altijd The Sour Acre GRATIS downloaden op de website van Sexton Creeps.