Bløf zorgt voor knallende sfeeravond in de club voor de underground

Geweldig uitgespeeld één, twee, drietje tussen Bløf, Vera en het publiek

Tekst: Niels Cornelis Meijer, foto's: Fokke Bouma ,

Er hangt een zekere spanning in de zaal als de lampen precies om half tien aangaan. Als Bløf even later het podium op komt is er ook bij de Zeeuwen een zekere spanning te bespeuren. Dat is niet zo raar, voorafgaand aan het optreden was er een klein akkefietje. Was het grote Bløf niet veel te commercieel voor de 'club for the international pop-underground'?

Geweldig uitgespeeld één, twee, drietje tussen Bløf, Vera en het publiek

Er hangt een zekere spanning in de zaal als de lampen precies om half tien aangaan. Als Bløf even later het podium op komt is er ook bij de Zeeuwen een zekere spanning te bespeuren. Dat is niet zo raar, voorafgaand aan het optreden was er een klein akkefietje. Was het grote Bløf niet veel te commercieel voor de 'club for the international pop-underground'? De fans van Bløf zijn inderdaad niet allemaal vaste Vera-klanten. Maar wat ze onderscheidt van liefhebbers van andere grote bands: ze houden van het eigen geluid van de band en vinden het heerlijk om zich te verliezen in de abstracte teksten.

Onverschrokken zet Bløf het eerste nummer in en speelt zonder adem te halen een paar nummers. Stevig, zuiver en strak. Het eerste dat zanger Pascal tussendoor een beetje zenuwachtig zegt is; 'wat een mooie, alternatieve ruitjesblouse heb ik aan he? Ach, er zijn veel belangrijker dingen om je druk om te maken en daar gaat dit nummer over.' Vanaf dat moment lijkt het ijs gebroken. De band gaat los en maakt steeds vaker een praatje tussen de nummers door. Steeds meer ontstaat het sfeertje waar de fans van Vera haar tempel mee associëren; intiem, ongedwongen en bijzonder.

Ook bijzonder is het gerecht dat Bløf vanavond opdist; een slimme combinatie van bekende smaakmakers en nieuw werk van het album dat binnenkort uitkomt. Dit alles is gelardeerd met gekleurd licht van lampen en lasers die op de muziek meebewegen. Ieder nummer heeft een kleur, wat natuurlijk goed uitkomt bij nummers zoals Blauwe Ruis en Onmogelijk Rood.

Een hoogtepunt is Was Je Maar Hier, een nieuw nummer waarvan het refrein opnieuw a capella wordt ingezet door het publiek. Als de band even later het podium verlaat is het even stil. Als Bløf daarna breed lachend en gehuld in Vera-shirtjes terugkomt is de avond compleet. Even later is het weer -sssst- stil. Als vervolgens Manier Om Thuis Te Komen akoestisch en amper versterkt gespeeld wordt lijkt het even alsof iedereen bij een huiskamerconcert is beland.

Na nog zes nummers volle bak is de toegiftenronde afgelopen. Bløf neemt nog even de tijd om de Vera crew en het publiek te bedanken. Het is alsof ze vanavond een dogma van zich af hebben gespeeld. Iedereen in Vera vanavond zal het er mee eens zijn; deze band en dit podium maken elkaar alleen maar mooier.