De Noorse band Katzenjammer heeft iets speciaals met de stad Groningen. Deze popfolkformatie was in 2009 voor het eerst buiten Noorwegen te zien op Eurosonic Groningen. Datzelfde jaar brachten de vier vrouwen in De Oosterpoort veel vrolijkheid tijdens het Noorderzonfestival. Daarna stond Katzenjammer meerdere keren op een Gronings podium. Afgelopen maandag stond de band opnieuw in De Oosterpoort en kon daarbij rekenen op een warm onthaal.

Om 20:30 zit de grote zaal al vrij vol. Samen met twee andere muzikanten verzorgt singer-songwriter Unni Wilhelmsen het voorprogramma. "Normaal doet ze dit altijd alleen," fluistert iemand uit het publiek. Op het optreden van Wilhelmsen wordt wisselend gereageerd. Er zijn mensen die enthousiast applaudiseren en later in de rij staan om een cd te kopen, maar er zijn ook personen die haar muziek vooral gebruiken om er doorheen te praten. Misschien dat dit ook komt doordat het contrast met Katzenjammer, een formatie die toch bekend staat als feestband, nogal groot is.

Wilhelmsen beschikt over een warme stem en haar muzikanten bieden een mooie aanvulling. Hoewel de muziek prima klinkt, komt het optreden wat rustig en bescheiden over op een publiek dat toe is aan actie. Als Wilhelmsen aan de zaal vraagt wie Joni Mitchell kent, komt er weinig respons. Wilhelmsen laat zich hierdoor niet van de wijs brengen en verlaat het podium met de belofte dat Katzenjammer de zaal zal laten zweten zodat iedereen straks nieuwe t-shirts moet kopen. Zij is er klaar voor.

Ondertussen is het aardig druk geworden en wacht het publiek vol spanning op de hoofdact. Katzenjammer laat niet lang op zich wachten en staat meteen al vol energie op het podium. Misschien dat de band zelfs wat te snel aan dit optreden begonnen is, want Solveig Heilo wijst de rest erop dat ze voor het eerst in zes jaar, hun groepsritueel voor de voorstelling zijn vergeten. Dat ritueel, een groepsknuffel dat gepaard gaat met een paar Noorse kreten, wordt alsnog voor het publiek uitgevoerd. Bijzonder om te zien en ook een beetje gek.

Die gekte is ook de charme van Katzenjammer. Tijdens het optreden wordt er geroepen, gedanst en geflirt. Niemand staat stil, het hele podium wordt gebruikt en tussen de nummers door worden er instrumenten uitgewisseld. Daarbij is het ook erg knap om te zien dat ieder bandlid naar een ander instrument schakelt. Met een trompet of gitaar achter een drumstel zitten? Katzenjammer doet het en het publiek vindt het prachtig.

De sfeer is op de meeste momenten uitbundig en vrolijk. Er wordt geroepen, gedanst en geflirt. De band geniet zichtbaar van het enthousiaste publiek dat volop meedeint en klapt. De versie van Katzenjammer van het Land Of Confusion verschilt nogal met het origineel van Genesis, maar is erg de moeite van het beluisteren waard. Ook het nummer Bar In Amsterdam wordt goed ontvangen.

Bij de nummers die iets ingetogener zijn, valt ook de vocale kant op. De vier stemmen matchen prima bij elkaar. Dit valt ook op bij de toegift waarin de band God's Great Dust Storm laat horen. Een indrukwekkend slot. Een nieuw t-shirt kopen, omdat Katzenjammer de mensenmassa zou laten zweten blijkt niet nodig. Wél kan er worden teruggekeken op een feestelijke avond.