Voor iemand die nog maar één album heeft uitgebracht, gaat het Selah Sue voor de wind. Met haar 22 jaar speelde ze deze zomer op bijna elk festival, nam ze een duet op met Cee Lo Green en stond ze in het voorprogramma van Prince. Dit najaar komt Selah Sue weer voor een aantal clubshows naar Nederland, allemaal compleet uitverkocht. Afgelopen zondag stond zij in de Oosterpoort.

Als de lichten uitgaan komen er twee meisjes een beetje verlegen het podium op. Twee prachtige stemmen galmen door de zaal, terwijl het publiek jammer genoeg rustig doorkletst. De Duitse dames Nely en Nora zijn nog niet geweldig op elkaar ingespeeld en spreken voor elk nummer met elkaar af hoe te beginnen. Door de weinige variatie in het gitaarspel lopen Nely en Nora het risico om enigszins eentonig te worden, maar ze brengen over het algemeen een indrukwekkende combinatie van soul en reggae.

Na een kleine pauze komt een klein meisje met enorm veel haar het podium op. Vanaf het moment dat Selah Sue begint te zingen, is het muisstil in de zaal: deze mate van concentratie wordt het gehele concert lang vastgehouden. Met Mommy, eerbetoon voor 'mammie', knalt de keyboard bas door de zaal. Het is iets te hard afgestemd: de hele zaal trilt op haar grondvesten.

Als op een gegeven moment de band het podium verlaat en Sue achterblijft met haar akoestische gitaar, wordt het publiek bij het concert betrokken. Dit zorgt voor een intieme sfeer. Sue vraagt om verzoekjes (“Komt u maar, komt u maar!") en besloten wordt tot Fyah Fyah. In dit levendige nummer laat ze gevoelige passages overgaan in ragga-raps, om vervolgens te transformeren in exclamaties waar de soul van afspat.

Vervolgd wordt met Break, voor Selah Sue “persoonlijk een erg belangrijk nummer". Een beetje onzeker vraagt ze of ze wel te verstaan is, of ze niet te plat praat. Hierop neemt de zaal de twijfels geruststellend weg door een bemoedigend lachje en een knikje. Met Peace Of Mind toont Sue het gehele bereik van haar stem, waarbij dit nummer soms voor haar net iets te hoog ligt, maar alsnog diepe indruk maakt.

Tijdens de toegift verrast Selah Sue iedereen door het wéér over een andere boeg te gooien: een knallend einde met een flinke portie dubstep in haar nieuwe nummer Every Now And Then.

Selah Sue springt en danst tijdens haar nummers van de ene kant van het podium naar de andere. Dit doet echter niks af aan de stabiliteit van haar hese, scherpe maar vooral prachtige stem. Met haar aandoenlijke bewegingen pakt ze het publiek in en betovert ze de zaal: het publiek wacht tot de laatste noot is gespeeld en weggestorven alvorens het durft te gaan applaudisseren. Deze Leuvense alleskunner (variërend van reggae, soul, hiphop en funk tot rap/scat) heeft het respect van Groningen verdiend en zal het niet snel weer kwijtraken.