See you watching what I see

Foto-expositie 3VOOR12/Groningen fotograaf Marij Kloosterhof

Ennio Wolsink (tekst) ,

Marij Kloosterhof fotografeert al zo'n vijf jaar voor 3VOOR12/Groningen en heeft al enige tijd een foto-expositie in het overheidsgebouw aan het Cascadeplein 10, die nog te bezichtigen is tot en met 19 november. Het is nu Marij' haar beurt om in de spotlight te staan – en uiteraard om geïnterviewd te worden – na exposities en daarbij corresponderende artikelen over andere 3VOOR12/Groningen fotografen, namelijk Henk Veenstra en André Eggens.

Foto-expositie 3VOOR12/Groningen fotograaf Marij Kloosterhof

Marij Kloosterhof fotografeert al zo'n vijf jaar voor 3VOOR12/Groningen en heeft al enige tijd een foto-expositie in het overheidsgebouw aan het Cascadeplein 10, die nog te bezichtigen is tot en met 19 november. Het is nu Marij' haar beurt om in de spotlight te staan – en uiteraard om geïnterviewd te worden – na exposities en daarbij corresponderende artikelen over andere 3VOOR12/Groningen fotografen, namelijk Henk Veenstra en André Eggens.

De expositie van Marij Kloosterhof, getiteld See you watching what I see, heeft twee thema's gekregen: treinen en portretten van mensen uit de stad. Het eerste thema is gekozen omdat je door de ramen van de expositie-ruimte uitkijkt op het spoor. Als je de entree van
Cascadeplein 10 betreedt hoef je enkel een paar passen naar links te zetten om middenin de foto-expositie te staan. Het zal je al gauw opvallen dat Marij een eigenwijze fotograaf is met een unieke kijk op de wereld. Je wordt deelgenoot van een wereld die je nog niet kende, één waarin juist imperfecte mensen en composities met qua betekenis meerdere lagen de boventoon voeren. Hier geen plaats voor modellen en studiobelichting: de foto's zijn uit het leven gegrepen. Wat opvalt is dat in de meeste foto's delen onscherp zijn, waardoor de blik van de toeschouwer als vanzelf wordt getrokken naar hetgeen wat wel scherp is. Zo wordt je nog meer bewust van het observatievermogen van de fotografe. Misschien is het not done om deels onscherpe foto's te maken, Marij zorgt echter dat het werkt.

Over de gedeeltelijke onscherpte in sommige van haar foto's zegt Marij: “het komt erop neer dat ik vaak fotografeer in situaties waarin er weinig licht is. Waardoor ik een grote diafragma-opening kies
met een kleine scherptediepte. Behalve toen ik op reis was met een lichtgevoelige zoomlens die alleen met een groot diafragma fotografeerde was het geen kwestie van kiezen, ik zat er vanwege een gekke lens aan vast. Maar als ik veel licht heb dan maak ik tegenwoordig bewust nog steeds geen volledig scherpe foto's. Het is leuk om ermee te spelen, want wat je scherp fotografeert daar ligt de focus op.

Iets anders wat snel opvalt aan de foto-expositie is dat alle foto's een titel hebben. Dit is wederom iets wat in sommige fotografen-cirkels
not done kan zijn. “Titels geven voor mij wel een meerwaarde aan een foto. Als een foto nog geen titel heeft, dan kan ik het nog niet publiceren op mijn website. Soms weet ik de titel al op het moment dat ik de foto maak. Niet iedereen ziet het denk ik, sommige mensen kijken gewoon alleen naar de foto. Ze staan er ook niet bij op de expositie, alleen op het informatieblad wat je daar ook kan vinden.”

Marij was in eerste instantie als fotograaf helemaal niet bezig met kunstzinnige vereeuwigingen van haar observaties. Dat ze naast het fotografisch registreren van evenementen toch kunstfotografie is gaan doen is het gevolg geweest van een reeks toevallige gebeurtenissen. Ze begon met fotografie als een manier om acties en demonstraties te registreren. Nu fotografeert ze heel uiteenlopende dingen, waaronder optredens voor 3VOOR12/Groningen. “Maar ik ben bijvoorbeeld geen landschap- of architectuurfotograaf. Wel doe ik evenementen voor mijn werk via de stichting GAVA bij de Groninger Archieven, zoals Dag van de Groninger Geschiedenis. De rode lijn is dat ik mensen fotografeer in wat ze aan het doen zijn. Ik heb geen fotostudio dus het zijn dan spontane, niet gemaakte portretten. Waarbij mensen me soms wel zien en dat er dan wel interactie is, maar soms doe ik het ook heel stiekem of zien ze me achteraf.”

Over de toekomst kan Marij eigenlijk nog helemaal niets zeggen. “Voor mij is fotograferen heel persoonlijk. Ik heb er ook niet altijd zin in, maar ik pak steeds die camera weer op.” Schertsend zegt zij: “Wat de toekomst betreft denk ik dat ik nog heel vaak de neiging zal hebben om de camera het raam uit te gooien. Ik ben er heel blij mee dat mensen mijn werk leuk genoeg vinden om mij te vragen om een expositie in te richten. Ook is het leuk dat mijn foto's nu ook gezien worden in groot formaat en onder andere via mijn werk bij GAVA in verschillende uitgaven worden afgedrukt.”

De foto-expositie van Marij Kloosterhof, See you watching what I see, is nog tot 19 november tijdens kantooruren te zien in de entreehal van Cascadeplein
nummer 10. De entree is gratis.