Het was te verwachten. Een stampvol Vera bij het optreden zaterdag van de Zuid-Afrikaanse white trash rapper Jack Parow. Parow brak begin dit jaar door met de hit Cooler As Ekke. De Zuid-Afrikaanse rapscene doet met Die Antwoord de laatste tijd ook al goede zaken, dus dat moét even bekeken worden.

Het is een onverwachte samenstelling van publiek. Niet een verzameling van hipsters of typerend rapminnend volk dat de pet graag schuin draagt, maar ook veel bezoekers van middelbare leeftijd. Het doet vermoeden dat een groot deel van de Vera hier vooral is uit nieuwsgierigheid.

Die nieuwsgierigheid is ook goed voor te stellen. Parow is een figuur. Recht uit de Zuid-Afrikaanse blanke ghetto. Daar staat hij dan met zijn pet-met-1-meter-lange-klep met luipaardmotiefje. Vies snorretje, smoezelig hemdje aan. Schijnt te horen bij de ‘zef’ cultuur. Gecultiveerd in Parow’s stad Bellville. Leuk natuurlijk, zo’n personage, maar kan hij het muzikaal ook waar maken?

Het begin is wat stroef. De eerste paar nummers staat Parow alleen met zijn DJ op het podium. De laptop doet al het werk en produceert de harde beats waar Parow mee werkt. Jack brabbelt onverstaanbare opzwepende teksten maar gooit na drie nummers de beuk er in met het brute Dans Dans Dans. Meebléren, springende mensen alom, het is begonnen.

Dan verschijnt de rest van de band ten tonele. Een bij elkaar geraapt zooitje, niet geheel onverwacht. De bassist lijkt op een wazige trucker, de drummer is een schaars geklede schoonheid die weinig indruk maakt op haar drumstel, maar toch de (mannelijke) aandacht weet vast te houden door het publiek voortdurend een glimlachje toe te werpen. Veel voegt de band niet toe, maar samen is gezelliger dan alleen.

Het wordt al snel duidelijk: Parow weet hoe hij een feestje moet bouwen. Hij flowt lekker met aanstekelijke teksten en bespeelt het publiek. Bijna snakkend naar adem trakteert hij zelfs nog op twee nieuwe nummers.

Net drie kwartier op de teller en Parow neemt opeens afscheid. Wacht eens even, nu al het laatste nummer? Toch nog een toegift, waarin de Afrikaan uitpakt met een lekkere remix van Cooler As Ekke, maar is daarna dan toch echt verdwenen.

Jack Parow weet goed te vermaken en heeft een handvol sterke nummers. Maar hoe lang zijn typetje nog leuk blijft is de vraag. Laten we hopen dat de malle Afrikaner in de toekomst minder gaat leunen op gekkigheid, en volop voor de muziek gaat.