Het rondreizend muziekfestival Popronde deed vrijdagavond voor de tweede keer Drenthe aan. In 2006 was het in Assen, nu liet een nieuwe lichting muzikaal talent in het stadshart van Emmen aan het Emmer publiek zien wat er zich momenteel afspeelt aan de frontlinie van de Nederlandse popmuziek.  Made in Drenthe zette samen met 3VOOR12 en 3FM de organisatie op poten voor de Emmer editie. De 25 artiesten die gisteravond op dertien podia optraden, smaakten naar meer…

De Meppeler band I Kissed Charles opent om half acht officieel het popfestijn in het leescafé van de bibliotheek. De melodieuze liedjes doen in de verte denken aan de dromerige dagboekpop van Maria Mena. Tijdens het laatste nummer springt de in Emmen geboren SBS6-presentator Leo Oldenburger (ex-The Charlies) het podium op en zingt een nummer mee. Niet dat I Kissed Charles die support nodig heeft. Dankzij het hese stemgeluid en innemende verschijning van zangeres Charlot Henzen weet de band de zieltjes ook wel voor zich te winnen.

De ronkende gitaarwaas van Heist doet de broeken om de enkels klapperen in het Snooker en Poolcentrum. Het ontbreekt de op Creed en Soundgarden geschoeide stonerrock van de band wat aan een eigen smoelwerk. Indiebandje The Bohemes in De Franse Kroon hebben baat bij meer podiumervaring. Één gitaar klinkt vals en de band heeft soms moeite om maat te houden. Maar het gemis aan techniek wordt goed gemaakt met een energieke en opgefokte speelstijl.

De Spotrockers hebben de omgeving niet mee in het modern vormgegeven restaurant Straq. Het voorste gedeelte bestaat uit een enorme hal, die de muziek laat galmen als in een gymzaal. De twee rappers zijn dan ook nauwelijks verstaanbaar. De ballenbak achter de band, doet alle hoop op onvervalste rock ’n roll vervliegen. Toch staat dat alles een sterk optreden niet in de weg. Als de band inzet met hun hoekige ritmes en staccato bas- en gitaarriffjes is het moeilijk stilzitten. De funky hiphop band klinkt als een stel pissige Peppers en dee korte nummers swingen als een tierelier.

De gaperige folkmuziek van I Am Oak kan niet overtuigen. Ze komen in Café De Brasserie nauwelijks boven het geroezemoes uit. De saaie uitstraling nodigt dan ook niet uit om lang te blijven luisteren.

De uit Assen afkomstige Tangerine and Friends houdt in Café Markant de Drentse eer hoog als de enige geselecteerde artiest uit de provincie. De soepel spelende band brengt een gemoedelijke en rootsy mix van bluegrass en country. Sterk is de nasale maar warme samenzang van de gebroeders Brink. Het onopdringerige en gemoedelijke karakter van de muziek krijgt het publiek al snel om. Er wordt spontaan meegeklapt en de obligate “Yee-haw” laat niet lang op zich wachten. Terecht genomineerd voor de Grote Prijs van Nederland.

Birth Of Joy mag de Emmer Popronde afsluiten met hun betonnen interpretatie van jaren zeventig rock. De bezwerende en intense manier van spelen doet denken aan de hallucinerende geluid van The Doors, gecombineerd met het loodzware, soms bluesy spel van Deep Purple. De drummer roffelt en mept in dezelfde stijl als Deep Purple’s Ian Paice met zijn precieze en vlijmscherpe slagwerk. Zanger Kevin Stunnenberg lijkt eerder aan duiveluitdrijving te doen dan zingen. Zijn rauwe stem benadrukt de intensiteit van dit bandje, die speelt alsof ze met de zweep krijgen. Een betere afsluiter had deze Popronde zich niet kunnen wensen.

Als het de missie van mede-organisator Made in Drenthe was om de Drentse bescheidenheid op het gebied van popmuziek te doen verdwijnen, dan is dit een stap in de goede richting. Maar volgend jaar (want een tweede ronde gaat er zeker komen) wel wat meer regionale bands in de selectie, alstublieft!