Vrijdagavond en –nacht stond het Grand Theatre op z’n kop. Het Groningse kunstenaarscollectief Owsum nam de tent over en toverde het om tot een arena voor de immersieve totaalervaring: Scenery Owsum 2010.
Steven Jouwersma, de openingsact, staat niet op het programma. Jouwersma, onder andere bekend als gitarist en organist van de band Sexton Creeps, staat met zijn orgel met ingebouwde samplebox bovenop een pallet, midden in de zaal. Als het om half negen tijd is voor de noise-act The Feeling of Love wordt hij zonder pardon achter de coulissen gereden. Dit moet snel gebeuren want The Feeling of Love blijkt al klaar te staan. Terwijl ieders ogen gericht waren op Jouwersma is The Feeling of Love op een podium aan de andere kant van de zaal geklommen. Niemand lijkt het gezien te hebben.
En zo zit de avond vol met spelletjes met de locaties van de acts. Na een sterk optreden van The Feeling of Love begint er namelijk een dj te draaien. Na een tijdje zoeken wordt hij gespot. Helemaal boven op een balkon die uitkijkt op de zaal is een hoofd te zien. Het is Cupp Cave. Zijn stijl valt in het midden van Aphex Twins en Monolake: freaky, piepjes, spacy.
Hierna is het de beurt aan Ernst Glerum en hoewel de bezoekers veel pikken wordt dit voor veel mensen toch net wat te gek. Glerum, die in 2009 de Boy Edgar prijs ontving (een prijs voor jazz en geïmproviseerde muziek) speelt in zijn eentje op een contrabas. Experimenteel spannend en vernieuwend voor een kwartier. Daarna ben je, als bezoeker, blij dat er een foyer is met een balkon dat uitkijkt over de grote markt. Hier is het gezellig keuvelen met de andere bezoekers over de misere die huwelijk heet en in de Prenatal kinderwagens uitzoeken “terwijl je eigenlijk gewoon wijven wilt neuken.”
Assacre biedt misschien wel de meest vernieuwende en indrukwekkende act van de avond! De Texaan begint zijn show op het balkon waar Cupp Cave eerder speelde maar dit is niet de enige plek waar hij te zien is. Tijdens zijn act wordt Assacre namelijk gevolgd door een cameraman. Deze beelden worden live geprojecteerd op een douchecabine waarop de bezoekers kunnen zien dat hij wegloopt van het balkon en via wat gangetjes uiteindelijk de grote zaal zelf inloopt.
Het optreden van de Amerikaanse Lucky Dragons is het best te omschrijven als een sonisch experiment. Zelfgebreide kabels verbinden exotische instrumenten met de door Luke Fischbek bestuurde laptop om zo een 40 minuten lange muzikale trip te creëren. Toeschouwers die om Fischbek heenzitten op een groot kleed krijgen een instrument, kabel of cd in hun hand gedrukt waarmee ze samen de meest vreemde geluiden produceren. Het samenspel van de muziek uit de boxen en het licht dat uit de beamer komt levert een bijna magisch schouwspel op. Een van de doelen van dit festival, de synergie van beeld en geluid, is hier perfect uitgevoerd.
Metalgroep Santa Cruz maakt muziek van een heel andere kant van het muzikale spectrum. Nummers bestaan uit loodzware monotone riffs die nog het meest doen denken aan black metal. Erg hard en erg bezwerend. Boven in de foyer speelt tegelijkertijd het Gronings/Friese Eklin. Inmiddels versterkt met een zangeres is het vijftal voor de tigste keer overstag gegaan qua stijl. Tegenwoordig maken ze onheilspellende licht-electronische en zeer experimentele popliedjes. Duister en fascinerend.
Kania Tieffer is een kleine Belgische vrouw die muziek maakt die je niet een-twee-drie uit zo’n meisje zou verwachten. Een experimentele versie van Aux Raus gecombineerd met een vleugje Krause en een behoorlijk wat energie. Vage springerige beats, superfoute covers gecombineerd met multilinguale teksten. De setting is opnieuw erg bijzonder. Een ronde houten construcitie die eerst aan het plafond hing is naar beneden gelaten, de wanden zijn gevuld door matrassen en een paar deuren in de constructie laten de bezoeker naar binnen. Althans, als de streng kijkende doktoren vinden dat er genoeg ruimte is. De bezoekers die niet naar binnen mogen kunnen het spektakel ook volgen. Het wordt namelijk live geprojecteerd op de douchecabine die waar de act van Assacre ook op werd vertoond.
Stemkunstenaar Mik Quantius en psychdelische lo-fi band Laser Poodle sluiten Scenery vervolgens in stijl af. De mannen van Owsum kunnen terugkijken op een zeer geslaagd uitverkocht (!) multidisciplinair festival waar ze hun doel zeker bereikt hebben. Door elke act een bijpassend podium te geven let je als bezoeker meer op geluid en beeld, met als gevolg een intense totaalbeleving.