YACHT in Vera: artistieke duizendpoten

Een diepzinnige boodschap heel luchtig gebracht

Nargiza Mamadazimova (tekst) & Harold Zijp (foto's) ,

YACHT lijkt op die gekke predikanten met hun 'gang', die je soms op tv ziet, maar dan in een indietronisch jasje. Strak in het pak verspreidt YACHT de boodschap van leven en dood door middel van hun energie, kunstprojecten, funky danspasjes en muziek. Compleet met het zegenen en de muzikale verdrijving van 'the darkness' uit het publiek. Zo ook op 16 april in Vera.

Een diepzinnige boodschap heel luchtig gebracht

YACHT lijkt op die gekke predikanten met hun gang, die je soms op tv ziet, maar dan in een indietronisch jasje. Strak in het pak verspreidt YACHT de boodschap van leven en dood door middel van hun energie, kunstprojecten, funky danspasjes en muziek. Compleet met het zegenen en de muzikale verdrijving van the darkness uit het publiek. Zo ook op 16 april in Vera.

Het is iets na negenen, er zijn maar vijftien mensen in de zaal en toch moet Bobby Birdman op, een van de bandleden van YACHT. Ondanks de lage opkomst (pas heel laat werd bekend dat hij een voorprogramma zou verzorgen) doet hij zijn best om een interessant en energiek optreden te geven. Zijn nummers hebben een lekkere beat, met name de laatste liedjes die iets van de swingende jaren vijftig hebben. Hij houdt de moed erin en maakt zelfs een praatje met het publiek, waaruit blijkt dat hij best grappig is. Het geeft niet dat er maar een paar mensen zijn, zegt Robert, zelfs als er maar één persoon staat te dansen is het goed.

Een ander geluid dan dat van Bobby Birdman en YACHT, heeft Major Hostage. De band speelt de meest elektronische electronica van de hele avond. Frontman Jimmy staat halfgebukt met zijn synthesizers te friemelen, terwijl zijn sidekick gedurende het hele optreden naast hem een biertje staat te drinken en mooi staat te zijn. Op zich een interessante verschijning. Toch weet Major Hostage met beperkte mankracht en apparatuur een vette, solide set neer te zetten die een beetje retro en soms sci-fi-achtig klinkt.

Los van het predikantengedoe is een optreden van YACHT op zich al een bijzondere gebeurtenis. Jona Bechtolt en Claire L. Evans van YACHT zijn zelf heel toegankelijk en aardig. Dat is ook de bedoeling, ze willen met hun fans communiceren. Ze signeren niet alleen, maar customizen ook net verkochte cd's, zodat het een echt YACHT-kunstwerk wordt. Op hun merchandisetafel staat zelfs een kaartje met “Free answers to all your questions”. Een gouden kans die door menigeen meteen gegrepen wordt.

Op de vraag waarom hun meest recente cd See Mystery Lights van hun eerdere werk verschilt, is het antwoord dat de band niet zo lang geleden een levensveranderende ervaring gehad heeft, waardoor ze meer over leven en dood zijn gaan nadenken. Dat komt terug in hun muziek en video's. See Mystery Lights heeft dan ook een focus gekregen, die je vrij snel hoort. Bijvoorbeeld in het nummer ‘The Afterlife’. Verder geeft de band aan dat ze zich in de toekomst niet alleen op muziek zullen richten: “We zullen veel bezig zijn met andere kunstprojecten en voornamelijk shows.”

Hoewel de opkomst niet heel hoog is en het binnenin Vera redelijk koel blijft, is de stemming wel aardig. Niet iedereen wil meedansen, maar na afloop wordt YACHT toch teruggeroepen om nog een nummer te spelen. Bechtolt gaat daar op in door een tragikomisch instrumenteel nummer over rock-'n-roll en zelfmoord te spelen, waarna de rest van de band terugkomt om een ‘echt’ laatste nummer te spelen als afsluiting van een leuke avond.