Terwijl de dragers van het officiële Bevrijdingsvuur nog in geen velden of wegen te bekennen waren, raakte het Bevrijdingsfestival Groningen afgelopen maandag langzaam aan in volle gang. Eerst was er aan de presentatrice op het hoofdpodium de ondankbare taak om Pete Philly & Perquisite te excuseren. Zij zaten met helikopter vast in de bossen en konden dus niet komen. Prima, ook goed. Althans zo leek de gemiddelde reactie. Er was blijkbaar meer voor nodig om het publiek dat zich massaal op een zonovergoten drafbaan had neergevleid, uit het lood te slaan. En dus gingen ook de beats van de in allerijl opgetrommelde DJ er prima in. Daarna was het de beurt aan Sweet Vandals, een funkband uit Barcelona. De opzwepende vrolijk mediterrane soulfunk paste perfect bij lome sfeer op het veld. Zingend in het Engels deed de band af en toe zelfs denken aan James Brown, met haar bij vlagen felle maar pretentieloze uitbarstingen. Origineel was het niet en bijzonder slechts heel af en toe, maar Sweet Vandals vormden de perfecte soundtrack voor een publiek dat vooral voor de zon leek te komen. Niet veel later deed rapper Blaxtar de Urban Stage alleen al met zijn opkomst bijna ontploffen. Oprecht verbaasd over de enthousiaste publieksreactie knalt hij samen met broertje O-Dog de ene na de ander snedige zin de tent in. “Groningen, ik heb me later vertellen dat jullie leip zijn.” Na een heftig stukje publieksparticipatie – laat de ene helft van het publiek tegen de andere inzingen, je weet – is Blax overtuigd: “Groningen jullie zijn leip.” De handjes in de lucht zijn het ermee eens. ’s Avonds is het dringen bij Groninger drum ‘n’ bassvrienden Noisia. Het hoofdpodium was gezien de drukte zeker niet te hoog gegrepen geweest, maar de organisatie besloot anders. De stuwende set maakte gelukkig veel goed, daar in het duistere boshoekje voor het dancepodium. Noisia reist de hele wereld over, en bij de Groningse optredens van de jongens ademt het publiek steeds vaker een ‘goed je weer te zien’ sfeer. En dat is toch wel indrukwekkend. Al met al kan er teruggekeken worden op een Bevrijdingsfestival met een gevarieerde programmering. Grote namen vermengd met een sterke urbanprogrammering en een aantal relevante local heroes, zoals A Silent Express. Dat is in voorgaande jaren nog wel eens anders geweest, en dus kan de duim omhoog richting de programmeurs.