Noorderslag als hap snap ervaring

'tijd voor een frisse indie douche'

Gijs van Veldhuizen, ,

Een rondleiding door De Oosterpoort met 3Voor12Groningen poprock chef Gijs van Veldhuizen, die concludeert dat indie bandjes het leukst zijn en hiphop het hoogste vetpercentage heeft

'tijd voor een frisse indie douche'

De ervaring van een festival als Noorderslag bestaat uit een verzameling fragmenten die je meepikt. Tijdens het wegleggen van de jas werd de sfeer opgeluisterd door het nieuwe Nederlandse wegwerppop fenomeen Leaf. Toegegeven, het klinkt leuk, het oogt fris en men heeft zichtbaar plezier. Wel verwonderlijk dat Leaf opent en sluit met hun hitje Wonderwoman. Een slimme zet of juist gebrek aan betere wegwerppop? Hoe dan ook, leuk bandje voor alle TMF jongens en meisjes en in dat opzicht terecht dat ze op Noorderslag staan. Door naar de kelder van de Oosterpoort. The Horse Company belooft 16down, Neil Young en een vleugje Ryan Adams. Al snel blijkt de zeer kundige band toch te verzanden in een meer geijkt rockgeluid dat wel staat als een huis maar muzikaal niet in de buurt kan komen van de Americana hokje waar Noorderslag deze band in plaatst. Goede live-band met mooie gitaren maar verder weinig uitdagend. Dan maar door naar Stevie Ann. Deze Singer/songwriter heeft afgelopen jaar hoge ogen gegooid met haar nieuwe album en verdient het dan ook om in de kleine zaal van de Oosterpoort haar liedjes ten gehore te brengen. Wat we zien is een sterke frontvrouw met een mooie stem omringd door sessie-muzikanten die het geheel opleuken met een foutloos country/pop sausje. Dus mooi kunnen we het noemen, goed wederom, zelfs heel erg druk maar helaas ook saai. Laat een dergelijke act meer authentiek blijven zodat we niet hoeven te kijken naar iets wat in Amerika toch echt veel beter gebeurd. Tijd voor een frisse indie douche. The Hospital Bombers is een prettig indie gezelschap met viool. Up tempo lo-fi rammelpop/rock met veel charme en enthousiasme gespeeld. Het werd voor het eerst zweten op Noorderslag. Van deze band worden we erg enthousiast! Nog even een tussenstop bij Pete Philly and Perquisite, die doen wat ze moeten doen; een erg goede show voor een stampend volle grote zaal neerzetten. Opzwepend, muzikaal en zeer gedreven. Een van de belangrijkste Nederlandse acts van dit moment. Dan is het kiezen. De popprijs of LPG in de entree-hal? Geen moeilijke keuze, het wordt LPG. Vaak gezien de laatste tijd en met recht een van de beste bands van Groningen te noemen. Hoewel het geluid niet meezit en de show wat rommelig verloopt, pakt de band op het einde de draad toch weer uitstekend op en sluit af met materiaal van hun nieuwe cd. Toch jammer dat het geluid veel te hard stond, zoals overal de hele avond, en dat de aandacht van iedereen eigenlijk naar de popprijs ging. Gelukkig niet naar de popprijs wezen kijken trouwens. Niet alleen is LPG veel leuker, maar een Armin van Buuren die wint en er niet is om bier tegenaan te gooien boeit niet, totaal niet. Tijd voor een schop onder de spreekwoordelijke kont. Het Groningse Bonne Aparte in de 3voor12 zaal leent zich hier uitstekend voor. Niemand wordt teleurgesteld. De strafheid, strakheid en toch muzikaliteit waar deze band het publiek op trakteert is ongeëvenaard op Noorderslag. Aux Raus krijgt veel aandacht, maar Bonne Aparte is vele malen authentieker en vetter. Serieus doorstampen met een dikke middelvinger. Met vlagen Alain Clark op de achtergrond die best een aardig soulnummer met zijn pa zingt wordt besloten een blik op Moke te werpen. Toegegeven, er is een lichte aarzeling om deze band te bekijken. Hypes zijn er niet voor niets en Moke doet precies dat….niets. Waarom deze rockband wordt gepresenteerd als de nieuwe Nederlandse hoop op een internationaal geluid is mij een volstrekt raadsel. Vaker gehoord, wel vet gebracht maar verder niet echt de moeite waard. De rest van de avond is de hoop gevestigd op de Nederlandse Hiphop. Opgezwolle, Typhoon, Stick, Kubus, The Opposites, ze zijn er allemaal. Deze acts doen er toe, dat kan de enige conclusie zijn. Een eigen smoel, crowd-teasers en feestje bouwen. De kleine zaal in de Oosterpoort loopt langzaam steeds voller totdat er een dampende massa staat te springen op de woorden ‘Ik ben domp, lomp en Famous, Bitches zitten aan mijn penis’. Concluderende woorden; met piepende oren naar huis fietsen met een gemengd gevoel. Nederlandse hiphop is vet, Nederlandse rock niet, indie bandjes blijven het leukst, Nederlandse soul is goed gekopieerd en gelikt, pop is prima en er passen heel veel mensen in De Oosterpoort.